Συχνά έχω ακούσει και διαβάσει χλευαστικό σχολιασμό του βιβλίου, όπως: «δεν τα φάγαμε όλοι. Εσείς τα φάγατε εμείς πληρώνουμε» ή «ποιος είσαι Πάγκαλε, που συμμετείχες στο φαγοπότι των ΠΑΣΟΚων για δεκαετίες..» Θεωρώ τις αντιδράσεις αυτού του είδους ως πάγια μορφή αυτοεξαπάτησης και εξαπάτησης ανθρώπων, που οι ίδιοι σε μεγάλο ποσοστό υπήρξαν κρατικοδίαιτοι, ιδιοποιήθηκαν με πολλούς τρόπους δημόσιο χρήμα, χρησιμοποίησαν κατά κόρoν κομματικές υπόγειες διαδρομές, διορίστηκαν από τα «παράθυρα», έδωσαν ή έλαβαν οι ίδιοι και οι ποικίλες ελληνικές συντεχνίες ποικίλες συντεχνιακές ωφέλειες, και γενικότερα συμμετείχαν στον ακραία ελληνικό πελατειασμό. Κατά τα άλλα.. «δεν τα φάγαμε όλοι μαζί.»
Ας το γράψουμε καθαρά. Η ελληνική διαφθορά είναι διάχυτη. Δεν έχει χρώμα. Είναι ατομική και συντεχνιακή. Τα πρωτεία κατέχουν οι Δήμοι. Εκεί δηλαδή όπου συλλειτουργούν πρόσωπα όλων των κομματικών αποχρώσεων και των δήθεν ιδεολογικών παραρτημάτων τους. Αυτό προκύπτει από το σύνολο των ετήσιων εκθέσεων της ανεξάρτητης αρχής «Συνήγορος του Πολίτη». Πολύ παλιά ο Ροΐδης (1836-1904) έγραψε το εξής εκπληκτικό για τους πολιτικούς σχηματισμούς στην Ελλάδα. «Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται, διότι εκεί υπάρχουν διαφωνούντες, και εις έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι αιτία της γέννησης, ως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμάσια συμφωνία μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα. Να τρέφονται δαπάνη του δημοσίου».
Ο Έλληνας γονιός που προωθεί την «τακτοποίηση» του παιδιού του στο Δημόσιο, τις διάφορες δημόσιες δομές, στους Ο.Τ.Α και στα ποικιλώνυμα και εν πολλοίς άχρηστα νομικά πρόσωπα των Δήμων και του Δημοσίου, το κάνει δε με αντίτιμο την παροχή των οικογενειακών και συγγενικών ψήφων στον πολιτικό παράγοντα, εντάσσεται συνειδητά στον πελατειασμό. Κοινώς «συντρώγει». Ιδού πρόσφατο δείγμα πελατειασμού. Το ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε το ελληνικό Κράτος για την παροχή πεντακοσίων εκατομμυρίων δραχμών στους αγρότες κατά παράβαση των κοινοτικών κανονισμών. Άλλο δείγμα. Το 2007 διανεμηθήκαν τρεις χιλιάδες ευρώ χωρίς κανένα σχεδόν δικαιολογητικό σε κάθε πυρόπληκτο της Ηλείας. Η χώρα αρνούνταν ανέκαθεν να δεχτεί όρια στις δυνατότητές της.
Λίγα χρόνια πίσω. Το 1983-1984 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προώθησε χωρίς κανένα απολύτως οικονομικό κριτήριο διορισμούς ανεξαρτήτως ηλικίας τρίτεκνων μητέρων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Λίγο μετά μοίρασε δεκάδες χιλιάδες επιδόματα σε τρίτεκνους ,νεφροπαθείς, υποκείμενους σε αιμοκάθαρση, τυφλότητας, χρόνιας νόσου κ.λπ. κανένα επίσης τις περισσότερες φορές οικονομικό κριτήριο. Και το ευτελέστερο όλων. Το ΑΣΕΠ υπήρξε κατάκτηση για την Ελλάδα (νόμος Πεπονή επί κυβερνήσεως Σημίτη). Στις εκλογές του 2004 η ΝΔ υποσχέθηκε την κατάργησή του (!), όπως ζητούσαν οι οπαδοί της. Μετεκλογικά υπαναχώρησε, αλλά στην ουσία τορπίλισε τον θεσμό με την γνωστή προφορική συνέντευξη. Ο μη αρεστός με 9 γραπτό βαθμολογούνταν με 1 ή 2 στα προφορικά. Σύνολο π.χ. 11. Ο «ημέτερος» με 5 γραπτό έπαιρνε 9 προφορικό βαθμό και με σύνολο 14 εισέρχονταν ωραία στους κρατικούς οργανισμούς, έως ότου η αναξιοκρατία έγινε ο κανόνας στο Ελληνικό Δημόσιο.
