Ο Τάκης Ντόβας στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ήταν ο εμπνευστής των αδελφοποιήσεων πόλεων της Ελλάδας με πόλεις της Ιταλίας. Στο όραμα αυτό συνέβαλε αποφασιστικά ώστε να γίνει πράξη ο αείμνηστος Αντώνης Λυγούρας.
Ο Τάκης Ντόβας από την Περούτζια γράφει:
Στις 21 Απριλίου 2018 άφησε τα επίγεια το αηδόνι της Φαλάνης, ο δήμαρχος, δάσκαλος, Αντώνης Γ. Λυγούρας, που στόλισε τη Φαλάνη και την πρόβαλε στο εξωτερικό μετατρέποντας αυτή σε χώρα προόδου, αγάπης και Διεθνούς Αδελφοσύνης. Είναι αυτός που ίδρυσε στις 30.8.1998, στη Φαλάνη, το Πρώτο Κέντρο Αδελφοποιήσεων του Κόσμου ονομαζόμενο «ΠΙΕΤΡΑΛΑΝΗ 1ο» .
Αλλά αυτά τα μεγάλα ιδρύματα απαιτούν, όπως καλά γνωρίζουμε, αγώνα, κόπο, ιδρώτα και μεγάλο ζήλο….». Συστατικά έμφυτα στο αηδόνι της Θεσσαλίας. Εν πρώτοις κατορθώνει να πείσει τον μεγάλο Νομάρχη, καρδιολόγο και πρώην υπουργό, Γιάννη Φλώρο. Έπειτα έρχεται στην Ιταλία για να πείσει τους Ιταλικούς αδελφοποιημένους Δήμους, αντιμετωπίζοντας ένα επικίνδυνο ταξίδι (αεροπορικό για να κερδίσει χρόνο), αλλά γι’αυτόν το αεροπλάνο ήταν θάνατος. Όταν πήγαμε να τον πάρουμε από το αεροδρόμιο της Ρώμης ήταν...περισσότερο πεθαμένος παρά ζωντανός. Τον βάλαμε να καθίσει στη πίσω θέση του αυτοκινήτου, δίπλα σε εμένα και πάλι αποκοιμιέται. Τον σκουντώ να ξυπνήσει λέγοντας: «σήκω, «παλιόβλαχε», τη Μεγάλη Μάνα αντιπροσωπεύεις». Μόλις άκουσε αυτά τα λόγια τρεμούλιασε, το πρόσωπο του από χλομό έγινε κόκκινο, σαν την παπαρούνα της θεσσαλικής πεδιάδας, τα χείλη του κινήθηκαν τρεμουλιασμένα για να πουν: «το ξέρω»
Μια φορά, του τηλεφωνώ από την Ιταλία λέγοντας: Δεν μπορούμε να 'ρθούμε στην Φαλάνη, διότι, είχαμε συμφωνήσει με σένα να ‘ρθούμε 80 άτομα και τώρα παρουσιάσθηκαν εκατόν δέκα. Δεν μπορούμε ν’ αφαιρέσουμε 30 άτομα. Η απάντηση του : «Εμείς εδώ ετοιμάσαμε για χίλια άτομα και μια που έπεσε η κουβέντα, πρέπει να πάρεις, μου λέει, όλους τους κάτοικους από τη Πιετραλούνγκα και να τους φέρεις εδώ για γνωρίσουν τ’αδέλφια τους».
Γράφω, λοιπόν, σ’ ένα βιβλίο : «…ήρθε στην Ιταλία ο δήμαρχος της γενέτειράς μου Φαλάνης, Αντώνης Λυγούρας. Τα άτομα, τόσο της οικογένειάς μου, όσο και τα άλλα της Ιταλίας, που τον γνώρισαν, έμειναν με το στόμα ανοιχτό από την υψηλή ευγένειά του, από την ανεπτυγμένη ευαισθησία του, από την λεπτότητά του, σε τέτοιο βαθμό που μου φάνηκε σαν ένας Ιταλός που βγήκε από ένα κολέγιο Ευγενών της Ρώμης. Η κόρη μου και συνεργάτριά μου στη συγγραφή, είπε ακόμα περισσότερα: «Εμένα πατέρα, μου φαίνεται σαν γνήσιος Άγγλος».
Μια φορά τον ρώτησα: «όταν σε αποκαλούν παλιόβλαχε τι αισθάνεσαι;». Μου απάντησε: «το θεωρώ τον μεγαλύτερο έπαινο, το πιο κολακευτικό επίθετο, διότι θα πει ότι δεν έχω άλλα ελαττώματα, δηλαδή είμαι ο πιο καθαρός άνθρωπος». Γυρίζοντας στην Ιταλία το μετέφερα και το περιέγραψα στους ξένους: «Όταν σε αποκαλούν Αφρικανό, Μαύρο, Άραβα, Γκρέκο, Αλβανό να αισθάνεσαι περήφανος
Να κάτι τέτοια «ανθρωπάκια» γεννάει, κάθε τόσο, η Λεωνιδογέννα Μάνα μας και δε την αφήνουν να χαθεί!
Γεια σου Αντώνη Λυγούρα.
* Τάκης Αθανασίου Ντόβας, Περούντζια – Ιταλία
