Σκάνδαλα πολιτικά, που καλλιεργούν τη διχόνοια εντός του πολιτικού συστήματος, αποδεικνύοντας περίτρανα την αιτία του κακού για τα δεινά της χώρας διαχρονικά. Διαφθορά, απαξίωση θεσμών, καταρράκωση αξιών. Στον αντίποδα το πολιτικό σύστημα ως μέσο επιβίωσης, πολλές φορές ανήγαγε σε ‘’επιστήμη’’ μια θλιβερή πρακτική. Λάσπη στον ανεμιστήρα και όποιον πάρει. Το φαινόμενο δεν είναι σημερινό δυστυχώς. Έρχεται από το παρελθόν, όπου η συκοφάντηση ανθρώπων, ως πράξη πολιτικού αμοραλισμού, μέσω μιας λελογισμένης τακτικής διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, προκειμένου να θιγούν προσωπικότητες και υποστάσεις έστω και πρόσκαιρα αλλά με ισχυρό πολιτικό κέρδος, καλά κρατούσε.
Έρχονται στην επιφάνεια υποθέσεις από το παρελθόν χωρίς καμία νομική ουσία στην πραγματικότητα, μιας και τα περισσότερα αδικήματα είναι ήδη παραγεγραμμένα, με ευθύνες σύσσωμου του πολιτικού συστήματος. Σε μια κανονική χώρα, το πολιτικό προσωπικό θα έπρεπε να ασχοληθεί με τα καθημερινά ζητήματα, που απασχολούν τους πολίτες. Θα έπρεπε να ασχοληθεί με τα μείζονα εθνικά θέματα. Θα έπρεπε να ασχοληθεί με τους 600.000 προικισμένους ανθρώπους, που άφησαν τη χώρα ψάχνοντας την τύχη τους αλλού. Θα όφειλε να κάνει τα πάντα προκειμένου να γίνει η ζωή των ανθρώπων καλύτερη. Στην Ελλάδα αντιθέτως ασχολείται με την άκρατη σκανδαλολογία και την πόλωση, που προέρχεται από τον ανελέητο διχασμό, στρέφοντας σκόπιμα την κοινή γνώμη αλλού και καθιστώντας τους έλληνες πολίτες ομήρους μιας κακής επικοινωνιακής τακτικής. Οποία πολιτική ανωριμότητα!
Με όλα αυτά το πολιτικό σύστημα έχει χάσει την αξιοπιστία του στα μάτια των πολιτών και τακτικές σαν αυτές, επιτείνουν την ανασφάλεια. Ο απλός πολίτης ζητά τα αυτονόητα. Τι θα πει 5ετής παραγραφή των αδικημάτων των Υπουργών, που καθιερώνει ο εκτελεστικός του άρθρου 86 του Συντάγματος του 2001, νόμος «Περί ευθύνης υπουργών» (νόμος 3126/2003). Ένας νόμος, ο οποίος να θυμίσουμε ότι υπερψηφίστηκε με ευρεία συναίνεση από την τότε Βουλή . Το άρθρο 4 του Συντάγματος μιλά για ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις όλων των πολιτών ενώπιον του νόμου. Δεν διαχωρίζει απλούς πολίτες και πολιτικούς.
Για αυτούς τους λόγους είναι ανάγκη για θεσμικές αλλαγές, που θα αποκαταστήσουν τη χαμένη αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.
- Η κατάργηση των συνταγματικών προνομίων των βουλευτών και των υπουργών ως προς την ποινική τους αντιμετώπιση, η οποία πλέον έχει καταντήσει να είναι περισσότερο πολιτική αντιμετώπιση, τόσο στα θέματα της ασυλίας των βουλευτών όσο και στα θέματα της ποινικής δίωξης των υπουργών. Αν υπάρχει πράγματι η ευθιξία και το πολιτικό σθένος επιβάλλονται με ευρεία συναίνεση ουσιαστικές αλλαγές στα περί παραγραφής στο νόμο περί ευθύνης Υπουργών, στα όρια που το Σύνταγμα το επιτρέπει και στην επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος είναι αναγκαίες διορθώσεις, που να σχετίζονται με το άρθρο 86 Σ. Η παραγραφή επιβάλλεται να είναι κοινή όπως για κάθε πολίτη.
