Σ' αυτήν τη διασπάθιση αφιερώνονται οι γραμμές που ακολουθούν. Αφορούν στην προσωπική διαχείριση του όποιου αξιώματος απονέμει σε άτομα η Κοινωνία μας και το Κράτος της. Υπάρχουν εξαιρέσεις. Οι αθέμιτες όμως συμπεριφορές ορισμένων θίγουν όλους. Ο χώρος του ΠΑΣΟΚ λ.χ. αυτό το πλήρωσε ακριβά.
Δεν έχει διαφύγει της προσοχής των πολιτών πως από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον δήμαρχο μικρής πόλης, όλοι τους επιδίδονται με ιερή μανία σε ταξίδια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι αιρετοί μας δεν αρκούνται να ταξιδεύουν μόνοι. Όταν δεν συνοδεύονται από οικείους, φίλους, κολλητούς, και - γι' άλλοθι - κάποιους δημοσιογράφους, για τις σχετικές ανταποκρίσεις, φροντίζουν να συνοδεύονται από «συμβούλους» για το καθ’ υπόθεση σοβαρό, αλλά ουδέποτε μετρήσιμο όφελος των εξορμήσεων αυτών.
Βρισκόμαστε στην εποχή της πρωτοφανούς εξέλιξης των τηλεπικοινωνιών. Από τη «ζωντανή» και από χιλιάδες χιλιόμετρα επικοινωνία προσώπων, μέχρι τις τηλεδιασκέψεις και τις ταχύτατες ηλεκτρονικές συνδέσεις. Απλή τηλεπικοινωνία, viber, βιντεοκλήσεις, skype, τηλεδιασκέψεις, απεριόριστες χρήσεις Η/Υ. Παρά ταύτα - διαρκώς δε και περισσότερο - οι εξορμήσεις συνεχίζονται. Είναι όμορφο πράγμα ο δωρεάν τουρισμός με ξένα χρήματα. Και γίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον, όταν υπάρχει συντροφιά. Ανίχνευσα κατά καιρούς - κάποιες φορές από σύμπτωση - στη «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» τόσο των ΟΤΑ, όσο και των υπουργείων εγκρίσεις κονδυλίων για επισκέψεις πολυπληθών αποστολών δημάρχων με τμήματα αποστολών κυριολεκτικά για «ψύλλου πήδημα». Για συνεχή ταξίδια υπουργών, υφυπουργών και στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και πέραν των ωκεανών. Πολύ λίγες οι αναγκαίες περιστάσεις για τον αμερόληπτο κριτή.
Σε δύσκολους καιρούς είναι αδιανόητο να βαφτίζονται εθνικά χρήσιμες και αναγκαίες πολυάριθμες αποστολές για «ψύλλου πήδημα» χωρίς λόγο. Το πράγμα γίνεται σκανδαλώδες, όταν επιστρατεύονται πολυτελή αεροσκάφη της Δημοκρατίας για ταξίδια ανά την Ελλάδα και όπου Γης. Ο κ. Παυλόπουλος λ.χ. δεν «χαρίζεται» σε καμία πρόταση παρουσίας σε απίθανες ανά την Ελλάδα εκδηλώσεις. Παρελάσεις, επέτειοι, αποκαλύψεις ανδριάντων και ό,τι βάλει ο νους. Οι Έλληνες κουράστηκαν να τον βλέπουν καθημερινά σχεδόν στα μικρόφωνα. Ο άνθρωπος αγαλλιάται. Κάθε «παράστασή» του όμως κοστίζει δεκάδες χιλιάδες ευρώ, και πολλές δεκάδες εκατομμύρια τον χρόνο.
Ποιο παράδειγμα δίνουν οι παραπάνω; Και πώς να σχολιαστεί το γεγονός, ότι ανέκαθεν η Βουλή μισθώνει για τους βουλευτές επαρχίας πολυτελέστατα κεντρικά ξενοδοχεία της πρωτεύουσας, αντί να επιχορηγεί, με το ελάχιστο αναγκαίο ποσό τον μη δ υ ν ά μ ε ν ο βουλευτή, ώστε ο τελευταίος να εξασφαλίζει στέγη στην Αθήνα, όταν διαμένει εκεί. Επειδή δεν διαμένει πάντα. Και δεν δικαιολογείται η ετήσια μίσθωση πολυτελούς κοιτώνα στην Αθήνα, σε ξενοδοχείο πέντε αστέρων με εσωτερική πισίνα, σάουνα και τα συναφή.
