«Πνιγόμαστε, καιγόμαστε, αναδουλειά, πείνα αλλά εμείς οι Έλληνες έχουμε ψυχή, μην τα παρατάτε» δήλωσε η Μαρία Μπελιμπασάκη που κέρδισε τη 2η θέση και ασημένιο μετάλλιο στα 400 μέτρα. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως λίγο πολύ τα ‘χουμε παρατήσει όλα στην τύχη τους. Πώς θα κερδίσεις όμως αν δεν έχεις ορίσει τον στόχο, κατά πού θέλουμε να πάμε;
Πριν λίγες μέρες έφυγε απ΄ τη ζωή – και ποιος θα μείνει εδώ - ένας εξαιρετικός άνθρωπος, η Ρίκα Βαγιάνη. Στο ερώτημα, τι θα ήθελε για τον γιο της Οδυσσέα απάντησε: «Να είναι υγιής, καλός, ν΄ αγαπάει τα παιδιά και τα ζώα και να μάθει να ζει με λίγα. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις να ζεις με λίγα. Όχι σαν άσκηση πολιτικής, νομίζω ότι είναι σημαντικό για την ψυχή σου. Αν θέλεις πολλά κι ακόμα περισσότερα, δεν γίνεσαι ποτέ χαρούμενος». Ελπίζοντας ότι η ίδια το ‘χει κάνει πράξη, δεν θα παραλείψω να πω ότι οι περισσότεροι γονείς επιδιώκουν να χαρίσουν στα παιδιά τους πολλά και «στο πιάτο».
Όλοι αυτό τον καιρό αναρωτιόμασταν για τη δύναμη και το ηθικό τους, του Άγγελου Μητρετώδη και του Δημήτρη Κούκλατζη με αφορμή και τις εικόνες μεταγωγής τους, στα δικαστήρια της Αδριανούπολης.
Δέστε την απαίτηση, προς τη μάνα του μόλις τον πρώτο καιρό, που τα πράγματα είχαν πάρει άσχημη τροπή και όλα έδειχναν ότι η κράτησή του θα ήταν πολύμηνη, και θα καταλάβετε…
Ο ανθυπολοχαγός ζήτησε από τη μητέρα του, να μην παρακαλέσει κανέναν και με κανέναν τρόπο για την αποφυλάκισή του! Προτίμησε να παραμείνει για άγνωστο χρονικό διάστημα στη φυλακή παρά να εκλιπαρούν.
Η μητέρα του Άγγελου Μητρετώδη σεβάστηκε την επιθυμία του γιου της, κι αυτό τεκμαίρεται απ΄ το Τhraki Νέα. Πολιτικός της κεντρικής πολιτικής σκηνής συναντήθηκε με τις δύο οικογένειες στην Ορεστιάδα και πρότεινε στις δύο μητέρες να στείλουν επιστολή στη σύζυγο του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντοάν, Εμινέ, απευθυνόμενες ως μάνα προς μάνα.
Η μητέρα του Άγγελου το απέκλεισε: «Ο γιος μου μού είπε να μην παρακαλέσω κανέναν» και η συζήτηση έκλεισε.
Αναμφισβήτητα η δύναμη του φυλακισμένου στρατιωτικού για να έχει τέτοια απαίτηση ήταν μεγάλη. Η δύναμη της μητέρας του, όμως να υπακούσει, είναι απίστευτη!
Εύγε και στους δύο! Για τη συμπεριφορά της συντριπτικής πλειοψηφίας, αρκεί να θυμηθούμε τι λαϊκό προσκύνημα γίνεται στα βουλευτικά γραφεία για σημαντικές ή ασήμαντες εκδουλεύσεις, σ΄ ένα άκρως πελατειακό σύστημα.
