ερμηνευθεί ζωντανά στην τηλεόραση. Η Eurovision σήμερα είναι μια πολύ ιδιαίτερη κατάσταση. Είναι ένα πανηγύρι γι’ αυτούς που το απολαμβάνουν και μια αηδία γι’ αυτούς που οι καλλιτεχνικές τους ανησυχίες έχουν βαθύτερες ρίζες και πρότυπα.
Σε αυτόν το διαγωνισμό συμμετέχουν και χώρες που δεν ανήκουν γεωγραφικά στην Ευρώπη (Ισραήλ, Τουρκία, παλαιότερα Μαρόκο, Αυστραλία). Ο διαγωνισμός διεξάγεται ανελλιπώς κάθε χρόνο και αποτελεί έναν από τους μακροβιότερους τηλεοπτικούς θεσμούς. Όλες οι χώρες της Ευρώπης έχουν συμμετάσχει στον διαγωνισμό με εξαίρεση το Λίχνενσταϊν, το Κοσσυφοπέδιο και το Βατικανό.
Στο παρελθόν, οι διαγωνιζόμενοι/ανταγωνιστές έπρεπε να τραγουδούν σε μία από τις δικές τους εθνικές γλώσσες, αλλά αυτός ο κανόνας έχει αλλάξει αρκετές φορές όλα αυτά τα χρόνια. Από το 1956 έως το 1965, δεν υπήρχε κανένας κανόνας που να περιορίζει τις γλώσσες στις οποίες θα μπορούσαν να αποδοθούν τα τραγούδια. Το 1966 επιβλήθηκε κανόνας που όριζε ότι τα τραγούδια έπρεπε να εκτελούνται σε μία από τις επίσημες γλώσσες της χώρας που συμμετέχει. Ο περιορισμός των γλωσσών συνεχίσθηκε μέχρι το 1973, όταν οι ερμηνευτές μπορούσαν και πάλιν να τραγουδούν σε οποιαδήποτε γλώσσα θέλουν.
Έκτοτε, αυτός ο πραγματικά ενδιαφέρον διαγωνισμός τραγουδιού, στον οποίο πολλοί καθιερωμένοι καλλιτέχνες έχουν δώσει το «παρών», όπως η Νάνα Μούσχουρη, η Βίκυ Λέανδρος, η Μαρινέλλα, η Ολίβια Νιούτον-Τζον, η Σελίν Ντιόν κ.ά., άρχισε να μετατρέπεται περισσότερο σε πανηγύρι παρά σε μουσικό γεγονός, παίζεται μάλιστα και στο στοίχημα!
Η πολιτική και η κατευθυνόμενη ψήφος δεν είναι άγνωστα πράγματα στο θεσμό. Το 2003 το τραγούδι της Μεγάλης Βρετανίας δεν πήρε ούτε ένα βαθμό, αντανακλώντας -σύμφωνα με τους ειδικούς- την αντίθεση των Ευρωπαίων στον πόλεμο του Ιράκ. Έτσι παρατηρείται ότι οι Σκανδιναβικές χώρες έχουν μία προτίμηση η μία για την άλλη, οι Βαλκανικές ψηφίζουν αναλόγως με την εκάστοτε πολιτική κατάσταση και η Ελλάδα με την Κύπρο παραδοσιακά αλληλοϋποστηρίζονται.
Πάμε τώρα στον τελευταίο διαγωνισμό και σε αυτά που μας αφορούν άμεσα. Η Ελλάδα ύστερα από πολλά χρόνια αποφάσισε να συμμετάσχει στο διαγωνισμό με ένα όμορφο τραγούδι, το «Όνειρό Μου» με ελληνικούς στίχους, το οποίο ωστόσο αποκλείσθηκε από τον τελικό! Η Γιάννα Τερζή προτίμησε να τραγουδήσει στη μητρική της γλώσσα, κι αυτό φαίνεται δεν άρεσε! Ένα τραγούδι που στο διαδίκτυο έχει μέχρι τώρα, 10 εκατομμύρια προβολές και άριστες κριτικές!
Η Κύπρος συμμετείχε στο διαγωνισμό με την γνωστή μας Φουρέιρα. Λες και δεν υπάρχουν αξιόλογοι δικοί μας τραγουδιστές! Ήταν, λένε οι ειδικοί, επιλογή νίκης! Ποιας νίκης δηλαδή; Από άλλες νίκες είναι που έχουμε ανάγκη κυρίες και κύριοι! Από άρτον και θέαμα, δόξα τω Θεώ χορτάσαμε! Η Φουρέιρα ωστόσο δεν περιορίσθηκε στον αποκλειστικά καλλιτεχνικό της ρόλο, αλλά φρόντισε να μας αποκαλύψει το όνειρο της για μια Μεγάλη Αλβανία! Κάνοντας το σχήμα του Αετού, δηλώνοντας ένα απαράδεκτο αλυτρωτισμό. Και κανένας δεν ενοχλήθηκε! Σε ένα σοβαρό κράτος θα έπρεπε αμέσως να κληθεί να δώσεις εξηγήσεις. Σε μας σαν να μην συνέβη τίποτε! Κι όσοι την κατέκριναν βρέθηκαν κατηγορούμενοι!
Σημειώστε ακόμη: Η κρατική τηλεόραση του ΡΙΚ, αλλά και οι υπόλοιπες τηλεοράσεις της Κύπρου, στις 10 Μαΐου, ημέρα απαγχονισμού των Πρωτομαρτύρων της αγχόνης Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου, ήπιαν το αμίλητο νερό! Η τηλεόραση του ΡΙΚ ασχολήθηκε μόνο με την Φουρέιρα! Η Eurovision και η Φουρέιρα νίκησαν με σχετική ευκολία δύο λεβέντες που έδωσαν τη ζωή τους για να αποκτήσουν όλοι αυτοί οι άχρηστοι πολιτικά και άλλα αξιώματα! Εντάξει οι αρμόδιοι είναι άχρηστοι! Ο λαός όμως γιατί δεν διαμαρτύρεται; Και οι καλλιτέχνες; Πού είναι οι Έλληνες καλλιτέχνες αλήθεια…. Θυμίζω ότι για μερικές χρονιές στα τέλη της δεκαετίας του 2000 διοργανωνόταν ένα αντι-Γιουροβίζιον φεστιβάλ στο Θησείο την ημέρα του Τελικού, όπου συμμετείχαν μικρές μπάντες -ως καλλιτεχνικό αντιπαράδειγμα για ένα θεσμό που βάζει δεσμά στον πολιτισμό.
Υστερόγραφο: Χαρακτηρίστε με όπως θέλετε, αλλά προσωπικά πολύ χάρηκα που η Κύπρος έχασε την πρωτιά. Να μας λείπουν τέτοιες πρωτιές. Το διαγωνισμό κέρδισε το Ισραήλ. Και του χρόνου αυτό το πανηγυράκι θα επαναληφθεί στην Ιερουσαλήμ! Την Ιερή πόλη, που προσφάτως ανακήρυξαν με τις ευλογίες των Η.Π.Α., πρωτεύουσα τους οι Εβραίοι! Οπότε, φυσιολογικά να ετοιμαζόμαστε για μεγάλες μάχες, όχι μόνο μουσικές ασφαλώς.. καταλαβαίνετε! Ήδη τα όργανα άρχισαν να ηχούν επικίνδυνα... και πολύ φοβάμαι πως ακόμη δεν είδαμε τίποτε!
* Από τον Ντίνο Αυγουστή
* Ο Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
είναι επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
