Οι πολιτικοί βάσει νόμου ανέλαβαν να δημιουργήσουν αυτό το Κράτος. Δυστυχώς όμως αν και οι πολιτικοί μας πληρωνόντουσαν και πληρώνονται πάρα πολύ καλά αν και έχουν ότι θέλουν αφού οι ίδιοι είχαν και έχουν τη δυνατότητα ότι θέλουν να το νομοθετούν δημιούργησαν ένα Κράτος, που με όποια οικονομική δραστηριότητα και αν καταπιάστηκε, παρήγαγε μόνο ζημίες, ελλείμματα και νέα προβλήματα και φυσικά νέους φόρους.
Ένα Κράτος που δεν μπορεί να επιβάλλεται ακόμα κι όταν έχει τρομακτική διαφορά ισχύος υπέρ του. Μάλιστα καταφέρνει το απίθανο μέσω της διαίρεσής του σε αριστερούς, δεξιούς και μόνιμα διαμαρτυρόμενους χωρίς αιτία να διαπραγματεύεται και να χάνει. Τελευταίο παράδειγμα η εδώ και δεκαετίες αντιμετώπιση που έχει έναντι του Κράτους των Σκοπίων.
Η πλειονότητα των πολιτικών, που κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτό το Κράτος, ενδιαφέρονται καταρχάς να βελτιώσουν την δική τους θέση έναντι όλων και δευτερευόντως για το πολιτικό κόστος, που θα επηρεάσει την θέση τους έναντι όλων.
Ταυτόχρονα είναι κατά βάσιν υπολογιστές και συνάμα νωθροί. Ξέρουν ότι πρέπει ν’ ανακαλύπτουν συνεχώς φταίχτες - είτε ανάμεσά τους, είτε στους "άλλους" - προκειμένου οι ίδιοι να καταφέρουν να επιβιώσουν πολιτικά και να εξασφαλίσουν τη μαγιά μιας ακόμη επανεκλογής… Θα έλεγα ότι η σχέση των περισσοτέρων πολιτικών με την παραγωγή πολιτικής υπέρ του πολίτη περιγράφεται άριστα από το γνωμικό: «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν». Κι όπως ακόμα λέει ο λαός: «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει».
Σοβαρό μέρος της λύσης της αδιέξοδης πολιτικής, που εφαρμόζεται στην χώρα μας, είμαστε και εμείς οι πολίτες. Θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά, όσοι έχουμε δικαίωμα ψήφου, ότι «ήγγικεν η ώρα» να απεκδυθούμε με την θέλησή μας εκείνων των προνομίων, τα οποία παρουσιάζουμε ως «κατακτήσεις» - αλήθεια έναντι ποιων;- και καταχρηστικώς και σε βάρος του κοινού μέλλοντος μας απολαμβάνουμε.
Οφείλουμε να μην καταφεύγουμε σε φθηνές αλληλοκατηγορίες και να ενδοσκοπίσουμε μέσα μας βαθιά, ώστε να νιώσουμε την ανάγκη να χαμηλώσουμε το βλέμμα και να σιγοψιθυρίσουμε το λυτρωτικό «Ήμαρτον»!
Πιστεύω ότι στην Ελλάδα, αλλά και παντού υπάρχουν αξίες.
Ο Καλός, ο Ικανός, ο Τίμιος, ο Άριστος, ο Δίκαιος αποτελούν αξίες, που υπάρχουν και θα πρέπει ο Έλληνας ψηφοφόρος απλά να τις ψάξει… Να μην πιστέψει κανείς ότι δεν υπάρχουν, όπως μας έχουν πείσει μέχρι σήμερα. Για να μπορέσουμε ως Πολίτες να κάνουμε τα « θέλω» μας από το Κράτος πραγματικότητα, το μόνο που χρειάζεται μέχρι τις επόμενες εκλογές είναι να είμαστε απλά παρατηρητικοί. Να κοιτάμε δίπλα μας και γύρω μας τους Συν-Πολίτες μας. Απ’ αυτούς προκύπτουν οι υπουργοί, οι βουλευτές, οι δήμαρχοι. Τέλος, αν δεν βρούμε ανάμεσα στους παραπάνω κάτι, ας κοιτάξουμε στον καθρέφτη. Σε κάθε περίπτωση όμως πιστεύω ότι η χώρα μας η Ελλάδα θα πάει μπροστά αν σταματήσουμε να είμαστε κομματικοί πελάτες και γίνουμε Πολίτες.Και στο γράφω εγώ ένα «πολιτικό» στέλεχος.
Του Στέλιου Ορφανάκη*
* Ο κ. Στέλιος Ορφανάκης είναι καθηγητής (M.Sc) Φυσικών και Θετικών Επιστημών στη Δημόσια Εκπαίδευση, έχει εξειδικευθεί στην Τραπεζική Διοίκηση και σε Παράγωγα Προϊόντα, έχει εργαστεί και ως επενδυτικός σύμβουλος στην Ιδιωτική Τραπεζική (Alpha Private Bank – Όμιλος ALPHA BANK). Από τον Ιανουάριο του 2017 είναι πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας μέσω της διαδικασίας αξιολόγησης του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών
