Τον Δεκέμβριο του 2011 καθιερώθηκε και επίσημα από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Το όνομα και η επιλογή αυτής της ημερομηνίας έγινε από τα αριθμητικά δεδομένα που συνθέτουν το 3ο χρωμόσωμα στο 21ο ζεύγος (3ο χρωμόσωμα στο 21ο ζεύγος = 3.21). Με απλά λόγια στα παιδιά αυτά δημιουργείται ένα παραπάνω χρωμόσωμα στο 21ο ζευγάρι (3 αντί 2). Τα χρωμοσώματα είναι τα δομικά υλικά που φτιάχνουν τα χαρακτηριστικά και γι’ αυτό τα παιδιά αυτά παρουσιάζουν κοινά σωματικά χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας τo σύνδρομο Down υπήρξε από ανέκαθεν μέρος της ανθρώπινης κατάστασης και το συναντάμε σε ολόκληρο τον πλανήτη. Τα παιδιά με σύνδρομο Down παρουσιάζουν νοητική υστέρηση και μαθησιακές δυσκολίες και επιπλέον είναι επιρρεπή σε μια σειρά από ασθένειες. Βέβαια εφόσον υπάρξει ενεργοποίηση των γονέων και των δασκάλων τα παιδιά αυτά μπορεί να είναι ενεργά μέλη της κοινωνίας. Ζωτικής σημασίας αποτελεί η επαρκής πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη με προγράμματα έγκαιρης παρέμβασης.
Ο κος Αντωναράκης είναι καθηγητής Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και καθιέρωσε την παγκόσμια ημέρα προκειμένου να υπάρχει η ευαισθητοποίηση και η ενημέρωση της κοινότητας για το σύνδρομο Down. Το σύνδρομο Down παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 1860 από τον Άγγλο ιατρό Langdon Down εξ’ ού και το όνομά του. Η πρώτη παρατήρηση ήταν η εξωτερική όψη κάποιων νεογνών που βρίσκονταν σε διαφορετικά μέρη και έφεραν μορφή παρόμοια με αυτή των Μογγόλων.
Το σύνδρομο Down έχει επιπολασμό 1 ανά 700 γεννήσεις έως και 1 ανά 800 γεννήσεις με διάφορες μελέτες που προσδιορίζουν για την Ελλάδα αυτό το ποσοστό στην αναλογία 1 στις 770 γεννήσεις. Ο επιπολασμός αλλάζει ανάλογα με την ηλικία της μητέρας. Σε γυναίκες με ηλικία 20 ετών η συχνότητα εμφάνισης κυμαίνεται περίπου στις 1 ανά 2.000 γεννήσεις, ενώ σε γυναίκες άνω των 40 η συχνότητα αλλάζει σε 1 ανά 100 γεννήσεις.
Το σύνδρομο Down δεν είναι ασθένεια αλλά μια χρωμοσωματική ανωμαλία και οι άνθρωποι δεν υποφέρουν από αυτήν. Μερικά από τα ιατρικά προβλήματα που συνδέεται το σύνδρομο Down είναι οι καρδιακές παθήσεις, τα εντερικά προβλήματα, προβλήματα στην ακοή ή την όραση, κοιλιοκάκη και ευαισθησία σε κρυώματα και βρογχίτιδες.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγάλη προσπάθεια για την ενσωμάτωση των ατόμων με σύνδρομο Down και την κοινωνική ενσωμάτωσή τους. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι και αυτά τα άτομα είναι ισότιμα μέλη της κοινωνίας μας, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να τα αποβάλει μέσα από αυτήν. Όλοι είμαστε υποχρεωμένοι να ξέρουμε, να τα αποδεχόμαστε και να τα αγκαλιάζουμε, όχι να τα λυπόμαστε, αλλά να τους συμπεριφερόμαστε σαν ισότιμα μέλη της κοινωνίας μας.
* Του Ιωάννη Λαμπρόπουλου
* Ο Ιωάννης Λαμπρόπουλος είναι MSc Πρωτoβάθμιας Φροντίδας Υγείας
του Τμήματος Ιατρικής Λάρισας
Johnis08@yahoo.gr
