Παράλληλα έλαβε χώρα το 9ο παγκόσμιο συνέδριο της Νεολαίας ΝΕΠΟΜΑΚ (Νεολαία Αποδήμων Κυπρίων). Απ’ όλα τα μέρη του κόσμου, άνθρωποι κάθε ηλικίας ήρθαν ξανά στην ιδιαίτερη τους πατρίδα, έχοντας στραμμένη τη σκέψη στους αδελφούς Ελλαδίτες της Ανατολικής Αττικής που δοκιμάζονται ανελέητα, δίνοντας την υπόσχεση (ενώπιον του υφυπουργού Εξωτερικών Τέρενς Κουίκ που εκπροσώπησε την Ελλάδα στην εναρκτήρια τελετή των εργασιακών του συνεδρίου) για κάθε είδους έμπρακτη συμπαράσταση στους πυρόπληκτους αδελφούς μας.
Κατά τις τριήμερες εργασίες του συνεδρίου δόθηκε η ευκαιρία για ανασκόπηση και υποβολή προτάσεων για επίλυση διαφόρων προβλημάτων που απασχολούν τους απόδημους (όπως το δικαίωμα ψήφου, θέματα επαναπατρισμού, εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και ιστορίας, κ.ά). Ωστόσο στο συνέδριο κυριάρχησε, όπως κυριαρχεί πάντα, η έγνοια όλων των αποδήμων για το Κυπριακό (εκδόθηκαν σχετικά ψηφίσματα για Κυπριακό και Σκοπιανό), που εκδηλώθηκε μέσα από σχετική ενημέρωση από αξιωματούχους της Κυπριακής Δημοκρατίας (και τον Πρόεδρο Αναστασιάδη) και συζητήσεις με παράλληλη υποβολή ερωτήσεων και προτάσεων.
Το συνέδριο αποτέλεσε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ακούσουμε απευθείας από τους πολιτειακούς άρχοντες και εκπροσώπους των κοινοβουλευτικών κομμάτων τις θέσεις τους στο Κυπριακό. Οι μεν της αντιπολίτευσης, πλην του ΑΚΕΛ, άφησαν, άλλος ξεκάθαρα και άλλος συγκεκαλυμμένα, να διαφανεί η διαφωνία τους στην επιμονή μας να διαπραγματευόμαστε χωρίς κανένα ελιγμό, για σαράντα και πλέον χρόνια, για λύση στη βάση μόνο της ΔΔΟ (Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας). Ο κόσμος ολόκληρος άλλαξε και έγινε αγνώριστος από το 1977, αλλά εμείς επιμένουμε στον αναχρονισμό της ΔΔΟ, επειδή έτσι θέλει η Τουρκία. Άσε που ο Μακάριος στον οποίο χρεώνουν τη ΔΔΟ, δεν έκανε ποτέ κουβέντα για ΔΔΟ, τουλάχιστον στη μορφή που τη συζητάμε σήμερα.
Αξίζει τον κόπο να γίνει μια ξεχωριστή αναφορά στην ομιλία του προέδρου Αναστασιάδη, κατά την έναρξη των εργασιών του συνεδρίου, αλλά και στην κατ’ ιδίαν ενημέρωση που έτυχαν οι σύνεδροι σε κλειστή συνεδρίαση στο γραφείο του στο Προεδρικό. Ανήκω σε αυτούς που στο παρελθόν βρέθηκαν απέναντι στον Πρόεδρο Αναστασιάδη για τις θέσεις του στο Κυπριακό (και θα το κάνω ξανά αν χρειασθεί), εδικά το 2004 επί του Σχεδίου Ανάν. Αυτή τη φορά,όμως,ο Πρόεδρος ήταν διαφορετικός. Οι θέσεις που κατέθεσε είναι σχεδόν ταυτόσημες με τις θέσεις εκείνων που θέλουν λύση και όχι διάλυση. Αφού πρώτα έκανε λόγο για την αδιαλλαξία της άλλης πλευράς, ακόμη και σε ζητήματα δευτερεύοντα που δεν έχουν σχέση με τη μορφή λύσης (π.χ. διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων, συνεργασίες επί απλών θεμάτων όπως η διάνοιξη κι άλλων οδοφραγμάτων, ηλεκτροδότηση κατεχομένων, κ.ά), στη συνέχεια έκανε σαφές, πως δεν πρόκειται να αποδεχθεί λύση που θα αντίκειται στο ευρωπαϊκό κεκτημένο και που δεν θα συνάδει με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για την Κύπρο. Είπε ακόμη, ότι δεν πρόκειται να φέρει ενώπιον του λαού λύση που θα περιλαμβάνει τουρκικές εγγυήσεις και μονομερή ή άλλα επεμβατικά δικαιώματα. Σημείωσε επίσης την απροθυμία της Τουρκίας να συνερισθεί ειλικρινά για επίτευξη βιώσιμης λύσης και την απόλυτη εξάρτηση Ακιντζή από την Άγκυρα.
