Αποτέλεσμα της οποίας υπήρξε η διάβρωση όλων των μηχανισμών διοίκησης, λειτουργίας και παραγωγικής δραστηριότητας του κράτους. Τόσο που να μην υπάρχει νησίδα αδιάφθορης και χρηστής συμπεριφοράς. Γιατί η αλυσίδα της διαπλοκής και της σήψης είχε φτιάξει τόσο δυνατούς κρίκους που ήταν αδύνατο να τους σπάσει κανείς. Κι αν κάποιος επιχειρούσε να παρεκκλίνει της διεφθαρμένης αυτής πορείας, το βρώμικο σύστημα τον πετούσε στο περιθώριο, ως εχθρό της διαλυτικής του πρακτικής.
Τα χρόνια περνούσαν και ο κατήφορος της αυτοκαταστροφής μας έπαιρνε ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ώσπου ήρθε ο λογαριασμός της μεγάλης ζημιάς, που άφησε πίσω του ο βίος της ασωτίας μας. Συντεταγμένος απ` τα διεθνή κέντρα δανεισμού. Της επίπλαστης οικονομικής μας ευδαιμονίας. Του ακόρεστου υλισμού και της επιδειξιομανίας. Τα νούμερα πρωτόγνωρα σε μέγεθος. Γιατί ο αλόγιστος δανεισμός και η μη χρησιμοποίησή του για επενδυτικούς παραγωγικούς σκοπούς εκτίναξαν έλλειμμα και χρέος σε δυσθεώρητα ύψη. Η συνέχεια γνωστή. Η χώρα τίθεται υπό διεθνή οικονομική εποπτεία. Σε δημοσιονομική αιχμαλωσία. Με το λαό να υφίσταται τις τραγικές συνέπειες αυτής: περικοπές, υπερφορολόγηση, ανεργία, φτώχεια, στρατιές πεινασμένων, κατασχέσεις, κουρέματα στην παροχή υγείας, ανυπαρξία κοινωνικού κράτους…
Και δεν είναι μόνον αυτά τα τυραννικά μέτρα που βιώνει ο λαός. Είναι και οι «ανεπάντεχες» φυσικές καταστροφές με τα πολλά θύματα τους, όπως συνέβη πρόσφατα στην Δ. Αττική και σ` άλλες περιοχές της χώρας. Κι όλα αυτά, γιατί το διεφθαρμένο σύστημα δεν επένδυσε ένα μέρος απ` το φαγοπότι του στην εκτέλεση αποτελεσματικών έργων πρόληψης… έτσι διαχρονικά επαληθεύεται η λαϊκή ρήση: «Ενός κακού μύρια έπονται». Και η βασική αιτία όλων αυτών των συμφορών ήταν και είναι η απλωμένη απ` άκρη σ` άκρη της χώρας διαφθορά και διαπλοκή. Τα αναχώματα κατά της ηθικής και οικονομικής μας προκοπής. Που δημιούργησαν τα δυσβάσταχτα μέτρα, τις τεράστιες υλικές καταστροφές και τα πολλά ανθρώπινα θύματα, εξ` αιτίας του μη σχεδιασμού και εκτέλεσης αποτελεσματικών έργων αντιμετώπισης των φυσικών φαινομένων. Γιατί το καλοπερασάκικο πολιτικό σύστημα δε νοιάστηκε ποτέ, όσο πρέπει, για την οικονομία και την προστασία της ζωής των πολιτών του. Αφού όλες οι οικοδομικές αυθαιρεσίες πάνω σε μπαζωμένα ρέματα έγιναν με την σφραγίδα και την υπογραφή των αρμοδίων της διαχρονικά λερωμένης απ` την κορυφή ως τα νύχια, κυβερνητικής και αυτοδιοικητικής εξουσίας. Κόντρα στη λογική της φύσης. Που, όταν την παραβιάζεις, εκδικείται…
Συμπερασματικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτά είναι πολύ λίγα απ` τα πολλά πάθη που υπέστη και υφίσταται ακόμα ο λαός μας, εξ αιτίας της διεφθαρμένης και διαπλεκόμενης κρατικής λειτουργίας. Σημασία όμως έχει να μην συνεχίσουμε έτσι. Αλλά ν` ανανήψουμε. Κι αυτό θα το πετύχουμε, αν οι πολιτικοί μας διδαχθούν και μάθουν απ` τα βάσανα του κόσμου, που τραβάει εξ αιτίας τους. Για να μην ξαναγίνουν. Για να σταματήσει ο ελληνικός λαός ν` αποτελεί το διαρκές θύμα τέτοιων καταστάσεων. Και να γίνουμε, κατ` αυτόν τον τρόπο, ένα κράτος δικαίου και προκοπής. Απαλλαγμένο και καθαρό απ` τη λέρα και την κακοσμία της διεφθαρμένης κρατικής λειτουργίας. Υπόδειγμα ήθους και χρηστής διοίκησης. Ριζικά ανανεωμένο με τις ανατρεπτικές μεταρρυθμίσεις που θα θεσπισθούν και θα συντρίβουν κάθε ίχνος κακού και πισωγυρίσματος.
Το επιστέγασμα όλων αυτών των ανατρεπτικών ενεργειών θα πρέπει ν` αποτελεί η έκδοση «του βιβλίου μνήμης του πολιτικού». Ένα εγκόλπιο που θα καταγράφει όλα τα πάθη του ελληνικού λαού της πολύκροτης και πολύπαθης γι αυτόν περιόδου της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων. Το οποίο θα διανέμεται στους πολιτικούς μας για να το μελετούν, να μαθαίνουν και να μην ξεχνούν, για να μην επαναληφθεί το μεγάλο κακό της οικονομικής καταστροφής που βίωσε και βιώνει ακόμα η πατρίδα μας. Έτσι, πιστεύω, θα μορφώνονται καλύτερα και θα γίνονται δυνατοί κι ανένδοτοι σε κάθε μορφή διεφθαρμένης και διαπλεκόμενης πολιτικής. Σε κάθε λαϊκίστικο κήρυγμα άκοπης ευημερίας.
* Του Κων/νου Τσιρονίκου
