Ως πολίτης αυτού του Κράτους ο γράφων, απευθύνω το ίδιο ρητορικό ερώτημα στους ανώτατους αιρετούς τριακόσιους της Ελληνικής Βουλής. Ο Έλληνας πολίτης, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, είχε εκφράσει κάποια "όχι" στους 300 αιρετούς του: "Όχι" 300, αλλά 150 και πολλοί είναι, που χρειάζονται. "Όχι" ιδιαίτερη 3πλάσια έως και 8πλάσια σύνταξη, αναλόγως ετών θητείας στους βουλευτές. Μέγιστη οκταετής θητεία, αλλά και χωρίς ολόκληρη δεύτερη και τρίτη τυχόν σύνταξη που λαμβάνουν από παράλληλη, προηγούμενη ή επόμενη εργασία. Για 2 βουλευτικές θητείες η βουλευτική σύνταξη σήμερα είναι 3.000 ευρώ. Για 12 χρόνια θητείας 4.000 ευρώ και για 17 και άνω 4.800 ευρώ τον μήνα.
Υπάρχει επίσης διάχυτος προβληματισμός για τη βουλευτική ασυλία, που καλύπτει αδικήματα (εκτός από κακουργήματα) παντός είδους, ενώ πρέπει να καθιερωθεί μόνον για πράξεις σχετιζόμενες με το βουλευτικό λειτούργημα. Ένα "όχι" ακόμα για την οικογενειοκρατία και τη διαρκή επανεκλογή βουλευτή. Είναι ανάγκη να καθιερωθούν δύο μόνο θητείες με συνταγματική ρύθμιση, και απαγόρευση υποψηφιότητας σε συγγενείς έως δευτέρου εξ αίματος (πατέρας - γιος - εγγονός) και ίδιου βαθμού αγχιστείας (γιος και εγγονός συζύγου) όπως και συζύγου πριν την παρέλευση τουλάχιστον 5 χρόνων, από τη λήξη της βουλευτικής θητείας.
Τα παραπάνω θεωρώ πως είναι ελάχιστα προαπαιτούμενα. Κυρίως τώρα που η Χώρα βιώνει, και θα βιώνει για πολλά χρόνια, τη μεγαλύτερη κρίση της μεταπολεμικής ιστορίας της. Το Κοινοβούλιο όφειλε, από την αρχή της κρίσης, να δώσει δείγματα άλλης γραφής. Να αποτελέσει παράδειγμα μίμησης. Ελάχιστα μπορεί να κατανοηθεί ότι σήμερα η βασική μηνιαία βουλευτική αποζημίωση είναι 9.736 ευρώ, ποσό στο οποίο αθροίζονται: 1) 5.705 ευρώ βασική αποζημίωση, ελάχιστα φορολογούμενη. Σ' αυτό προστίθενται: 2) 1.780 ευρώ για επίδομα γραφείου. 3) 50 ευρώ οικογενειακό επίδομα. 4) 300 ευρώ Μ.Ο. (αναλόγως χιλιομετρικών αποστάσεων) για έξοδα κίνησης. 5) 616 ευρώ τον μήνα τηλεφ. ατέλεια ετήσιου ύψους 7.400 ευρώ. 6) 75 ευρώ για κάθε συνεδρίαση Επιτροπής, που έως πολύ πρόσφατα ήταν 150. 7) 1.600 ευρώ μηνιαίο κόστος διαμονής στην Αθήνα. Αυτά δεν προστίθεται για τους διαμένοντες στην πρωτεύουσα.
Δεν είναι όμως μόνον αυτές οι απολαβές. Προστίθενται: 1) 104 εισιτήρια τον χρόνο μηνιαίου κόστους 1.000 ευρώ. 2) Μηνιαίο μισθό 2 επιστημονικών συνεργατών ελάχιστου κόστους 1.600 ευρώ. 3) Δωρεάν όχημα 1.400 κ.ε. για βουλευτές πρωτεύουσας και 2.000 κ.ε. για βουλευτές επαρχίας (γιατί τότε χρειάζονται τα εισιτήρια;). Για την απόκτηση αυτοκινήτων υπάρχει σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης (leasing) της Βουλής, μηνιαίου κόστος για τα μικρά οχήματα 850 και για τα μεγάλα 1.200 ευρώ.
