Που όμως σίγησε με την άνοδο στην εξουσία της λεγόμενης αριστεράς η οποία, παρά το αντιπολιτευτικό αντιμνημονιακό της μένος, ακολούθησε με ανείπωτη σφοδρότητα μνημονιακή πολιτική. Κι όμως ο λαϊκίστικος κομματικός λόγος των προεκλογικών και καθημερινών υποσχέσεων εξακολουθεί ν’ αποτελεί τη βάση της πολιτικής ζωής του τόπου. Γιατί αυτός καθορίζει μέσα από φαινομενικώς υλοποιήσιμα προγράμματα και σαγηνευτικές προτάσεις το κόμμα το οποίο θ’ αποτελέσει τη μελλοντική διακυβέρνηση της χώρας.
Δυστυχώς, έτσι εξακολουθεί να πορεύεται το πολιτικό μας σύστημα. Με την ανέξοδη και καθοδηγούμενη απ’ το πολιτικό ψέμα, προεκλογική, και όχι μόνον, παροχολογία, αποβλέπουσα προς έναν και μόνον σκοπό: την κατάκτηση της εξουσίας. Βάζοντας σε δευτερεύουσα μοίρα τα κρίσιμα κοινωνικά και εθνικά μας ζητήματα, τα οποία απαιτούν την εθνική και πατριωτική σύμπραξη…
Και η πολιτική αυτή των ανεκπλήρωτων προεκλογικών λόγων είναι επαναλαμβανόμενη. Όχι όμως και μονότονη. Γιατί φροντίζει να εκσυγχρονίζεται σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο του προεκλογικού προϊόντος. Οι φαινομενικές ελπιδοφόρες υποσχέσεις να μη μοιάζουν με τις προηγούμενες. Κάνοντας έτσι το λαό να ξεχνά τα παλιά ψέματα και να ελπίζει στα καινούρια. Στολισμένα με τους ωραιότερους και συναρπαστικότερους επιθετικούς προσδιορισμούς της Ελληνικής γλώσσας. Για να συνεπαίρνουν και να μαγεύουν το εκλογικό σώμα. Οδηγώντας το προς τον επιδιωκόμενο στόχο: την εκλογική νίκη ή την αύξηση της κομματικής δύναμης.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο υφαρπάζεται η ετυμηγορία του Ελληνικού λαού. Κατά τρόπο μπαμπέσικο και ψεύτικο. Γιατί το ακριβοπληρωμένο προεκλογικό προϊόν, μετεκλογικά αποδεικνύεται σκάρτο και διεφθαρμένο. Και επειδή κάποιος με ρώτησε κάποτε: μα καλά δεν υπάρχουν έντιμοι και φιλαλήθεις πολιτικοί; Και βέβαια υπάρχουν. Αλλά αυτοί είναι λίγοι και ο λόγος τους δεν εισακούεται. Γιατί η αλήθεια πονάει κι ο δρόμος που δείχνει είναι ανηφορικός. Κι αυτός είναι ο δρόμος της εργασίας και της οικονομίας. Που αφοπλίζει το σύστημα απ’ το πολιτικό ψέμα, το οποίο είναι υπεύθυνο της κακής οικονομικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα. Αυτό ακριβώς πρέπει ν’ ανατρέψουμε και στη θέση του να φωλιάσει η αξία της αλήθειας. Που θα συντρίβει κάθε απόπειρα ξεγελάσματος και αρπαγής της ψήφου του λαού μας. Και το σημαντικότερο θα χτυπά στη ρίζα της κάθε αντίδρασης υλοποίησης των θεμελιωδών μεταρρυθμίσεων. Κάτι, δυστυχώς, που δεν έγινε στο παρελθόν, όταν επιχειρήθηκε αλλαγή στο ασφαλιστικό μας σύστημα. Κι’ αυτό γιατί τη λαϊκή οργή, υπό την καθοδήγηση της αντιπολίτευσης, κατεύθυνε το ψέμα και όχι η αλήθεια.
Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει ν’ αλλάξουμε. Αν θέλουμε να’ χουμε μέλλον. Κι’ αυτό θα το πετύχουμε, αν δημιουργήσουμε μέτωπο αντίδρασης κατά του πολιτικού ψέματος. Αν βάλλουμε φραγμό σε ο,τιδήποτε καταστρέφει τη ζωή μας. Και να τσακίσουμε έτσι το κακό που προκάλεσε τη σημερινή τραγωδία. Για να μην ξανάρθει. Αποστρεφόμενοι: τις προεκλογικές μεγαλοστομίες και τη ρητορική της άκοπης ευημερίας. Τον μπαγαπόντικο πολιτικό λόγο, που πουλά ανέξοδο νταηλίκι στην επίλυση των σοβαρών κοινωνικών και εθνικών προβλημάτων. Χρησιμοποιώντας προς το σκοπό αυτό, την κριτική μας σκέψη ως προς την δυνατότητα υλοποίησης των υποσχόμενων και τον μη παρασυρμό μας απ’ την ανεκπλήρωτη μαγεία της παραχολογίας. Και το σημαντικότερο να γίνουμε θιασώτες της πολιτικής εκείνης που μέσα απ’ τον απλό, λαϊκό και νοικοκυρεμένο λόγο επιμένει , ότι η προκοπή μπορεί να έρθει μόνον με τον διαρκή αγώνα της εργασίας και της οικονομίας. Γιατί οι εύκολες λύσεις του δανεισμού και της καλοπέρασης οδηγούν σε επώδυνες καταστάσεις. Στην οικονομική επιτροπεία και εξάρτηση. Που εξ’ αιτίας τους πονάμε σήμερα πολύ…
Όμως, για να είναι το μέτωπο αυτό δυνατό και διαρκές θα πρέπει να έχει την ενημερωτική και καθοδηγητική υποστήριξη ειδικών, εθελοντικών και ακομμάτιστων ομάδων, οι οποίες θα λειτουργούν με γνώμονα την αξία της αλήθειας. Για να μπορέσουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο, να αποδυναμώσουμε και να εξαλείψουμε ακόμα τη μάστιγα του πολιτικού ψέματος. Και το σημαντικότερο να μάθει ο λαός μας, ότι μόνον μέσα απ’ τη διαρκή προσπάθεια προς την κατεύθυνση της αλήθειας θα γίνουμε σωστό κράτος. Γιατί έτσι θ’ ανακτήσουμε τη χαμένη μας υπερηφάνεια και θα πάψουμε να είμαστε ο περίγελος της ευρωπαϊκής και διεθνούς κοινωνίας.
Όχι, επομένως, στον πολιτικό λόγο που στραγγαλίζει την αλήθεια και αναδεικνύει το ψέμα σε κυρίαρχη δύναμη κατάκτησης της εξουσίας.
Του Κων/νου Τσιρονίκου