- Πως ζητείται από τους απλούς πολίτες να κάνουν θυσίες, όταν το πολιτικό σύστημα δεν ακούει τις ανάγκες τους. Επιβάλλεται η μείωση των Βουλευτών, η μη σύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας με εκλογές αλλά και η συγκρότηση μιας Βουλής ικανής και αποτελεσματικής να παράξει σημαντικό έργο προς όφελος όλων, χωρίς την απειλή πρόωρων εκλογών. Ανήκω σε εκείνους που πάντα υποστήριζα ως άμεση Συνταγματική μεταρρύθμιση, την καθιέρωση του ασυμβίβαστου της ιδιότητος Υπουργού και Βουλευτή. Ο Υπουργός δεν θα πρέπει να εκλέγεται από το λαό και συνεπώς να ασκεί το έργο του υπό μια μόνιμη κομματική εξάρτηση.
- Επιβάλλεται να μπει ένα τέλος στις στρατιές κομματικών και μετακλητών υπαλλήλων με κύρια προσόντα τα κομματικά φρονήματα. Η αξιοκρατία αποτελεί απαίτηση των πολλών, τους οποίους οφείλουν να ακούν οι πολιτικοί γιατί από εκείνους προέρχονται και σε εκείνους λογοδοτούν. Είναι ανάγκη να υπάρξει γενναία μείωση των Υπουργείων και των Γενικών/Ειδικών γραμματειών αλλά και των μισθωμάτων, που καταβάλει το δημόσιο για να φιλοξενούνται κτίρια αυτού, με αποτέλεσμα να υπέρ διογκώνεται η δαπάνη.
- Είναι αδήριτη η ανάγκη για να γίνει ποιοτικότερη η καθημερινότητα του πολίτη, με την πάταξη της γραφειοκρατίας αλλά και την επανασύσταση ενός φιλικού και αμιγώς αποτελεσματικού κράτους. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση προερχόμενη από την πανευρωπαϊκή έρευνα «Generation What» για τις επιθυμίες των νέων, το 92% των νέων στην Ελλάδα δεν εμπιστεύονται την πολιτική και αυτό τα λέει όλα.
- Θα πρέπει να αποκατασταθεί ταυτοχρόνως το κύρος της Δικαιοσύνης, με πλήρη σεβασμό στη διάκριση των εξουσιών. Ένα πολιτικό σύστημα το οποίο αδυνατεί να συμμεριστεί την ανάγκη του κόσμου για αποτελεσματική και ταχεία απονομή δικαιοσύνης, δεν δικαιούται να απαιτεί από τους πολίτες θυσίες.
- Πρέπει επιτέλους να επανεξεταστεί ο τρόπος χρηματοδότησης των κομμάτων. Τα φαινόμενα διαφθοράς και σήψης στο πολιτικό σύστημα από εκεί ξεκίνησαν και ο απλός πολίτης επιζητά διαφάνεια αλλά και νοικοκύρεμα των κομμάτων.
Είναι πανθομολογούμενο, ότι οι παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος και ιδίως τα εκτεταμένα κρούσματα διαφθοράς, αποτελούν τις σημαντικότερες γενεσιουργούς αιτίες της σημερινής κοινωνικής κρίσης. Ως εκ τούτου, η ριζική αναβάθμιση της σημερινής δομής και λειτουργίας του δεν αποτελεί πολυτέλεια αλλά προτεραιότητα, με στόχο την ανάκτηση της χαμένης του αξιοπιστίας.
Από τον Βάσο Καραμπίλια
* Ο Βάσος Π. Καραμπίλιας είναι δικηγόρος Αθηνών, Αθλητικό Δίκαιο-MBA in Sports Management, επιστημονικός συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων.
