Τη θυμοσοφία αυτή δύο Πρωθυπουργοί, ο Κων/νος Καραμανλής και ο Αλέξης Τσίπρας, παραγνώρισαν σε εθνικά θέματα. Ο πρώτος όταν, τον Φεβρουάριο του 1959, επιστρέφοντας μετά την υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου για το Κυπριακό, δήλωσε προς τους δημοσιογράφους στο αεροδρόμιο του Ελληνικού: «Η ημέρα αυτή ανήκει εις τας ευτυχεστέρας της ζωής μου και θα αποτελέσει σταθμόν εις την ιστορίαν της Κύπρου». Ο δεύτερος, όταν τον περασμένο Ιούνιο χαρακτήρισε τη Συμφωνία των Πρεσπών «Ιστορικής σημασίας», ότι αυτή «αποτελεί μια μεγάλη ιστορική ευκαιρία», ο δε υπουργός των Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς ότι «αποτελεί μια μεγάλη διπλωματική νίκη».
Τις Συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου - με τις οποίες αναγνωρίσθηκε ως ανεξάρτητο Κράτος η Κύπρος, με εγγυήτριες δυνάμεις την Αγγλία, την Τουρκία και την Ελλάδα - κατήγγειλε (23 Φεβρουαρίου 1959) στη Βουλή σύσσωμη η τότε αντιπολίτευση, (όπως οι Η. Ηλιού, Η. Τσιριμώκας Η. Μπρεδήμας, Σοφ. Βενιζέλος, Γ. Παπανδρέου, Σπ. Μαρκεζίνης, Στεφ. Στεφανόπουλος, Κ. Μητσοτάκης, Κομν. Πυρομάγλου, Μιχ. Κύρκος) και ανέφεραν ότι αυτές δεν είναι βιώσιμες. Ότι θα θρηνήσουμε νέες εθνικές συμφορές. Ότι το θέμα της Κύπρου δεν έκλεισε, αλλά δημιουργήθηκε ένα Κυπριακό ζήτημα. Ότι αν πρόκειται να φύγουν οι Άγγλοι για να έλθουν οι Τούρκοι, προτιμότερο να παραμείνουν οι Άγγλοι. Ιδιαίτερα, ο Ηλίας Ηλιού χαρακτήρισε τις Συμφωνίες εκείνες «πολυπλοκότατον και διαβολικόν σύστημα», αλλά και «Ανταλκίδειον Ειρήνην»!
[Παρέκβαση: Πρόκειται για την Ειρήνη που συνήψε το 387 π.Χ. στα Σούσα ο Σπαρτιάτης στρατηγός και πολιτικός Ανταλκίδας (; - 367 π.Χ.) με τον Πέρση βασιλιά Αρταξέρξη Β΄ τον Μνήμονα (;-358 π.Χ.), με την οποία αναγνωριζόταν η Περσική κυριαρχία στις ελληνικές πόλεις της Μ. Ασίας και στην Κύπρο, ενώ οι πόλεις της κυρίως Ελλάδας κηρυσσόταν μεν αυτόνομες, όμως δεν είχαν δικαίωμα να ενώνονται σε συμμαχία! Από τη συμφωνία εκείνη ωφελήθηκαν κυρίως οι Πέρσες, γι’ αυτό και ο Πλάτων (428 - 347 π.Χ.) την χαρακτήρισε «επαίσχυντον έργον». Έκτοτε η έκφραση αυτή απέκτησε παροιμιακό χαρακτήρα και χρησιμοποιήθηκε συχνά για να χαρακτηρίσει κάθε ύποπτη διπλωματική συνεννόηση. Ο Ανταλκίδας εξαιτίας της Ειρήνης εκείνης, αλλά και άλλων σοβαρών άστοχων ενεργειών του, συνάντησε την περιφρόνηση των Σπαρτιατών και γι’ αυτό αυτοκτόνησε].
Οι Συμφωνίες εκείνες κατέρρευσαν και με αφορμή το πραξικόπημα της Χούντας των Συνταγματαρχών κατά του Μακαρίου (15 Ιουλίου 1974) πραγματοποιήθηκε η εισβολή των Τούρκων (Αττίλας Ι και ΙΙ) στην Κύπρο και η κατοχή έκτοτε μεγάλο τμήματός της!
Τη Συμφωνία των Πρεσπών - η οποία προσέφερε στην ΠΓΔΜ την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία», η οποία θα ισχύει erga omnes», επιπλέον δε ανεγνώρισε τη «Μακεδονική Εθνότητα» και τη «Μακεδονική Γλώσσα» - κατήγγειλε η συντριπτική πλειοψηφία της αντιπολίτευσης της χώρας μας, διότι, διατείνεται, ότι περιέχει στοιχεία αλυτρωτισμού. Το ότι το «Μακεδονικό» έπρεπε να λυθεί είναι ηλίου φαεινότερο, ιδιαίτερα μετά την επελθούσα πολιτική μεταβολή στη γείτονα. Συνεπώς ήταν η μοναδική ευκαιρία για να λυθεί το κακοφορμισμένο αυτό ζήτημα. Δυστυχώς, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ, για καθαρά κομματικούς λόγους έπραξε ό,τι ήταν δυνατόν για να προκαλέσει τον διχασμό τόσο του πολιτικού συστήματος όσο και του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα με τον συγκυβερνήτη του.
Βασική επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να προκαλέσει διχασμό στη ΝΔ και προβλήματα στο ΚΙΝΑΛ και το ΠΟΤΑΜΙ. Γι’ αυτό απέφυγε να διαβουλευθεί, τουλάχιστον, με τα τρία αυτά κόμματα, προκειμένου να χαραχθεί μια ενιαία εθνική γραμμή για την επίλυση αυτού του προβλήματος.
Πέραν τούτου ο Αλέξης Τσίπρας σύρθηκε από τους (… φονιάδες των λαών) Αμερικάνους, αλλά και την (…go back madame) Μέρκελ να προσφέρει «γην και ύδωρ» και να υπογράψει την «Συμφωνία των Πρεσπών»! Και τούτο για να έχει την υποστήριξή τους. Δεν παραβλέπεται και η επιθυμία του να δρέψει τους καρπούς της επιτυχίας του, όπως εσφαλμένα υπολόγιζε.
Επιμύθιο: Κατόπιν όλων των πιο πάνω προφανέστατα το μέλλον της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι άδηλο. Εάν τελικώς φθάσει στο σημείο να κυρωθεί από την Ελληνική Βουλή, γεννάται το ερώτημα: μήπως πρόκειται για «Ανταλκίδειο Ειρήνη»; Οψόμεθα.
* Από τον Θρασύβουλο Καβασίδη