Το συνολικό παραπάνω κόστος του Έλληνα βουλευτή φτάνει στα 180.612 ευρώ τον χρόνο, δηλαδή 15.000 το μήνα. Παράλληλα χορηγούνται 4 κινητά τηλέφωνα, δικαίωμα 4 υπαλλήλων γραφείων, δωρεάν διόδια (με μικρή επιφύλαξη για το συγκεκριμένο κονδύλιο), και το σύνολο εξόδων ταξιδιών στο εξωτερικό. Το συνολικό επομένως κοστολόγιο των τ ρ ι α κ ο σ ι ω ν μας, ενός μειωμένου εθνικού ΑΕΠ, κατά 30% του έτους 2008, υπερβαίνει τις 250.000 ευρώ. Αντιστρατεύονται ή όχι τα παραπάνω την αρχή της ίσης μεταχείρισης των πολιτών;
Είναι χρήσιμο εδώ να τονιστούν: 1) Το Δημόσιο επιβαρύνεται κατά 1,6 εκατ. για συντάξεις. 2) Το δικαίωμα σύνταξης σε πρόσωπα που ασκούν εξουσία δεν είναι καθόλου νομικά τεκμηριωμένο, αφού οι παράγοντες Νόμοι δεν είναι εργάτες. Δεν είναι ελεύθεροι επαγγελματίες. Δεν είναι υπάλληλοι. Δεν παράγουν εισόδημα προστιθέμενο στο καθαρό ΑΕΠ, επειδή η υπηρεσία τους είναι προϋπόθεση της παραγωγής εισοδημάτων όλων των παραγωγικών τομέων. Αφήνω όμως τη θεωρητική συζήτηση, για την οποία πολλά έχουν γραφεί. Εν πάση περιπτώσει, καθιερώθηκε ένα εξαιρετικό δικαίωμα. Μόνο που αυτό στη σημερινή Ελλάδα ασκείται καταχρηστικά σε βάρος της Κοινωνίας. 3) Με τον Νόμο Κατρούγκαλου οι Βουλευτές εξαιρέθηκαν από τη μείωση των συντάξεών τους, αφού δεν υπάρχει ούτε μια φράση για το θέμα. 4) Όταν ένας απλός πολίτης με 40 χρόνια δουλειάς, παίρνει σύνταξη 1.400 ευρώ τον μήνα και κάποιοι με 50 χρόνια, μόνο 900 ευρώ, γιατί ο Έλληνας βουλευτής με 12 π.χ. μόνο χρόνια δικαιούται 4.560 ευρώ;
Απλές αλήθειες αλλά και πραγματικότητα, που επιτρέπει σε πολλούς να συμπεραίνουν, ότι το "βουλευτιλίκι" είναι ένα καλό επάγγελμα, που ασκείται σε βάρος ενός Λαού, που τελευταία στη συντριπτική του πλειοψηφία δυστυχεί και πένεται. Του δυστυχέστερου Ευρωπαϊκού Λαού. Ενός Λαού που οι εκλεκτοί του "πασχίζουν", να τον βοηθήσουν. Ποια πρέπει να είναι η βουλευτική αποζημίωση μέσα στην Ευρωζώνη με βάση το ΑΕΠ του μέσου ευρωπαϊκού όρου; Καβγάδες και ύβρεις είδα στην Ελληνική Βουλή. Μεταμεσονύχτιες τροποποιήσεις επίσης. Χιλιάδες φωτογραφικές διατάξεις, ανέκαθεν και μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές έχω δει. Μόνο ενημέρωση από την Πολιτεία σ' αυτό το κρίσιμο θέμα δεν έχω αντιληφθεί. Οι βουλευτές ενός Έθνους έχουν όμως ηθική υποχρέωση να παραδειγματίζουν. Δεν το βλέπω. Ίσως είναι ένας ακόμα λόγος που οι πολίτες αρνούνται να ψηφίζουν.
Γράφει ο «Όμηρος»
(omhros_el@gmail.com, fb: Ομηρος Ελευθερία)