Πάντα στο μυαλό μου αναριπίζεται η λέξη “σύστημα” αλλά μια νέα φίλη από Ουάσιγκτον η Ελένη Γκιόκα προχθές στο ραδιόφωνο μ΄ έπεισε ότι το ορθό είναι να λέμε καθεστώς. Συνήθως αφ΄ εαυτού κάθε σύστημα, αστρικό, βιολογικό, οικολογικό μια χαρά δουλεύει αν δεν βάλουμε εμείς τα χεράκια μας. Αντιθέτως γεμάτο προβλήματα είναι τα έργα τα δικά μας, τα καθεστώτα που εκκολάψαμε και απομυζούν κάθε ικμάδα ζωής! Κάθε μέρα ο οργανισμός μας δέχεται επιθέσεις απ΄ τα καρκινικά κύτταρα. Αντιδρούν όμως τα φαγοκύταρα και γλιτώνουμε το σκαρί μας.
Εδώ στα πολιτικά πράγματα που παριστάνουμε ότι τα κατέχουμε, δράση, αντίδραση ουδεμία! Αλλά συμπόρευση μ΄ ένα εκάστοτε εκκολαπτόμενο από ξένους και ντόπιους δίπολο για να ‘χει κι ο ψηφοφόρος την ψευδαίσθηση ότι επιλέγει απ΄ τους ήδη επιλεγέντες. Αυτό Δημοκρατία ούτε είναι ούτε λέγεται.
Στις 24/2/12 ο τότε βουλευτής Προκόπης Παυλόπουλος μιλά για την εκτροπή (κυβέρνηση Παπαδήμου) διότι επεβλήθη, στηρίζει όμως το παραβιασμένο σύνταγμα για να μην έχουμε κοινωνική έκρηξη. Στην ουσία ομολογούν ότι τον πρώτο λόγο έχει ο πολίτης δεν πρέπει όμως να πάρει τα ηνία. Αναγνωρίζουν ότι τη δύναμη την έχει ο πολίτης γι΄ αυτό και δεν τον θέλουν στα πόδια τους, άλλωστε τον αντιπροσωπεύει ο κ. αντιπρόσωπος (Κατσιαντώνης, Παπαδόπουλος, Βαγενά, Κόκκαλης) …πιάσε τ΄ αυγό και κούρευτο!
Εκείνοι έχουν λόγους να διαιωνίζουν τη φάρα τους, εσύ τι κέρδος έχεις; Όσο ξέρω εγώ χορό, τραγούδι, μαθηματικά και ψάρεμα, άλλο τόσο ασχολείται και η κοινή γνώμη σοβαρά με τα πολιτικά και τα πολιτειακά.
«Μη φοβάσαι να παραδεχθείς ότι δεν ξέρεις κάτι, η παραδοχή της άγνοιας θα σε οδηγήσει να ψάξεις, να βρεις την απάντηση», λέει η φίλη μου Βάσω Παππά. Η ζωή είναι πολύ μικρή για δεύτερες σκέψεις, δεύτερες ευκαιρίες, δεύτερους ανθρώπους. Εκτιμώ πως κι αυτή η περίοδος φαντάζει στα μάτια σας ως συγκρατημένη ευμάρεια και τρέφεστε με μια συγκρατημένη αισιοδοξία, ότι «θα σιάξουν τα πράγματα, τι στο διάλο στην Ευρώπη είμαστε» επομένως αυτά που σημειώνω ότι συντρέχουν άμεσοι κίνδυνοι εκ δανειστών δεν συγκινούν. Ίσως οι αλήθειες που καταγράφονται στη στήλη αυτή να ενοχλούν και την τοπική χάι κοινωνία.
Έχοντας δημόσιο λόγο, έχουμε και διασταυρώνουμε εκτός δημοσιότητας, πληροφορίες. Έχουμε άριστη εικόνα για τους σημερινούς και αυριανούς πρωταγωνιστές - όχι ευοίωνη βέβαια - απ΄ τη δράση Ρωσίας και ΗΠΑ στον τόπο μας.
Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να γενούμε εμείς οι απλοί πολίτες, πρωτεργάτες της άλλης Ελλάδας. Είμαστε υπόχρεοι να εξασφαλίσουμε στα παιδιά μας μια ευνομούμενη πολιτεία κι όχι μια πύρινη κόλαση. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να διώξουμε τους ληστές αντί να καταβάλουμε λύτρα!
