συνήθως αυτό να προέρχεται από τις ισχυρότερες δυνάμεις χωρών που επιδίωκαν «λαίμαργα» να προωθήσουν τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα, δημιούργησαν σωρεία φοβερών κινδύνων και ρήξεων στην ανθρωπότητα με αποτέλεσμα να διασαλευθεί ως ένα μεγάλο βαθμό η «παγκόσμια τάξη και ηρεμία» και να διαταραχθεί πολλάκις η διεθνής ύφεση και ειρήνη. Λόγω λοιπόν, αυτών των πολύ δύσκολων συνθηκών και φορτισμένων καταστάσεων σε παγκόσμια κλίμακα, όπου επικρατούσε το χάος σε πολλές γωνίες της γης καθώς κι έντονο το στοιχείο της αμφισβήτησης και της αβεβαιότητας, του φόβου και της ανασφάλειας γενικότερα, και μέσα σ’ ένα ομιχλώδες δυσμενές περιβάλλον πλήρους «ασυνεννοησίας, καχυποψίας και διχασμών», υπήρξε η αδήριτη ανάγκη να στηθεί (όπως κι έγινε) ένας πανίσχυρος οργανισμός πολυεθνικότητας. Για να προστατεύει τούτος επαρκώς το φυσικό περιβάλλον και στη διεθνή νομιμότητα, καθώς και να διασφαλίζει πλήρως τα εθνικά δίκαια και τα ανθρώπινα δικαιώματα των λαών της οικουμένης. Ουαί κι αλίμονο.., εάν δεν υπήρχε και δεν είχε εγκατασταθεί για τον κόσμο ένας τέτοιος πολυσήμαντος διεθνής ανθρωπιστικός οργανισμός!, όπως «Ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών». Το σύνολο της ανθρωπότητας πλέον τότε, αστείρευτα θα «αιμορραγούσε» από δεινά. Βυθιζόμενο μες σ’ ένα απέραντο σκοτάδι… πολύμορφου τρόμου!, με πολλαπλάσιες «εθνικές τραγωδίες και συμφορές» απ’ ό,τι σήμερα, κάνοντας σκληρά αβάσταχτη τη ζωή όλων μας. Αφού, οι άνθρωποι, θα ξημερωνόντουσαν πια μόνιμα με τον εφιάλτη ενός πολέμου νέου, μέσα σε ένα πνιγηρό ασταθές κλίμα γενικευμένης αναρχίας! πλέον. Ας μη λησμονούμε, λοιπόν, ότι τούτος ο παγκόσμιος οργανισμός μετά την ίδρυσή του και στην έως τώρα ιστορική του διαδρομή, περιμάζεψε αρκετές τορπίλες νέων πολεμικών συρράξεων λίγο πριν να εκραγούν με θαυμαστή διπλωματική επιτυχία! Και τις αφόπλισε... που θα μπορούσαν αν δεν παρέμβαινε έγκαιρα κι αποφασιστικά ν’ αποβούν μοιραίες για τις κοινωνίες των εθνών και την παγκόσμια ειρήνη. Παρά τις όποιες δυσλειτουργίες των μηχανισμών του και τη χαλαρή «διπλωματική» στάση που επιδεικνύει, έναντι στη διεθνή πολιτική σκηνή, εντούτοις ο Ο.Η.Ε. διαδραμάτισε -κι ως σήμερα ακόμη- καθοριστικά ενεργό ρόλο και κέρδισε πολλές μάχες για την προάσπιση της διεθνούς ειρήνευσης-περνώντας ακόμη κι από δύσβατα «πανίσχυρα κέντρα εξουσιών». Φαίνεται, ν’ αντιστέκεται στις πιέσεις «πολεμόχαρων» μεγάλων αφεντάδων που συχνά του ασκούνε, αν κι από ένα μεγάλο μέρος της παγκόσμιας κοινής γνώμης κατηγορείται ο εν λόγω οργανισμός, ότι δεν κάνει καλά την δουλειά του!... Πάντως, όπως και να έχουν τα πράγματα, είναι οφθαλμοφανές πως ο σημερινός Ο.Η.Ε. θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει «το πολιτικό του υπόβαθρο» και να εξοπλισθεί με περισσότερα και «σύγχρονα όπλα ειρήνης» εάν θέλει πράγματι να σταθεί στο «ύψος των περιστάσεων» απέναντι στις ανθρώπινες κοινωνίες και ο ίδιος να επιβιώσει καλύτερα… Η τωρινή δομή του, δεν αφήνει εχέγγυα πλήρους προστασίας κι ασφάλειας για τη ζωή των εθνών και της ανθρώπινης ύπαρξης, αφού τα ισχυρά εργαλεία που σήμερα διαθέτει ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών, δεν υπακούουν αφοσιωτικά πλέον τον ίδιο στις εντολές του-όσον αφορά στα ύψιστα θέματα της ειρήνης-αλλά υπακούουν σε άνωθεν εντολές αστάθμητων παραγόντων, δηλαδή σ’ εκείνους που μισούν.. την ειρήνη κι αγαπούν τον πόλεμο. Οι ωμές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, από ορισμένους ιστάμενους (εξτρεμιστές) ηγέτες της πολιτικής που γίνονται όποτε, δεν αφήνουν καμιά «ειρήνη» και πουθενά ποτέ να ησυχάσει-αν δεν υπάρξει η «παραδειγματική τιμωρία» των ενόχων.
Τούτος, «ο ειρηνιστικός και πολυεθνικός οργανισμός», θα μπορούσε να ανατρέψει το εις βάρος των λαών σημερινό πολιτικό αδιέξοδο, εφ’ όσον του δοθεί επαρκής η βοήθεια και η στήριξη της διεθνούς κοινότητας. Τότε μόνο, θα λάμψει η γοητεία του! Και η παλικαριά του! Και ποτέ, κανένας «πόλεμος» δεν θα μπορούσε να το φοβίσει!...
Όλος ο κόσμος των Ηνωμένων Εθνών, αυτό επιθυμεί διακαώς από τον οργανισμό του: Το να είναι ανυποχώρητος-μπροστά στα «συμφέροντα» της ειρήνης, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, και της αυτοδιάθεσης των λαών της γης. Αυτός είναι ο κυρίαρχος ρόλος του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών στην αντιμετώπιση των κρίσεων, και η παγκόσμια κοινή γνώμη από αυτόν-περιμένει σήμερα στον 21ο αιώνα –μεγαλύτερη δράση και σθένος απ’ ό,τι στο παρελθόν. Σήμερα, στον 21ο αιώνα που διανύουμε, δυστυχώς, η σημερινή δομή του Ο.Η.Ε. βρίσκεται υπό καθεστώς ομηρίας των μεγάλων δυνάμεων. Η παγκόσμια κοινότητα πρέπει να αντιδράσει άμεσα, το ταχύτερον για την ανατροπή αυτής της κατάστασης αν θέλει να επικρατήσει αυτή η παγκόσμια ειρήνη και ύφεση ανάμεσα σε λαούς και έθνη.
Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο
*Ο Γεώργιος Ν. Ξενόφος, είναι λογοτέχνης, πρώην (Π.Υ) «ΥΠ.ΕΘ.Α.»
