ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ κυρίως στους διαχειριστές της εξουσίας, πρωθυπουργούς, υπουργούς και βουλευτές, ακόμα και στα διορισμένα στελέχη των υπουργείων, συνήθως κομματικούς εγκάθετους, σε καίρια πόστα, ακόμα και με υψηλό βαθμό ανοησίας, χαμηλής ικανότητας υπάκουους αυλικούς και τέτοιους άλλους πολλούς... Τι πολλούς δηλαδή, αμέτρητους μάλλον, αφού κάθε που αλλάζουν κυβερνήσεις βολεύονται στρατιές οπαδών, συγγενών και διαφόρων άλλων - γνωστά πράγματα αυτά τι θέλω και τα ξαναλέω...
ΑΛΛΑ να, αηδίασα καθώς θυμήθηκα κάποια επαγγελματικά ταξίδια με πολιτικούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Και τα θυμήθηκα βλέποντας στην τηλεόραση τη θλιβερή εικόνα του υπουργού των Εξωτερικών κ. Κοντζιά, που ως γυρολόγος πραματευτής, σε ταινία εποχής του Χάρρυ Κλυν μοίραζε στις Πρέσπες καθρεφτάκια, μιλώντας σε ιθαγενείς που διαδήλωναν για την προδοσία με την παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στο γειτονικό χωρίς ιστορία κρατίδιο. Και δεν βρέθηκε ένας, να του φορέσει κολάρο το καουμπόικο καπέλο που ίσκιωνε το χοντρό του κεφάλι και προστάτευε από τον ήλιο την αλαζονική του συμπεριφορά και το πούρο της ικανοποίησης στο στόμα, από την ολοκλήρωση της ιστορικής (καλής κατά την άποψή του) διακρατικής συμφωνίας.
ΜΟΥ θύμισε η φάτσα του υπουργού Κοτζιά, το ...αγέρωχο παρουσιαστικό και το αλαζονικό ύφος ενός άλλου υπουργού Εξωτερικών του «ωραίου Μπρούμερ», κάποιο βράδυ στην αμερικανική πρωτεύουσα, στα 50χρονα του ΝΑΤΟ, όταν ο Άκης του ΠΑΣΟΚ σκορπούσε κεράσματα και δεξιώσεις σε πεντάστερα ξενοδοχεία και πήγαιναν πακέτα τα τιμολόγια στο ελληνικό δημόσιο, όπως άλλωστε το ίδιο έκαναν και κάνουν ακόμα δεκάδες πολιτικοί στελέχη των κυβερνήσεων. Συμμετέχοντας σε δημοσιογραφικές ομάδες, σπανίως ενθυμούμαι πολιτικούς που να μην έχουν ενδυθεί το κοστούμι της προκλητικής αυταρέσκειας, πολλούς δε από αυτούς δεν τους ενδιέφεραν καν τα αρνητικά σχόλια των ΜΜΕ για αλαζονική συμπεριφορά ακόμα και στους ξένους ομολόγους τους!
ΒΓΗΚΕ ο Κοτζιάς λοιπόν να περιγελάσει τη δυναμική του συλλαλητηρίου του Πισοδερίου και της Βίγλας, να υποτιμήσει τους χιλιάδες διαδηλωτές που είχαν ένα 24ωρο στο πόδι για να έρθουν από πολλές περιοχές της Ελλάδας, μη σκεπτόμενος ότι τυγχάνει κρατικοδίαιτος και με απίστευτες αποδοχές σε σχέση με τον μέσο εργαζόμενο (με τους φόρους του οποίου εξακολουθεί να διατηρείται ευτραφής) και το χειρότερο, γνωρίζοντας ότι αργά ή γρήγορα από τα ψηλά θα βρεθεί στα χαμηλά.
ΤΗΝ αλαζονεία της εξουσίας όμως, την πλήρωσαν πολλοί. Οι περισσότεροι, από όσους στις δόξες τους «έκαναν και θόρυβο», σήμερα ζουν απομονωμένοι και τιμωρημένοι στην αφάνεια. Σε λίγα χρόνια, μπορεί και συντομότερα, τον κύριο Κοντζιά δεν θα τον θυμάται κανείς. Θα ξεχαστεί όπως ξεχάστηκαν στο διάβα των χρόνων ακόμα και σπουδαίοι πολιτικοί. Μόνο καμιά φορά, ποιος ξέρει, εκεί στη Μακεδονία, κάποιοι στο ψαροχώρι των Πρεσπών, θα θυμούνται τον καλοθρεμμένο υπουργό που τους πούλησε ειρωνεία με το καουμπόικο καπέλο και το χοντρό πούρο στο στόμα, όταν δώρισε τη Μακεδονία στους Σκοπιανούς. Αυτή την εικόνα της αλαζονείας δεν θα την ξεχάσουν...
Από τον Χρήστο Τσαντήλα
