Το πλήθος των συγκεντρωμένων πάλι εφώναζε πως «η Μακεδονία είναι ελληνική», μα - τι τα θες;- η ορμή του χτεσινού «ριμέικ» δεν ήταν σαν κάποτε… Οι νέοι άνδρες, που το 1992 κατέκλυζαν την πλατεία Αριστοτέλους για να φωνάξουν τα δίκαια του ελληνισμού κοντεύουν τα πενήντα πια και ανησυχούν περισσότερο για τη σύνταξη που έχει πέσει στα εφτά κατοστάρικα παρά για τα σύνορα, για τις εικόνες και τα σύμβολα. Και οι κοπελούδες του ’90, ώριμες κυρίες πια, άλλες «κλαίνε» περισσότερο για τη μοναξιά τους και άλλες – όσες έγιναν μάνες - οργίζονται που αυτή η χώρα δεν μπόρεσε να δώσει δουλειά στα παιδιά τους. Τα ξεπροβόδισαν κιόλας στην Εσπερία και τα βλέπουν κάθε βράδυ στις 10 στο Skype-, να ’ναι καλά όποιος το εφεύρε.
Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι, οι εθνικά ευαίσθητοι και ευερέθιστοι βορειοελλαδίτες, θα διπλώσουν λίγο μετά τις σημαίες και θα αποχωρήσουν. Από αύριο κιόλας θα ξαναπερνάνε με την πρώτη ευκαιρία τα ελληνοσκοπιανά σύνορα, δύο βήματα δρόμος είναι, να πάνε να γεμίσουν τα ρεζερβουάρ με φτηνή βενζίνη και πετρέλαιο. Θα ξαναπάνε να φτιάξουν με τα μισά λεφτά τα δόντια τους στον σκοπιανό οδοντίατρο που έστησε μαγαζί λίγο μετά τα σύνορα αποσκοπώντας στους «πλούσιους» Έλληνες γείτονες και φεύγοντας θα γεμίσουν το πορτμπαγκάζ με προϊόντα από τα φτηνά σούπερ μάρκετ στα Μπίτολα. Χρόνια τώρα αυτή η δουλειά. Και πώς να γίνει διαφορετικά; Οι απλοί άνθρωποι έχουν ανάγκη ο ένας τον άλλο και πρέπει να συμβιώνουν. Καλά τα συλλαλητήρια και τα εθνικά δίκαια, αλλά η άδεια τσέπη και τα οικονομικά του καθενός έχουν τη δική τους αμείλικτη λογική.
Στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο πλανήτη μάλλον κανείς δεν ασχολήθηκε χθες με τα… βαλκανικά μας καμώματα. Στις γαλλικές εφημερίδες πρώτο θέμα ήταν ο θάνατος του «εθνικού» τους σεφ Πωλ Μποκίς, στον οποίο η Γαλλία οφείλει μέρος της εικόνας της ως γαστριμαργικού παραδείσου, την οποία εξαργυρώνει με δισεκατομμύρια συναλλάγματος. Οι εγγλέζικες στα πρωτοσέλιδά τους μετράνε ακόμη τις συνέπειες του Brexit και οι αμερικάνικες διχάζονται αν ο Trump συμφέρει, διότι ναι μεν μοιάζει ανισόρροπος, αλλά, από την άλλη, έχει… απογειώσει το Χρηματιστήριο και συνακόλουθα τα κέρδη των αμερικάνικων πολυεθνικών.
Το λεγόμενο «Μακεδονικό» είναι γι’ αυτούς ανύπαρκτο. Δεν ασχολείται κανείς. Κάτι ψιλά, μονόστηλα μόνο. Δεν είναι ότι βαρέθηκαν πια να ασχολούνται με τα ζητήματα των Βαλκάνιων, που, στα 2018, αδυνατούν να λύσουν διαφορές που τους κληροδότησε ο πολυτάραχος 20ός αιώνας. Είναι που, πραγματικά, δεν καταλαβαίνουν το πρόβλημα. Κατ’ αρχάς οι περισσότεροι… αγνοούν ότι υπάρχει κράτος… «Μακεδονία». Και όσοι, πιο μορφωμένοι, το γνωρίζουν… απορούν πώς είναι δυνατόν μια ολόκληρη χώρα να παθιάζεται επί είκοσι πέντε τόσα χρόνια με το όνομα ενός μικρού της γείτονα, σε σημείο που να προβαίνει σε συλλαλητήρια – μουσειακό είδος για την υπόλοιπη Ευρώπη, αν εξαιρέσεις τελευταία την Καταλονία. Τι να γνωρίζει, ας πούμε για το κράτος… «Μακεδονία» και γιατί να ασχοληθεί με αυτό, ο πολίτης της… Ουρουγουάης, της… Μποτσουάνα, της… Μαλαισίας, της Καραϊβικής ή της Ισλανδίας – για να πιάσουμε, τυχαία, πέντε σημεία του ορίζοντα;
Κι όμως, ο πλανήτης αυτές τις μέρες ασχολείται με την Ελλάδα ! Όταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο (ξανά στην πεντάδα των καλύτερων παικτών του ΝΒΑ) μπαίνει στο παρκέ, τα μεγάφωνα τον αναγγέλλουν ως «greekfreak». Και τότε, όλος ο πλανήτης που παρακολουθεί τους συγκεκριμένους αγώνες, ακούει το όνομα της χώρας μας. Η Ελλάδα, πάνω στους ώμους του Γιάννη κάνει τον γύρο του θριάμβου, εκατομμύρια “respect” μπαίνουν στο «εθνικό μας ταμείο»… Και η τραγική ειρωνεία; Πολλοί από αυτούς που σήμερα δηλώνουν άτεγκτοι «μακεδονομάχοι»… «πρόγκαραν» τον Γιάννη, ως «μαύρο»).
Ξανακούστηκε η Ελλάδα αυτές τις μέρες… Από έναν Έλληνα ογκολόγο γιατρό - από αυτούς που δεν άντεξαν τη μιζέρια του ΕΣΥ και του ΕΟΠΥΥ και βγήκαν έξω, πιάνοντας δουλειά στο περίφημο John’s Hopkins University. Ο δρ Νίκος Παπαδόπουλος (τον γράφουν Nickolas Papadopoulos) ανακοίνωσε, ως επικεφαλής ομάδας ερευνητών, ότι ανακάλυψαν μια αιματολογική εξέταση η οποία θα μπορεί να διαγνώσει 8 διαφορετικές μορφές καρκίνου. Μια ανακάλυψη που σε βάθος χρόνου θα σώσει εκατομμύρια εκατομμυρίων ανθρώπων από τον θάνατο…
Ακούγεται και ξανακούγεται η Ελλάδα σ’ όλο τον κόσμο, από έναν νεαρό επιστήμονα. Τον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη. Κρητικός. Δημόσιο ελληνικό σχολείο τελείωσε και μετά το «Μετσόβιο», μηχανολόγος. Την ιδιοφυία του δεν μπόρεσε να την αναδείξει η Ελλάδα. Έφυγε κι αυτός για Αμερική στο πλαίσιο του braindrain, του κύματος μετανάστευσης δηλαδή εγκεφάλων που τόσο πλήττει μια χώρα που διακονεί με ιερότητα τη μόρφωση. Καθηγητής, σήμερα, στο περίφημο ΜΙΤ, ο Δασκαλάκης ετοιμάζεται να παραδώσει στην ανθρωπότητα τέτοιες δυνατότητες «τεχνητής νοημοσύνης» ώστε πραγματικά… τρομάζεις για το πώς θα εξελιχθεί ο πλανήτης και η ζωή μας.
Η Μα- κε- δο- νία είναι ε-λλη- νική!
Καμιά αντίρρηση. Η Ελλάδα των συλλαλητηρίων όμως, η Ελλάδα των λαβάρων, της εθνικής μοναξιάς και της εσωστρέφειας, είναι άραγε… ελληνική; Ποιος τελικά διακονεί πραγματικά αυτή τη χώρα σήμερα; Είναι οι Άνθιμοι οι Τζιτζικωσταίοι και όλοι αυτοί που περιφέρουν και πουλάνε την «αρχαία σκουριά» στις πλατείες;
Ή μήπως οι Αντετοκούνμπο, οι Παπαδόπουλοι, οι Δασκαλάκηδες και ο «έξω ελληνισμός» για τον οποίο μιλάει ο Σαββόπουλος, βαφτίζοντας πετυχημένα τους σημερινούς Έλληνες ως μια φυλή που «ζει φευγάτη απ’ό,τι ελληνικό στον κόσμο αυτό»;
Αχ Ελλάς Ελλάς! Ως πότε θα αδικείς τον εαυτό σου;
Πότε θα βρεθούν γενναίες πολιτικές ηγεσίες που θα διακηρύξουν ότι σήμερα οι μάχες δεν κερδίζονται με συλλαλητήρια εσωτερικής κατανάλωσης αλλά με ρεαλισμό και σύγχρονους εθνικούς στόχους;
Πότε θα καταλάβει αυτός ο πατριώτης λαός του χτεσινού συλλαλητηρίου ότι πραγματικός πατριωτισμός είναι ό,τι κάνει την Ελλάδα καλύτερη ; Είναι ο πολιτικός που δεν κλέβει, ο δημόσιος υπάλληλος που νοιάζεται το κράτος, ο εκπαιδευτικός που δεν «λουφάρει» στην τάξη, ο γιατρός που δεν προδίδει τον όρκο του. Είναι ακόμη ο αγρότης που καινοτομεί, αντί να εκβιάζει επιδοτήσεις κλείνοντας δρόμους, ο ξενοδόχος που δεν κλέβει τον τουρίστα, αμαυρώνοντας την εικόνα της χώρας… Είναι εν τέλει η σκληρή δουλειά και προσπάθεια όλων μας.
Η Μακεδονία είναι ελληνική. Όλος ο πλανήτης είναι ελληνικός και θαυμάζει τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα, ως φορέα του διαχρονικού ελληνικού πνεύματος το οποίο… έφυγε πια από δω και κατοικεί σ’ άλλες πατρίδες.
Η Μακεδονία είναι ελληνική. Ας προσευχηθούμε… να γίνει κάποτε ελληνική και η… Ελλάδα.
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
