Οι αγορές, μας περιμένουν με ανοικτές αγκάλες. Και το παιχνίδι των εντυπώσεων καλά κρατεί. Μακάρια η φακιρική ικανότητα να στέκεις πάνω στα καρφιά και να αδιαφορείς για τον πόνο. Πεινάμε, δυστυχούμε, απελπιζόμαστε, χαλάλι όλα αυτά. Ε, και να σκάσουν οι οχτροί μας. Εμείς βγήκαμε από τα μνημόνια.
Αλλά βγήκαμε από τα μνημόνια, θα σήμαινε πολλά πράγματα που επί 8 (οκτώ) χρόνια θα έπρεπε να γίνουν, αλλά δυστυχώς δεν έγιναν λόγω της έλλειψης ικανότητας από τους ηγέτες μας. Δευτεροκλασάτοι, διεκπεραιωτές τρεχουσών καταστάσεων.
Τι έκαναν για τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις, που αποτελούν προϋπόθεση, για την ανάπτυξη της οικονομίας μας. Μετράμε τις επενδύσεις, όχι αυτές που δεν έγιναν, αλλά αυτές, που διώξαμε. Φυσιολογική έξοδος από τα μνημόνια, σημαίνει επιτυχημένη βελτίωση και εξυγίανση κάθε μορφής Δημοσίου βίου, αλλά και βελτίωση διαβίωσης των πολιτών. Μα επί 8 χρόνια τα γρανάζια του Δημοσίου βίου είναι σκουριασμένα. Συνεχώς μειώνονται μισθοί και συντάξεις. Ο προσεχής Ιανουάριος μας επιφυλάσσει νέες μειώσεις. Στέγνωσαν τα πάντα. Τα capital control μας ρυθμίζουν το πόσο θα φάμε και πώς θα ντυθούμε. Μπήκαν για 3-4 μήνες και μας μπαστακώθηκαν δεν ξέρω ως πότε. Η γεωργία και η κτηνοτροφία ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας, έπιασαν πάτο.
Από επάρκεια προϊόντων, που είχαμε άλλοτε, τώρα τρώμε τα παγκόσμια σκουπίδια και τις παγωμένες κολώνες γάλακτος. Η παραγωγή είναι «εκ των ών ουκ άνευ». Βλέπετε να παράγουμε κάτι; Σύμφωνα με τις στατιστικές, ένα προϊόν εξάγουμε και τέσσερα εισάγουμε.
Το κράτος μας κατάντησε μικρομάγαζο που ξεπουλά τα πάντα. Πάρτε κόσμε. Θέλετε λιμάνια και αεροδρόμια; Θέλετε νησιά και τρένα; Θέλετε κάστρα, δρόμους Εθνικούς; Και νάτο, το κοράκι της Διεθνούς Κερδοσκοπίας. Διαλέγει και αρπάζει. Με μάχες και ολοκαυτώματα. Με θυσίες και αιματηρούς αγώνες λευτερώσαμε την πατρίδα και τώρα εν ειρήνη την πουλάμε.
Τι κάναμε τόσα χρόνια μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς; Κάναμε ένα σύστημα Παιδείας, σύγχρονο και διαχρονικό σταθερό και αδιάβλητο; Όχι. Έναν Νόμο, για την Παιδεία έκανε η κ. Διαμαντοπούλου, που υπερψηφίστηκε διακομματικά από 285 βουλευτές.
Καταργούσε πολλές παθογένειες και άνοιγε τον δρόμο για ένα πρωτόγνωρο Εκπαιδευτικό σύστημα. Εάν τότε εφαρμόζετο, σήμερα θα είχαμε τα πρώτα ευνοϊκά αποτελέσματα. Δυστυχώς η Ν.Δ. και το Π.Α.Σ.Ο.Κ πριν ο αλέκτωρ φωνήσαι τρεις, το έριξαν στο καλάθι των αχρήστων. Γι’ αυτό μην πετροβολάτε μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ. Από πολλά χρόνια τώρα, άσχετοι, ανίκανοι και μηδεμία σχέση έχοντας με την παιδεία (Αρσένης, Ευθυμίου κ.α.) έσκαβαν συθέμελα το κράτος, ώστε να έχουμε σήμερα, ετούτο το έκτρωμα της Παιδείας.
Και μάλιστα τότε, που το κράτος είχε χρήματα. Θυμάστε τότε, που χάριζαν τα χρέη των αγροτών; Τότε που ο Χατζηγάκης, φέσωσε το κράτος με 450 εκατ. Ήταν ατζαμοσύνη ή ψηφοθηρία; Και όταν ο Αβέρωφ μοίραζε προεκλογικά επιταγές «Δι’ άγραν ψήφων». Τι να πούμε για τον υπερδανεισμό του Ανδρέα, που μας έκανε όλους άρχοντες της απατηλής-ευδαιμονίας;
Ένα Εθνικό Κτηματολόγιο, με τόση πολλαπλή χρησιμότητα, χρόνια τώρα το λιβανίζουμε, μένει μισοτελειωμένο, ενώ στην Ευρώπη, ισχύει πάνω από 100 χρόνια. Τι έγιναν τα χρήματα της Ε.Ε. που μας έστειλαν ειδικά για το κτηματολόγιο; Ποιος τα έφαγε και ποιος δικάστηκε;
Όλοι οι κλέφτες εύρισκαν τρόπους και διαφήμιζαν τα κατορθώματά τους. «Το Π.Α.Σ.Ο.Κ. στην ηγεσία, ο λαός στην εξουσία», «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει τέρμα στην κακοδαιμονία, θ’ αλλάξει την Ευρώπη».
Οι ίδιοι πάντοτε εξουσιομανείς. Με την ενδεικτική κομματική στολή. Οι ερωτοτροπούντες με τον Κομμουνισμό φορούσαν το γνωστό αμπέχονο του Στάλιν. Οι Πασόκοι φορούσαν το ζιβάγκο του Ανδρέα. Ο Σύριζα με το άσπρο πουκάμισο πότε με γραβάτα και πότε χωρίς γραβάτα.
Το χαρακτηριστικό μάλιστα είναι, πως όταν θέλουν να κάνουν κανένα σοβαρό Διάγγελμα, κάτι το συνταρακτικό και σπουδαίο γράφε καταστρεπτικό, άλλος πιάνει τα γραφικό Καστελόριζο και άλλος τη μυθική Ιθάκη. Θα μας κάνουν ν’ ακούμε νησιά και να τρέχουμε να κρυφτούμε.
Χαράς Ευαγγέλια λοιπόν, που φεύγουμε από τα «τρισκατάρατα Μνημόνια». Ναι αυτό είναι αληθές. Αληθές όμως επίσης είναι πως οι άνθρωποι ξεσπιτώνονται με τα κόκκινα δάνεια. Μισθοί και συντάξεις πετσοκόβονται. Τα νιάτα μας φεύγουν στα ξένα. Το ραβαϊσι του Πρυτανείου συνεχίζεται. Όλα αυτά μοιάζουν σαν έναν μαινόμενο ταύρο. Ποιος θα τον πιάσει από τα κέρατα; Ουαί υμίν.
* Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