Θα ήταν ενδιαφέρον, το ΓΚΛ του ΥΠΟΚ να συγκεντρώσει το συνολικό κόστος των προσωπικών δαπανών όλων των αιρετών της χώρας, όλων των υπουργών, ακόμα και του πρωθυπουργού και του Προέδρου της Δημοκρατίας. Θα προκύψουν ενδιαφέροντα πράγματα, για το τι ακριβώς κοστίζει ο καθένας τους πέραν του μισθού τους, που και αυτός μέχρι τώρα φορολογούταν μόνο κατά ένα μέρος, αλλά και των οποίων ο φόρος ήταν μικρότερος του 50% του φόρου των απλών ανθρώπων. Τι μπορεί λ.χ. να κάνει η Βουλή των Eλλήνων γι' αυτά τουλάχιστον που την αφορούν;
α)Να περιορίσει το κόστος διαμονής, διατροφής και λοιπού εξοδολογίου του συνόλου των βουλευτών. Επειδή και η καθημερινή σίτιση όσων στεγάζονται στο Βουλευτήριο γίνεται με το 1/3 του κόστους των απλών πολιτών. Παράλληλα η Κυβέρνηση (κάθε Κυβέρνηση) να περιορίσει έως εξαφανίσεως τον αριθμό των νέων και νεανίδων -υποτίθεται «συμβούλων»- που ανέρχονται σε 3.000 άτομα σήμερα. Στους τελευταίους 10 μήνες ο αριθμός τους υπερδιπλασιάστηκε.
β) Να τροποποιηθεί ριζικά ο θεσμός του «πόθεν έσχες». Έχει αξία να φαίνεται ποια περιουσία είχε κάποιος, όταν μπήκε στη Βουλή, και ποια, όταν έφυγε. Και όχι μόνον ο ίδιος, αλλά και οι συγγενείς του μέχρι τουλάχιστον 2ου βαθμού. Ως ελάχιστο δε δείγμα διαφάνειας και σοβαρότητας να μην τους επιτρέπεται η διά βίου μεταφορά κεφαλαίων σε Ιδρύματα της αλλοδαπής, εκτός των απολύτως αναγκαίων δαπανών. Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον γενικό γραμματέα υπουργείου. Και από τον τελευταίο δήμαρχο μέχρι τους περιφερειάρχες, αντιπεριφεριάρχες, διοικητές Τραπεζών, προέδρους Οργανισμών και ΔΕΚΟ. Τα παίγνια επί της ράχης των αμνοεριφίων της ελληνικής γης ας παύσουν. Θα παύσουν..;
Είναι γνωστό, πως πλήθος αξιωματούχων εισέρχονται στον δημόσιο βίο και στην ανώτατη υπαλληλία πάμφτωχοι, και εξέρχονται πάμπλουτοι. Είναι χαίνουσα πληγή, που αν τώρα δεν κλείσει, δεν θα κλείσει ποτέ. Ας δοθεί κι ένα παράδειγμα σ' αυτή την Κοινωνία. Ουδέποτε όμως ασχολήθηκαν σοβαρά κάποιοι υπεύθυνοι (γιατί άλλωστε;) με τον ταχυπλουτισμό των εξουσιαστών μας. Όχι όλων. Υπάρχουν πολλοί και παντού, που τίμησαν και τιμούν το λειτούργημά τους.
Εξυγιαίνεις έναν Λαό, όταν παραδειγματίζεις. Βελτιώνεις τους πολίτες, όταν αυτοβελτιώνεσαι. Το αξίωμα αποτελεί λειτούργημα. Απαιτεί θυσίες. Δεν είναι στάδιο αυτοεπιβεβαίωσης κάποιων ικανών, αλλά και πλήθους ανικάνων, η ανασφαλής προσωπικότητα των οποίων και οι ευάλωτες συνειδήσεις τους, οδηγούν σε παραδείγματα προς αποφυγή. Κανένας Πρόεδρος Δημοκρατίας, κανένας πρωθυπουργός, κανένας υπουργός ή βουλευτής δεν νομιμοποιείται, ούτε έχει το ηθικό δικαίωμα να υποβάλλει - και να αξιώνει- σε θυσίες έναν Λαό, όταν ο ίδιος πιστεύει, νομίζει, ή προφασίζεται, πως είναι ο εξαιρετέος Εκλεκτός. Μπορεί να είναι, και συνήθως είναι δυστυχώς, ένα «τίποτα». Το ότι ακόμα και το «τίποτα» ψηφίζεται, κι αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Η ιστορία ανέδειξε πλήθος Ηροστράτων*... Είναι λυπηρό, αλλά έτσι συμβαίνει._
* Ο Ηρόστρατος ήταν κατώτερο μέλος της κοινωνίας της Αρχαίας Εφέσου. Θέλοντας να γραφεί τ' όνομά του στην Ιστορία πυρπόλησε τον εκεί Ναό της Αρτέμιδας, το Αρτεμίσιο, στα μέσα του 4ου αι. π.Χ.
Γράφει ο «Όμηρος»
(omhros_el@gmail.com, fb: Ομηρος Ελευθερία)
