Οι δικοί ΤΟΥΣ ήρωες είναι ο Τσουτσουβής και ο Ξηρός, δολοφόνοι αθώων ανθρώπων. Οι δικοί ΜΑΣ ήρωες είναι οι δύο δολοφονημένοι από τον Τσουτσουβή ανώνυμοι αστυνομικοί.
Οι δικοί ΤΟΥΣ ήρωες είναι ναρκομανείς, βομβιστές και τρομοκράτες. Οι δικοί ΜΑΣ ήρωες είναι οι δύο στρατιωτικοί που κρατούνται όμηροι στην πόλη του Αδριανού. Πού είναι οι αλληλέγγυοι; Οι ανθρωπιστές; Ούτε μία πορεία στην Τουρκική πρεσβεία;
Οι δικοί ΤΟΥΣ ήρωες είναι κάλπικοι σαν το κεφάλι του Σβορώνου, κίβδηλοι σαν την Ηλένια του Πολυτεχνείου, ανύπαρκτοι σαν τους "νεκρούς της ΕΡΤ" για τους οποίους έστησαν και μνημείο. Οι δικοί ΜΑΣ ήρωες είναι οι καθημερινοί υπερασπιστές του Αιγαίου που αμείβονται με λιγότερα χρήματα απ' όσα εισπράττουν οι νερουλάδες της βουλής (που αλλάζουν τα ποτήρια στη βουλή) ή από τις καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών. Είναι ο Γ. Μπαλταδώρος που σκοτώθηκε σε μία από τις πάμπολλες αερομαχίες που με θρασύτητα αποκάλεσαν "εργατικό ατύχημα" και επομένως δεν πρέπει να τιμούμε.
Ήρωες ΜΑΣ είναι οι φιλήσυχοι φοιτητές που ήρθαν από την επαρχία να μορφωθούν. Οι δικοί ΤΟΥΣ ήρωες είναι οι μπαχαλάκηδες που καίνε τα Πανεπιστήμια.
Ήρωες ΜΑΣ είναι οι εργαζόμενοι της τράπεζας που ένα πρωί πήγαν στη δουλειά τους και δεν γύρισαν ποτέ. Ήρωες ΤΟΥΣ είναι οι βομβιστές που έριξαν τις μολότοφ και ούρλιαζαν: να καείτε, να καείτε.
Έχουμε Εθνική συνείδηση. Εκείνοι έχουν ταξική. Πιστεύουμε στην κοινότητα, όχι στην κοσμόπολη. Πιστεύουμε στην ειρηνική συνύπαρξη των Εθνών, εκείνοι πιστεύουν ότι τα κράτη δεν έχουν σύνορα.
Είναι εκείνοι που λένε ότι δεν είναι Έλληνες αλλά "πολίτες του κόσμου", και ότι "το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του". Εκείνοι που κλείνουν την κάθε διαδήλωση με την "παραδοσιακή" πλέον καύση της Ελληνικής σημαίας.
Είναι εκείνοι που έκαναν συγκέντρωση συμπαράστασης στη δίκη του Πακιστανού που πολτοποίησε το κεφαλάκι της μικρής Μυρτούς, συμπαράσταση μόνον και μόνον επειδή ήταν Ελληνίδα. Δώστε τους λαθρομετανάστες και πάρτε τους την ψυχή. Ηδονίζονται με όλους τους αλλοδαπούς. Αρκεί να μην είναι Έλληνες.
Είναι εκείνοι που στις μαθητικές αίθουσες απαξιώνουν τις ηρωικές μορφές του 1821, προσπαθούν να υπερτονίσουν τις αδυναμίες ή τα λάθη των ηρώων, να τους κατεβάσουν στο επίπεδο των δικών τους γελοίων και ανύπαρκτων "ηρώων" ώστε τα Ελληνόπουλα να μην αποκτήσουν Εθνική συνείδηση αλλά Ταξική.
Είναι αυτοί που θεωρούν την αυτοάμυνα του ηλικιωμένου μέσα στο σπίτι του ως «πράξη αυτοδικίας στο φαρ – ουέστ», αλλά όταν οι Ρουβίκωνες καίνε τις πόλεις δεν είναι φαρ -ουέστ αλλά δημοκρατικό τους δικαίωμα.
Είναι εκείνοι που τους πήρε δύο ολόκληρα χρόνια να καταλάβουν ότι οι αγορές δεν εκβιάζονται και δεν χορεύουν με νταούλια.
Είναι εκείνοι που τους πήρε τρία ολόκληρα χρόνια να αντιληφθούν ότι στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου δεν υπάρχουν ταξικά αδέρφια αλλά ορκισμένοι εχθροί.
Είναι αυτοί που όταν η ιδεοληψία, η ασχετοσύνη και η ανοησία τους συντρίβονται από την πραγματικότητα, τότε με περισσή ευκολία αλλάζουν τις έννοιες των λέξεων όπως τους βολεύει: μνημόνια -προγράμματα, τρόικα -θεσμοί, τοκογλύφοι -δανειστές, γερμανοτσολιάδες -διαπραγματευτές, ακατάσχετη μπουρδολογία -δημιουργική ασάφεια, ημιανεργία -απασχόληση με ελαστικούς όρους, ενώ τα διόδια, δεν είναι διόδια αλλά αυτοφυή μανιτάρια που φυτρώνουν ακόμη και σε παραδρόμους.
Είναι αυτοί που λένε ότι η καριέρα είναι χολέρα και εννοούν την καριέρα των άλλων. Διότι αν τους χαρίσουν μια καρέκλα τότε μια χαρά καριέρα κάνουν. Εύκολα βαφτίζουν τη δασκάλα ως καθηγήτρια Πανεπιστημίου, τον ιδιοκτήτη συνεργείου ως διοικητή νοσοκομείου και τον σερβιτόρο ως ειδικό σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού.
Είναι εκείνοι που λένε ότι μισούν τα πλούτη και εννοούν ότι μισούν τα πλούτη των άλλων. Τα δικά τους μια χαρά είναι.
Εκείνοι που είναι ανίκανοι να δημιουργήσουν οτιδήποτε, υλικό ή πνευματικό. Οπαδοί της εξίσωσης των πάντων προς τα κάτω: «εφόσον δεν μπορούμε εμείς, να μην μπορέσουν και οι άλλοι».
Είναι οι θρασύτατοι που νομίζουν ότι όλοι κάτι τους χρωστάνε. Τους χρωστάει ο Θεός, η φύση, εμείς οι υπόλοιποι, τους χρωστάει η ίδια η ζωή.
Είναι οι οπαδοί της ελάσσονος προσπάθειας αλλά θέλουν να απολαμβάνουν όλες τις ανέσεις. Πρόθυμα κατέχουν θέσεις, μισθούς και αξιώματα αλλά τα θέλουν άκοπα.
Είναι εκείνοι που έφθασαν μεσήλικες και σε ολόκληρη τη ζωή τους, κοπίασαν λιγότερο από όσο ένα παιδάκι της 4ης τάξης του δημοτικού το οποίο μιλάει καλύτερα την αγγλική γλώσσα από αυτούς.
Είναι εκείνοι που τους χάρισαν μία θέση στο Πανεπιστήμιο, που έκαναν την πρακτική τους στις καταλήψεις, και το πτυχίο, τους το έστειλαν στο σπίτι.
Είναι όλοι οι αμόρφωτοι, ανιστόρητοι, ανορθόγραφοι. Όχι επειδή ήταν φτωχόπαιδα και δεν είχαν λεφτά να σπουδάσουν, όπως ψευδώς διατείνονται. Χιλιάδες φτωχόπαιδα διαπρέπουν με υποτροφίες στα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Η ιδεολογία τους, είναι η ιδεολογία της ευκολίας. Είναι η δικαιολογία τους για να μην κουρασθούν, να τα περιμένουν όλα από το τεράστιο κράτος που τόσο αγαπούν, δηλαδή από τα λεφτά των άλλων.
Είναι εκείνοι με το χαιρέκακο χαμόγελο, όχι επειδή βελτιώθηκε η δική τους ζωή αλλά επειδή φτώχυνε και ο γείτονάς τους.
Εκείνοι που μισούνε την αριστεία. Που φθονούν τους «σιχαμερούς» μορφωμένους διότι δεν αποδέχονται εύκολα τις αριστερές ιδεοληψίες του λεφτόδενδρου. Τους θεωρούν ταξικούς εχθρούς που πρέπει να εκλείψουν. Και το παραδέχονται δημόσια: "ψηφισθήκαμε για να τιμωρήσουμε τους μένουμε-Ευρώπη και αυτό ακριβώς κάνουμε", είπε ο ένας. "Αυτοί που πλήττονται από τα μέτρα δεν είναι ψηφοφόροι μας", είπε ο άλλος. "Οι δικοί μας ψηφοφόροι δεν έχουν χρήματα στις τράπεζες", είπε ο τρίτος.
Είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν τη μεσαία τάξη ως κηλίδα στην οικοδόμηση της προλεταριακής κοινωνίας. Είναι αυτοί που ακόμα και η φτωχοποίηση τους εξυπηρετεί:
- Ποιοί μας ψηφίζουν;
- Οι φτωχοί και οι άνεργοι.
- Ε, ας φτιάξουμε κι άλλους φτωχούς, κι άλλους ανέργους για να μας ψηφίζουν.
Από τον Άγγελο Αγοραστό
* Ο Άγγελος Γ. Αγοραστός είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
