Περί το 1991/92, μόλις άρχισαν οι ανασκαφές για την ανακάλυψη του αρχαίου θεάτρου, έγινε γνωστή στον Τύπο η ανακάλυψη του παλαιού αρχείου της Μητροπόλεως Λαρίσης. Βρισκόταν σε μία λησμονημένη κρύπτη στο παμπάλαιο μητροπολιτικό κτίριο που ήταν κτισμένο ακριβώς δίπλα στις κερκίδες και που αποκάλυψαν τα μηχανήματα. Αρχείο να αποκαλύπτει αρχαιολογική ανασκαφή ίσως είναι μοναδική περίπτωση παγκοσμίως! Ήλθε στο φως και παρέμεινε λίγα 24ωρα επί τόπου όπου μάλιστα ψιλόβρεχε…
Στο διάστημα αυτό περνούσαν από εκεί διάφοροι και αποσπούσαν έγγραφα! Δημοσιογράφοι μάλιστα έκαναν λόγο ότι αναφέρονταν σε εκτελέσεις επί Κατοχής. Λεηλασία του αρχείου, της Ιστορίας της πόλης. Έλλειψη αρχειακής αγωγής. Αυτά τα έγγραφα καλά είναι να τα επιστρέψουν όσοι τα πήραν. Ποτέ δεν είναι αργά.
Έτσι αποσπούσαν μάρμαρα πολλοί τουρίστες από τον Παρθενώνα ή άλλα αρχαία Ιερά. Πολλοί τα επιστρέφουν μετανοιωμένοι…
Στη συνέχεια λόγω του ότι το μητροπολιτικό μέγαρο κατεχόταν από τους «Αγωνιζόμενους», το αρχείο μεταφέρθηκε στον Ι.Ν. των Αγίων Σαράντα, όπου τοποθετήθηκε σε μια γωνιά. Αρχικά, κρίνοντας ως αρμόδιος αρχειακός, θεώρησα υπερβολή ότι δεν δόθηκε στον υπεύθυνο υπάλληλο της Μητροπόλεως που συνέχισε να εργάζεται στο γραφείο του για να το κλειδώσει σε ένα υπόγειο της Ι.Μ.Λ. Βέβαια αργότερα δεν διαπίστωσα να υπάρχει αξιόλογο υλικό.
Τα γεγονότα όμως έδειξαν ότι στο υπό κατάληψη κτίριο υπήρχε απειλή για το σύγχρονο αρχείο της περιόδου 1968-1974, δηλαδή της περιόδου αρχιερατείας του μακαριστού Θεολόγου. Δεν υπάρχει πια, το κατέστρεψαν ή είναι κάπου κρυμμένο.
Τώρα που η περίοδος «Αγώνα» έκλεισε τον κύκλο της καλά είναι να επιστραφεί πίσω, αν σώζεται βέβαια. Αυτό που έγινε είναι αντιορθολογικό, ακατανόητο, εις βάρος ουσιαστικά μιας Υπηρεσίας. Είναι αντιεπιστημονικό, διότι δεν θα μπορούν να εξυπηρετηθούν οι επιστήμονες του μέλλοντος. Ένα αρχείο πράξεων μητροπολίτη ανήκει σε όλους, στην Ιστορία.
Αυτοί που το πήραν προφανώς δεν ήθελαν να αφήσουν να είναι σε ιστορική κριτική ο μακαριστός μητροπολίτης Θεολόγος. Ο οποίος όμως ήταν συνετός άνθρωπος, απόλυτα υπηρεσιακός κατέχοντας πρώτο πτυχίο Νομικής. Χωρίς να το καταλαβαίνουν, δεν συμβάλλουν στην υστεροφημία του. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε απαγορευμένα κείμενα (στη Δυτική Εκκλησία). Αλλιώς τι να σκεφτούμε; Θέλουν να το βλέπουν μόνο;
Η απόλυτα εκκαθαριστική και όχι καθαρή λογική έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται κανείς την Εκκλησία και τον τοπικό εκπρόσωπό της. Αυτό το «μη μου άπτου» στο πρόσωπο ενός ιεράρχη, του Θεολόγου, δημιουργεί έναν υπεράνθρωπο, μία εκτός Ιστορίας προσωπικότητα, που δεν έχει να κάνει με την ανθρώπινη (υλικο-πνευματική) οντότητα, κρύβει επομένως έναν λανθάνοντα μονοφυσιτισμό. Είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος, όταν ίδιοι κύκλοι φέρθηκαν τόσο υπερκριτικά στον μακαριστό Ιγνάτιο. Απόλυτα τέλειος ιεράρχης δεν είναι κανείς, όπως δεν είναι τέλειος κάθε πατέρας ή μητέρα. Στο αξίωμα αυτό έρχεται ο καλύτερος διαθέσιμος, από όσους θέλουν να αναλάβουν. Όποιος έχει ενστάσεις ας γίνει ο ίδιος κληρικός, να κάνει αυτός το κάτι καλύτερο. Αλάνθαστος είναι ένας πατέρας επίσκοπος στις προθέσεις του όχι στις πράξεις του. Αν υπάρχει αυτή η βιολογική-πνευματική σχέση, τα υπόλοιπα θα εξελιχθούν κανονικά. Ή τέλος πάντων θα γίνει από τον επίσκοπο ό,τι μπορεί να γίνει. Στην Ορθοδοξία κανείς δεν πρόδωσε τον λαό του. Αλλά κι αν βρέθηκε κάποιος, τον καλύπτουν οι υπόλοιποι.
Το αρχείο ποτέ δεν μειώνει κανέναν, αποτυπώνει το σχετικής αξίας, το πεπερασμένο, ενός αγωνιστή που συνεχώς γίνεται καλύτερος, βοηθώντας έτσι τους διαδόχους του, να βελτιωθούν.
Αυτή η λογική ομογενοποίησης δεν είναι Ορθόδοξη. Δηλαδή κάποιος πιστεύει ότι αποσπά το αρχείο για το καλό της Εκκλησίας…
Είναι η αντιστροφή του ενδιαφέροντος για την Εκκλησία, ισοδυναμεί με αδιαφορία στο έργο της, το οποίο πρέπει να στηρίζεται σε τεκμήρια. Όπως η λ. Μάρτυρας, σημαίνει αυτόν που έχει το απόλυτο τεκμήριο πίστεως.
Ο βαπτισμένος Χριστιανός, λένε οι θεολόγοι, έχει ιεροσύνη, προσφέρεται για την Εκκλησία. Αλλά η προσφορά είναι συνδυασμός προσωπικής καλλιέργειας και κοινωνικού ενδιαφέροντος. Εδώ προφανώς κάποιοι δεν έχουν καλλιεργηθεί σωστά.
Είτε αποσπά κανείς αρχείο για ιδία χρήση-ιδιοκτησία, το υπέροχο άτομό του, είτε για το καλό των άλλων, είναι το ίδιο.
Η παρουσία του νέου μητροπολίτη καλά είναι να αρχίσει με αποκατάσταση κάποιων παλαιών εκκρεμοτήτων.
Από τον Σταύρο Γουλούλη
* Ο Σταύρος Γουλούλης, είναι πρώην προϊστάμενος Γενικών Αρχείων Λάρισας