Κατά τους πλέον έγκριτους υπολογισμούς οι διορισμοί από το 2004-2009 υπολογίζονται σε εκατόν πενήντα χιλ, ενώ το 2006 καταργήθηκε (!) ο φόρος κληρονομίας. Ρύθμιση ευπρόσδεκτη από μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Αλλά..τι ακριβώς επικρατούσε στο ελληνικό Ελντοράδο στα χρόνια του εκτροχιασμού; Το τι επικρατούσε, αναδεικνύεται από κάποια προεκτεθέντα και ελάχιστα που ακολουθούν. Μεταξύ 2004 και 2009 πενήντα δύο χιλ πρόσωπα διορίστηκαν πρόσκαιρα για τα προγράμματα stage παρά την έλλειψη κοινοτικής χρηματοδότησης. Αλλά την περίοδο εκείνη κανένας δεν εξήγησε γιατί ακριβώς τότε, μέσα στη παραζάλη των δανείων έπρεπε να δανειστούμε και 2,2 δις ευρώ για εξοπλιστικά προγράμματα. Και γιατί έπρεπε να δοθούν αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα.., ώστε να χρειάζεται η χώρα να δανείζεται και να σπαταλά ακριβότερα από κάθε άλλο ευρωπαϊκό Κράτος (βλ. εκθ. Αυγ 09 imf Contry report Νο 9/244).
Κατά τα άλλα λοιπόν σ’ όλες και πλήθος άλλες περιπτώσεις δεν τα τρώγαμε όλοι μαζί. Υπάρχει μια περίφημη γαλλική ταινία.. της δεκαετίας του 80 «το μεγάλο φαγοπότι.» Τίτλος και περιεχόμενο αυτής της ταινίας απεικονίζουν τέλεια την αποχαύνωση του μεγαλύτερου μέρους της ελληνικής κοινωνίας και της πολιτικής της ηγεσίας. Και επειδή ακούω από πολλούς για κάποιου είδους «ηθικό πλεονέκτημα, προβληματίζομαι πολύ με το..απόφθεγμα για τους εξής λόγους. Xιλιάδες κομμουνιστές και αριστεροί του ηθικού πλεονεκτήματος βρέθηκαν στο παρελθόν ακόμη και στο πλευρό της χούντας. Θυμάμαι τον περίφημο καθοδηγητή και απόφοιτο της ανώτατης σχολής της Μόσχας κ Γεωργαλά. Αλλά και πολλοί πρώην εκκοφίτες στα πανεπιστήμια έγιναν στελέχη του κομμουνιστικού κόμματος και έλαβαν μέρος σε μεγάλο φαγοπότι στις ελληνικές επαρχίες και την πρωτεύουσα. Ας μη λέμε ονόματα..
Στην Ελλάδα κατά δυστυχία το ήθος και η εντιμότητα είναι θέμα ανθρώπων. Ούτε κομμάτων ούτε προφασιστικών ιδεολογημάτων. Ο Έλληνας πρέπει να έχει υπόψη, ότι κανένα κράτος δεν χρεοκοπεί από το όποιο φαγοπότι λίγων ανθρώπων, αλλά από το ακόμα και ελάχιστο ολόκληρης της κοινωνίας. Ό,τι ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα για πολλά πολλά χρόνια. Για μένα υπάρχουν δυο διαχρονικά αξιώματα. Το πρώτο είναι ότι «Έντιμος θεωρείσαι, όταν έχεις την δυνατότητα να είσαι ανέντιμος, αλλά διατηρείς την εντιμότητα σου, επειδή έχεις αξίες ζωής και ηθικές αναστολές. Όταν δεν έχεις την δυνατότητα να κλέβεις, το να ισχυρίζεσαι, πως είσαι έντιμος αποτελεί ανοησία». Το δεύτερο αξίωμα είναι ότι πολλά ανώτατα στελέχη ολόκληρου του ελληνικού ιδεολογικού φάσματος έχουν αμετάκλητες καταδίκες για κλοπές υπεξαιρέσεις, ψευδορκίες, πλαστογραφίες και πολλά άλλα εγκλήματα. Υπάρχει μια θρυλική προσωπικότητα, ο πρότερος βίος της οποίας υπήρξε άκρως αξιόμεμπτος. Θα σταματήσω εδώ στο πρώτο μου άρθρο και θα συνεχίσω την άλλη Τρίτη.