Θα πείτε, τα είπε κι άλλες φορές όλα αυτά ο Πρόεδρος. Παρ’ όλα αυτά, όμως, είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε την αναγκαία πίστωση χρόνου στον Νίκο Αναστασιάδη, ελπίζοντας πως αυτήν τη φορά δεν θα διαψεύσει τις προσδοκίες μας, όποιες πιέσεις κι αν δεχθεί, που είναι σίγουρο πως θα δεχθεί, ίσως μάλιστα και αφόρητες.
Δεν μπορώ να πω, ότι μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του συνεδρίου έγινα σοφότερος. Ο τρόπος διεξαγωγής του συνεδρίου είναι κατά την άποψή μου εξαιρετικά προβληματικός και δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ουσιαστική συμμετοχή όλων των συνέδρων σε αυτό. Η κατάργηση των διαφόρων ειδικών επιτροπών στις οποίες συμμετείχαν και έκαναν προτάσεις όλοι οι σύνεδροι στο παρελθόν, είναι μια διαδικασία που μπορεί, αν επανέλθει, να δώσει τη δυνατότητα για ουσιαστική συμμετοχή όλων των συνέδρων. Στο παρελθόν υπέβαλα την πρόταση για εκλογή προεδρείου (όπως υποχρεωτικά γίνεται σε όλα τα συνέδρια) που θα διευθύνει τις εργασίες του. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω! Με αποτέλεσμα σήμερα το συνέδριο να μοιάζει ακυβέρνητο ή να είναι μονοπώλιο μερικών.
Κατά τα λοιπά, στέκομαι ακόμη μια φορά στην νοοτροπία κάποιων συνέδρων, κυρίως από το Ην. Βασίλειο, αλλά και στον πρόεδρο της ΠΣΕΚΑ, που επιμένουν να περιφρονούν, λες και το κάνουν επίτηδες,τη γλώσσα μας. Κατανοώ πλήρως τα Ελληνόπουλα (Κύπριους και Ελλαδίτες) δεύτερης και τρίτης γενεάς, που δεν γνωρίζουν καθόλου ή δεν γνωρίζουν επαρκώς την ελληνική γλώσσα (ασυγχώρητοι οι γονείς τους σίγουρα). Όμως είναι απαράδεκτο τα έντυπα τους να εκδίδονται μόνο στην αγγλική γλώσσα. Μέχρι και το πανό που αναφέρεται στην τέλεση του συνεδρίου ήταν γραμμένο μόνο στα αγγλικά! Ποιος άλλος λαός του κόσμου θα ανεχόταν να γίνεται εθνικό συνέδριο στην πατρίδα του με τέτοια περιφρόνηση προς την γλώσσα των προγόνων του; Θα ανέχονταν οι Αγγλοι να γίνεται το ίδιο στη χώρα τους; Και όσοι επιμένουν ελληνικά να αποκαλούνται παράξενοι… μη πω τίποτε ακόμη χειρότερο!
Υστερόφραφο 1: Θερμά συγχαρητήρια στον Ανδρέα Παπαευρυπίδου, πρόεδρο της ΠΟΜΑΚ, που παρά το ότι κατέχει άριστα την αγγλική γλώσσα, επιμένει ελληνικά!
* Ο Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή είναι επίκουρος καθηγητής στο ΤΕΙ Θεσσαλίας
a.avgoustis@hotmail.com
