Του Αθανάσιου Φώτου επί τιμή δικηγόρου
Το θέμα που πολυσυζητείται και πολυκοσκινίζεται στα πολιτικά περιβάλλοντα και στην αγορά του δημοσιογραφικού λόγου είναι οι απανωτές εκρήξεις στην ορθότητα της απόφασης της κυβέρνησης να προσφύγει σε δημοψήφισμα κατά της πρότασης συμφωνίας των δανειστών. Μια απόφαση που στην ουσία συνιστά την έξοδο της χώρας μας από την Ευρώπη και το ευρώ. Ο κριτικός λόγος που ασκείται από τις αντιμαχόμενες πλευρές είναι τραχύς ή σκωπτικός. Με την κάθε μία να υπεραμύνεται με πάθος και εμμονή των απόψεών της, τις οποίες και θέλει να περάσει στο λαό. Τα επιχειρήματα δεν εκδιπλώνονται σε πλαίσιο αντικειμενικό, ουδέτερο, υπεύθυνο. Ο φανατισμός και η συνθηματολογία εμποδίζουν τον ορθό λόγο και τη διατύπωση της αλήθειας. Από όποιο δρόμο και αν ανοίξει η συζήτηση επικεντρώνεται σε δύο σημεία, στο «ναι» ή στο «όχι». Η πρώτη επιλογή σημαίνει μαζί με την Ευρώπη, μαζί με το ευρώ. Η δεύτερη έξω από την Ευρώπη και με τη χώρα να οδηγείται σε χρεοκοπία, σε απομόνωση, εκτός ευρώ.
Κοινός τόπος είναι και η γενικευμένη παραδοχή πως ο πρωθυπουργός της χώρας όλο αυτό τον καιρό βρισκόταν σε στάση μάχης, με αγωνία στο στήθος και με το δάκτυλο στη σκανδάλη. Η αιφνιδιαστική απόφαση της κυβέρνησης να προκηρύξει δημοψήφισμα σε μια στιγμή που όλα έδειχναν ότι τα μέρη θα κατέληγαν σε κάποια συμφωνία, ανέτρεψε τα πάντα και έβαλε τη χώρα σε σοβαρές περιπέτειες με απρόβλεπτες συνέπειες για το λαό, ο οποίος τώρα νοιώθει να σκιάζεται από τη νεφέλη του τρόμου, του φόβου και της αγωνίας. Βιώνει στην προωθημένη ιστορική διαδρομή του εικοστού πρώτου αιώνα σκηνές πρωτόγνωρες, τριτοκοσμικές, ανέλπιστες και επικίνδυνες για την τύχη του μέλλοντος του.
Είναι αλήθεια πως την προέλαση του κυβερνώντος κόμματος την αποδέχθηκαν πολλοί με μεγάλη ευχαρίστηση και τη χειροκρότησαν.Πίστεψαν πως θα σηματοδοτήσει μια νέα ζωή. Μια αλλαγή. Μια εστία πληρότητας ζωής και δύναμης Μια αστείρευτη πηγή πραγματοποίησης των οραματισμών και των προσδοκιών τους. Ατυχώς οι προσδοκίες του αυτές δεν βρήκαν τη δικαίωσή τους στην πεντάμηνη διακυβέρνηση της χώρας .
Οι εξαγγελίες που είχαν προβληθεί ως εντυπωσιακές προμετωπίδες της κυβέρνησης, επικαλύφθηκαν από τη θολή και άστοχη πρωτοβουλία της να προκηρύξει ένα δημοψήφισμα, το οποίο και το λαό διχάζει και τη χώρα θέτει έξω από τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό.
Η αριστερά για μια ακόμη φορά αντιμέτωπη με την ιστορία. Αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων και των ευθυνών της. Στάθηκε ανίκανη και ανήμπορη να χειριστή με υπευθυνότητα και σοβαρότητα τα κρίσιμα προβλήματα της χώρας. Όσοι πίστεψαν σ’ αυτή και ομαδικά ασπάσθηκαν τις διακηρύξεις της απογοητεύθηκαν. Μπροστά στην αδυναμία της και την ανικανότητα της, αντί να αναλάβει τις ευθύνες της, τις μετέθεσε στις πλάτες του Ελληνικού λαού, διακυβεύοντας έτσι την έξοδο της χώρας από την Ευρώπη.
Ο λαός κουρασμένος, απογοητευμένος και αηδιασμένος εξ αιτίας των άστοχων ενεργειών της κυβέρνησης με τους δανειστές, είδε για μία ακόμη φορά τα όνειρά του να σβήνουν.
Τούτη τη δύσκολη ώρα και στιγμή, χρειάζεται νηφαλιότητα, σωφροσύνη και ψυχραιμία από όλους μας. Με τη χώρα να βρίσκεται ένα βήμα πριν από το γκρεμό, πρέπει να επιλέξουμε με ποιους θέλουμε να είμαστε μαζί. Με την Ευρώπη ή την απομόνωση;
