Σαν μικρά παιδιά αλωνίζαμε όλο το χωριό . Κάθε καλοκαίρι βέβαια βρισκόμασταν συνεχώς στη θάλασσα. Το σπίτι μου βρισκόταν στα 50 μέτρα από την ακτή και ήταν εύκολο να πάμε για κολύμπι.
Τα χρόνια πέρασαν και ήρθε η ¨ανάπτυξη¨
Κατασκευάστηκε ο παραλιακός δρόμος από το Νόστος μέχρι το Σταβέντο και έγινε και το λιμάνι .Ταυτόχρονα καταληστεύθηκε το φυσικό περιβάλλον και η αντιπαροχή σχεδόν αποτελείωσε ό,τι έμεινε από το γραφικό ψαροχώρι .
Ανάμεσα σε όλα τα άλλα χάσαμε και την παραλία μας εξαιτίας του παραλιακού δρόμου και κυρίως του λιμανιού που κατασκευάστηκαν χωρίς μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ). Αυτό ίσως φαίνεται ασήμαντο αλλά επηρέασε καταστροφικά τον Πλαταμώνα.
Το 2002 ασχολήθηκα για πρώτη φορά με την πολιτική . Εκλέχθηκα με τον Γιάννη Τσαρούχα και τα πρώτα δύο χρόνια ήμουν πρόεδρος ΔΣ. Βρέθηκα λοιπόν στα βαθιά και ανάμεσα στα άλλα προβλήματα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε και τη διάβρωση της ακτής. Είχα λοιπόν συζητήσεις με πολλούς αλλά την πιο ολοκληρωμένη άποψη την είχε ο πρώην πρόεδρος Τοπικού ο Αστέριος Δρυάνης ο οποίος μου ανέλυσε όλα τα προβλήματα του χωριού .
Έχοντας άριστη σχέση με τον τότε νομάρχη κ. Γ. Παπαστεργίου ζήτησα τη βοήθεια του τότε διευθυντή ΤΥ της Νομαρχίας κ . Τζαφέρη. Μου εξήγησε ότι χρειάζεται ειδική μελέτη και μου πρότεινε τρία πανεπιστήμια που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν .
Έχοντας και κάποιους δεσμούς με το ΑΠΘ αποφάσισα να ζητήσω τη βοήθεια της Πολυτεχνικής Σχολής. Κατά καλή σύμπτωση το πανεπιστήμιο συμμετείχε τον καιρό εκείνο σε ένα διευρωπαϊκό πρόγραμμα αντιμετώπισης της διάβρωσης με άλλα 14 πανεπιστήμια από όλη την Ευρώπη .
Με τη σύμφωνη γνώμη του τότε δημάρχου αναθέσαμε στο ΑΠΘ να δώσει λύση στο θέμα. Επειδή τα δεδομένα αλλάζουν , η πρόταση του ΑΠΘ και του καθηγητή κ. Κουτίτα ήταν να πάμε σε ήπια λύση με σεβασμό στο περιβάλλον. Αποφασίστηκε λοιπόν η συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος από το λιμάνι μέχρι τη βίλα Μοσκώφ . Η λύση που επελέγη ήταν των βυθισμένων κυματοθραυστών παράλληλων με την ακτή.
Πράγματι ξεκινήσαμε τις μελέτες. Δυστυχώς λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο. Σε ένα τμήμα της παραλίας είχε εκτελεστεί μερικώς μία παλιά μελέτη του κ. Ρογκάν με σκληρές μεθόδους με προβόλους σχήματος Τ. Η συγκεκριμένη μέθοδος αντιαισθητική και χωρίς ανανέωση των εγκλωβισμένων νερών παρείχε όμως ένα ικανοποιητικό βαθμό προστασίας της ακτής . Επειδή όμως ζούμε στην ψωροκώσταινα οι κάτοικοι της περιοχής αυτής είδαν την ευκαιρία . Ποια ήταν αυτή; Μα φυσικά μαγαζί μέσα στη θάλασσα. Τα βράδια λοιπόν οι μπετονιέρες πήραν φωτιά και οι πρόβολοι οι κάθετοι στην ακτή στρώθηκαν τσιμέντο. Τοποθετήθηκαν τέντες και περιφράξεις . Για να είμαστε όμως και νόμιμοι ζητήθηκε από το αθάνατο Ελληνικό Δημόσιο να νομιμοποιηθούν πληρώνοντας ενοίκιο. Γέμισαν λοιπόν οι πρόβολοι τραπέζια. Οι κάτοικοι της περιοχής βολεύτηκαν και τα μαγαζιά τους δούλευαν καλύτερα από τους υπόλοιπους . Βλέποντας λοιπόν κοντόφθαλμα το προσωπικό τους συμφέρον αντιδρούν σε οποιαδήποτε λύση , καταστροφολογόνταςκαι εμποδίζοντας οποιαδήποτε λύση . Ο δε Πλαταμώνας παρατημένος στην τύχη του.
Την επόμενη τετραετία το πρώτο έργο που αποφάσισε ο νέος δήμαρχος (που τον υποστήριξα δυστυχώς) ήταν η ανάπλαση των προβόλων . Αποφασίστηκε λοιπόν για να μην ξοδεύονται οι κάτοικοι ο Δήμος να αναπλάσει τους προβόλους ( τσιμεντόστρωση- παγκάκια -φωτισμός)
Βέβαια το έργο δεν έγινε βασικά γιατί δεν είχε ΜΠΕ. Όταν απευθύνθηκε ο δήμαρχος στις αρμόδιες υπηρεσίες του απάντησαν γιατί δεν εφαρμόζει τη μελέτη του πανεπιστημίου.
Τα πράγματα ακολούθησαν τον δρόμο τους και εκλέχθηκα για την παρούσα θητεία . Κάναμε συμπληρωματικές μελέτες και καταφέραμε επιτέλους μετά μεγάλο αγώνα να εντάξουμε το έργο. Θα πρέπει λοιπόν να καταλάβουν όλοι ότι το έργο είναι αναπτυξιακό και θα αλλάξει τη μοίρα του Πλαταμώνα. Ας αφήσουμε επιτέλους τον τόπο να πάει μπροστά!
Του Αστέριου Γαλάνη*
* Ο κ. Αστέριος Γαλάνης είναι δημοτικός σύμβουλος Δήμου Δίου - Ολύμπου και εντεταλμένος σύμβουλος
