Ας εξετάσουμε, ωστόσο, ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία της προπαγάνδας τους:
-ΠΡΩΤΟ ΖΗΤΗΜΑ: Έληξε η εποχή των μνημονίων στις 20 Αυγούστου του 2018;
Ο πρωθυπουργός της χώρας, με διάγγελμά του, κηρύσσει τη λήξη των προγραμμάτων προσαρμογής (μνημονίων). Ο κ. Μοσκοβισί, αρμόδιος για τα οικονομικά επίτροπος (Κομισιόν), επανέλαβε αρκετές φορές ότι ολοκληρώθηκε η περίοδος των μνημονίων στις 20 Αυγούστου. Χρειαζόμαστε κι άλλους μάρτυρες, εκτός του εκπροσώπου της χώρας που δανείζεται και του εκπροσώπου των δανειστών; Λογικά σκεπτόμενοι απαντάμε αρνητικά, αφού συμφωνούν και ο δύο συμβαλλόμενοι.
Ποιον ρόλο όμως επιτελούν οι ισχυρισμοί της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και της ηγεσίας του ΚΙΝ.ΑΛΛ., ότι ο πρωθυπουργός της χώρας υπέγραψε τέταρτο μνημόνιο; Το εφεύρημα του τέταρτου μνημονίου επινοήθηκε για να αμφισβητηθεί η οριστική ρήξη με την εποχή των μνημονίων. Τις ηγεσίες των δύο κομμάτων ελάχιστα ενδιαφέρει αν η μεταμνημονιακή παρακολούθηση συνιστά «εν τοις πράγμασι» μνημόνιο. Η χοντροκομμένη ταύτιση της μεταμνημονιακής παρακολούθησης με νέο πρόγραμμα προσαρμογής, ακυρώνει γι' αυτούς που θα τους πιστέψουν την πραγματικότητα, ότι δηλαδή διανύουμε περίοδο καθαρής εξόδου από τα μνημόνια. Δεν τους ενδιαφέρουν όσοι δεν τους πιστεύουν. Τείχη δημιουργούν γιατί ενοχλούνται που φτάσαμε στην έξοδο. Την αντιπάλεψαν κι επειδή δεν κατάφεραν να την αποτρέψουν την αμφισβητούν.
-ΔΕΥΤΕΡΟ ΖΗΤΗΜΑ: Προέβαλαν από το 2014 την προληπτική πιστωτική γραμμή που θα έθετε δήθεν τέρμα στο δεύτερο μνημόνιο και θα έβαζε τη χώρα στην κανονικότητα με δανεισμό από τις αγορές. Το ίδιο πρότειναν και στην κυβέρνηση ενόψει της καθαρής εξόδου. Η προληπτική πιστωτική γραμμή θέτει τέλος στα μνημόνια;
Οι νέες ηγεσίες Ν.Δ. και ΚΙΝ.ΑΛΛ. ταυτίστηκαν με το αφήγημα της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου που θεωρούσε τα μνημόνια απαραίτητα εργαλεία για την αναπαραγωγή ενός χρεωκοπημένου μοντέλου καπιταλισμού που ίσχυε στη χώρα μας. Που ήταν ταυτισμένος με τον αναχρονισμό στον τρόπο παραγωγής, τις κοινωνικές ανισότητες, τη διαπλοκή και τη διαφθορά της πολιτικής ελίτ με μεγάλα συμφέροντα και ιδιοκτήτες ΜΜΕ. Είναι ξεκάθαρο ότι η προληπτική πιστωτική γραμμή θα διαιώνιζε τα μνημόνια και την εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές, καθώς θα συνεχιζόταν η δανειοδότηση. Η εξάρτηση με τη σειρά της θα υπηρετούσε την πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας και θα διασφάλιζε την υποστήριξη των μεγάλων συμφερόντων.
Αυτό εξηγεί το γεγονός ότι η πολιτική ελίτ των κομμάτων της Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝ.ΑΛΛ.) είδε την έξοδο από τα μνημόνια ως καταστροφή για τα κόμματά τους και αποφάσισε να την αποδομήσει με διάφορους τρόπους.
