Καθώς λοιπόν έχω μπει στην είσοδο του χωριού και προχωρώντας προς την πλατεία συναντώ πολύ κόσμο, καφετέριες και καταστήματα γεμάτα. Βοηθάει βλέπεις και ο ανοιξιάτικος καιρός και οι γιορτινές ημέρες. Συνεχίζω τη διαδρομή μου, η ώρα γύρω στις 7:15 το απογευματάκι, φτάνω στο Λαογραφικό Μουσείο και προς μεγάλη μου έκπληξη κανένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο στην περιοχή.
Βρε μπας και μπέρδεψα τις μέρες συλλογίζομαι, δεν μπορεί... Περνώ το μονοπατάκι για το εκκλησάκι, άρχισε να σουρουπώνει και φως ούτε για δείγμα, 3-4 λάμπες για να φωτίζουν το μονοπάτι κι αυτές όλες σπασμένες. Εντάξει κρίση αλλά ούτε για λάμπες; Ούτε την ημέρα της εορτής; Αλλωστε γι’ αυτό είναι φτιαγμένο το μονοπάτι για να οδηγεί στο εκκλησάκι.
Έφτασα τελικά μπροστά από την πόρτα, κάνω τον σταυρό μου ευλαβικά και παίρνω φόρα να μπω αλλά μάταια. Η πόρτα κλειδωμένη, μόνο κάποια κεράκια διακρίνονταν από τα μικρά παράθυρα που μαρτυρούσαν πως τουλάχιστον έγινε νωρίτερα η θεία λειτουργία.
Άρχισα να κατηφορίζω το μονοπάτι..Δεν βαριέσαι μονολογώ, ίσως του χρόνου, καλά να είμαστε. Χρόνια Πολλά.
Με εκτίμηση
Γ.Β.
