Οι αεροπορικές δυνάμεις των δύο χωρών διοικούν 448 μαχητικά εξοπλισμένα με έξυπνες βόμβες και κατευθυνόμενα βλήματα. Στην ξηρά, 832 τεθωρακισμένα και πάνω από 2.500 οχήματα πυροβολικού -πρόκειται για δύναμη πυρός που συνδυαζόμενη ισοδυναμεί με της υπόλοιπης Ευρώπης– που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν ταχύτατα στα ελληνοτουρκικά σύνορα μήκους 105 μιλίων», ανάφερε προ καιρού ανάλυση του περιοδικού «Τhe Weekly Standard».
Ταυτόχρονα έχουμε τον Τούρκο Πρόεδρο να έχει θέσει ήδη σε εφαρμογή ένα μεγαλόπνοο σχέδιο: να καταστήσει την Τουρκία περιφερειακή υπερδύναμη. Σε λίγα χρόνια η Τουρκία θα διαθέτει μια μοίρα μαχητικών αεροσκαφών F-35 που είναι αόρατα από τα ραντάρ και θα μπορούν θεωρητικά να εξουδετερώσουν τα ελληνικά μαχητικά, πριν καν αυτά τα «δουν» από τα ραντάρ τους. Νωρίτερα και πριν τα τέλη του 2019 θα προστεθούν οι ρωσικοί αντιαεροπορικοί πύραυλοι S-400, που προς μεγάλη απογοήτευσή μας, τους διέθεσαν οι Ρώσοι, καθώς και οι τουρκικής κατασκευής πύραυλοι «Bora» με βεληνεκές 280 χιλιομέτρων. Αν μάλιστα προσθέσουμε και το εγχώριας παραγωγής αεροπλανοφόρο, το οποίο θα μπορεί να εξαπολύσει επίθεση σε οποιοδήποτε σημείο της ελληνικής επικράτειας και θα είναι έτοιμο μέχρι το 2023, τότε η εικόνα είναι άκρως ανησυχητική.
Φυσικά, ο ελληνικός στρατός παραμένει αρκετά ισχυρός και αποτρεπτικός παράγοντας, αλλά η Ελλάδα λόγω της οικονομικής κρίσης δεν μπορεί να απαντήσει αποφασιστικά στον υπερ-εξοπλισμό της Τουρκίας.
Όταν τα δεδομένα φωνάζουν, δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός, αρκεί να ξέρεις να διαβάζεις και να καταλαβαίνεις αριθμούς και να κάνεις συγκρίσεις που οδηγούν σε λογικά συμπεράσματα. Η Ελλάδα ουσιαστικά σε λίγα χρόνια θα χάσει κάθε δυνατότητα στρατιωτικής αποτροπής έναντι της Τουρκίας, που εξελίσσεται σε περιφερειακή υπερδύναμη. Η Ελλάδα αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει.... πέταξε το πουλάκι.
Μάλιστα, όπως διαμορφώνεται η κατάσταση σήμερα, η Ελλάδα δεν έχει να περιμένει τίποτα και από την Ευρώπη, η οποία εξαρτάται από το τι θα πουν κυρίως οι ΗΠΑ και το Ισραήλ. Οπότε οι μόνοι από τους οποίους μπορούμε να περιμένουμε κάτι είναι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ. Και αντί να λέμε ευτυχώς που του Τσίπρα του έκοψε να γίνει ο καλύτερος φίλος - όχι φυσικά ισότιμος- των ΗΠΑ και του Ισραήλ, κάποιοι "κομματικοί πατριώτες" τον κατηγορούν και γι’ αυτό.
Ας μη γελιόμαστε, χωρίς τη διπλωματική υποστήριξη της αμερικανικής υπερδύναμης, η Τουρκία έχει σήμερα ξεκάθαρη στρατιωτική υπεροχή έναντι της χώρας μας και σε λίγα χρόνια απόλυτη. Οτιδήποτε αντίθετο είναι άλλη μια πομφόλυγα στις εκατομμύρια που ακούγονται στη χώρα μας.
Η Τουρκία το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να έχει υπομονή και να αποφύγει τα λάθη που έκανε ο Σαντάμ (που είχε πιστέψει ότι οι ΗΠΑ δεν θα τον χτυπούσαν). Και δυστυχώς για εμάς, τον Ερντογάν δεν τον κόβω για Σαντάμ, ενώ έχει δείξει ότι μαθαίνει. Και για κακή μας τύχη, η Τουρκία σήμερα δεν έχει καμία σχέση με το Ιράκ της δεκαετίας του ‘90.
Στη χώρα μας ποτέ δεν είχαμε δεξιές ή αριστερές κυβερνήσεις, ποτέ δεν είχαμε καπιταλισμό, αν και του φορτώσαμε όλα τα δεινά μας και σίγουρα ποτέ δεν είχαμε κυβερνήσεις με όραμα που να ξεπερνά το εξάμηνο. Είχαμε σε μεγάλη πλειοψηφία πολιτικούς της αρπαχτής και ψηφοφόρους τζογαδόρους, που λένε κάθε φορά που ψηφίζουν τον επόμενο ότι αυτή τη φορά κάτι θα φάω ή κάπου θα «τρουπώσω» κι εγώ. Εν τω μεταξύ είναι αλήθεια ότι κάποιοι από τους ψηφοφόρους «τρουπώνουν» ή τρώνε, όμως το καράβι συνολικά βυθίζεται στο Αιγαίο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για όλους μας και τα παιδιά μας.
Ο χρόνος δουλεύει υπέρ της Τουρκίας και κατά της πατρίδας μας, όμως εμείς τον χαβά μας. Λυπάμαι γιατί το πολιτικό σύστημα που είναι υπεύθυνο να αφυπνίσει τον λαό και η νοοτροπία του αφήνει τη χώρα ακάλυπτη και απλά ασχολείται με τα ψηφαλάκια. Φυσικά λυπάμαι και για εμάς…
Από τον Στέλιο Ορφανάκη
* Ο κ. Στέλιος Ορφανάκης είναι πτυχιούχος φυσικός με μεταπτυχιακές σπουδές, έχει εξειδικευθεί στην Τραπεζική Διοίκηση και σε Παράγωγα Προϊόντα, ενώ το 2017 επιλέχθηκε στο Μητρώο Πολιτικών Στελεχών της Ν.Δ.