-ΤΡΙΤΟ ΖΗΤΗΜΑ: Έχουν ρεαλιστική βάση τα επιχειρήματά τους και οι προτάσεις τους για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας;
Από το στόμα του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης προβλήθηκε ότι τελειώνει ο φθηνός δανεισμός χωρίς να σταματούν τα πήγαινε – έλα της Τρόικας (κουαρτέτου). Υπονοείται από τον ίδιο η δυσχερέστερη θέση της ελληνικής οικονομίας από την άποψη του δανεισμού. Συγχρόνως, αποσιωπάται το αντικείμενο των συναντήσεων της ελληνικής κυβέρνησης με το κουαρτέτο. Ο κ. Μητσοτάκης δεν ενδιαφέρεται να ενημερώσει ότι οι συναντήσεις δεν αφορούν προαπαιτούμενα και δόσεις, παρά μόνον την πορεία των ανοιχτών ζητημάτων (π.χ. πρωτογενή πλεονάσματα και υλοποίηση στόχων του προϋπολογισμού).
Ν.Δ. και ΚΙΝ.ΑΛΛ. διατείνονται ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ ευθύνεται αποκλειστικά για τη δυσχερή θέση των συνταξιούχων, που θα γίνει δυσχερέστερη αν περικοπούν για μία ακόμη φορά οι συντάξεις τους από την 1η – 1ου-2019, λόγω πρόβλεψης που υπάρχει στο τρίτο μνημόνιο το οποίο σύμφωνα με τον ισχυρισμό τους ήταν αχρείαστο. Το ίδιο ισχύει και για τη μείωση του αφορολόγητου και τη συνέχιση της φορολογικής επιβάρυνσης που αποφάσισαν οι ίδιοι (ΕΝΦΙΑ, κ.α.). Ξεχνούν και είναι απρόθυμοι να ενημερώσουν τους πολίτες ότι οι δανειστές, με την αμέριστη συνδρομή τους, εκβίασαν την ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να υπογράψει τρίτο μνημόνιο. Η κυβέρνηση, μη έχοντας εναλλακτική λύση, συμβιβάστηκε και διεκδίκησε με σθένος μέτρα που θα οδηγούσαν την ελληνική οικονομία στην κανονικότητα, αλλά με την κοινωνία όρθια. Και τα κατάφερε στις τρεις αξιολογήσεις να δημιουργήσει πλεονάσματα που κάνουν αχρείαστες τις περικοπές του 2019 και 2020 και αφήνουν περιθώρια για παραπέρα ελαφρύνσεις. Οι υπεύθυνοι των περικοπών (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ) δεν επιτρέπεται να γίνονται τιμητές.
Ν. Δ. και ΚΙΝ.ΑΛΛ., παρότι σε καθημερινή βάση μετατρέπονται σε υβριστές των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, καταλογίζουν διχασμό στην επικοινωνιακή δράση της κυβέρνησης. Αυτό που κάνουν οι ίδιοι το φορτώνουν στον πολιτικό τους αντίπαλο. Το ύφος όμως της λεκτικής αντιπαράθεσης πολώνει και διχάζει. Η αντιπαράθεση (λόγος – αντίλογος) είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας, γιατί φωτίζει όλες τις πλευρές των πολιτικών ζητημάτων. Αρκεί και οι δύο πλευρές να μιλούν πολιτικά και με θέσεις – προτάσεις, όπως πράττει ο ΣΥΡΙΖΑ σε καθημερινή βάση.
Είναι φυσικό να συγκρούεται η πρόοδος με τη συντήρηση, η Αριστερά με την Δεξιά. Τα προγράμματά τους εν πολλοίς αλληλοαναιρούνται. Ας δοθεί η δυνατότητα στους πολίτες να ταχθούν με τον έναν ή τον άλλον πόλο. Με τη δίκαιη ανάπτυξη ή με τη μεγέθυνση που αυξάνει τα κέρδη των ολίγων. Με το μοίρασμα των βαρών ανάλογα με τις εισοδηματικές δυνατότητες ή με την μονόπλευρη λιτότητα σε βάρος των εργαζομένων. Με την προσθήκη νέων δομών για το δυνάμωμα του κοινωνικού κράτους ή τον περιορισμό του. Με τη βελτίωση των δομών και την ανάπτυξη νέων στον τομέα της δημόσιας υγείας και παιδείας ή την παραχώρηση επιπλέον χώρου στην ιδιωτική υγεία και παιδεία.
Του Στέλιου Σαΐτη
*Ο Στέλιος Σαΐτης είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας
