"Η πλειοψηφία των πολιτών μπορεί να κατανοήσει, ότι η πρωτόγνωρη νοσηρότητα από το στρες, το άγχος, από ακατάλληλο αέρα, νερό και τρόφιμα "Φρανκενστάιν", είν΄ έργο των κυβερνήσεων;
-Πώς; Μα με νόμους για τρόφιμα, βιομηχανίες κ.α. παράγουν τη νοσηρότητα και όλες σχεδόν τις αρρώστιες, όχι ο Θεός κι η φύση.
Η μόνη πρόληψη και θεραπεία, απ΄ τη μιζέρια και τη βαρβαρότητα, είναι η ανατροπή των τυραννικών καθεστώτων η τιμωρία τους και η ανάκτηση της δημοκρατίας στη χώρα που γεννήθηκε, προκειμένου να είμαστε υγιείς σωματικά και ψυχικά, αυτάρκεις σε αγαθά και υπηρεσίες, ελεύθεροι και ανεξάρτητοι.
Αύξηση των κρίσεων πανικού πάνω από 25% διαπιστώθηκε από την Ψυχ. Κλινική του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε σε ποσοστό 5-6% του πληθυσμού. Ένεκα όμως της οικονομικής κρίσης, της ανεργίας, της έλλειψης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και έλλειψης τροφής και στέγης, τα κρούσματα πανικού ξεπέρασαν το 25% στο γενικό πληθυσμό, δηλαδή 1 στους 4.
Η κρίση πανικού είναι μία απότομη και μεγάλη εκφόρτιση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, που λειτουργεί αυτόνομα χωρίς τη δική μας θέληση, όταν ο άνθρωπος δέχεται απειλές για την επιβίωση του είτε πραγματικές είτε μη πραγματικές.
Η εκφόρτιση του αυτόνομου νευρικού συστήματος γίνεται για να προφυλαχθούμε από τις παραπάνω απειλές. Το σώμα μας ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τον επερχόμενο κίνδυνο και νιώθουμε ταχυκαρδίες, εφίδρωση, μυϊκό τρόμο, αίσθημα δυσφορίας, αίσθημα δύσπνοιας, αίσθημα ζάλης, ακόμη και λιποθυμία, τρέμουλο στα πόδια, αστάθεια ορθοί ή και στο βάδισμα, αίσθημα φόβου και ανασφάλειας. Παράλληλα γεννιούνται σκέψεις ότι παθαίνουμε εγκεφαλικό επεισόδιο, έμφραγμα κ.α.
Η κρίση πανικού δεν είναι παθολογικό φαινόμενο. Αντιμετωπίζεται ικανοποιητικά με εκλογίκευση του φαινομένου και ψυχραιμία. Αν είναι η πρώτη κρίση, τότε δεν γλιτώνουμε τα επείγοντα στο νοσοκομείο. Πρέπει όμως να λειτουργήσουμε ψύχραιμα και αργά, να σκεφτούμε και να κατανοήσουμε ότι είναι κάτι παροδικό, ότι είναι κάτι ακίνδυνο παρά τα έντονα ενοχλήματα.
Να διώξουμε τον φόβο μόνοι. Να μειώσουμε στο μυαλό το μέγεθος του κινδύνου άρα και το φόβο. Να κατανοήσουμε ότι η κρίσις πανικού είναι μία αντίδραση του σώματος σε κάποιο κίνδυνο πραγματικό ή φανταστικό, (ο συναγερμός είναι ψευδής) και τα συμπτώματα, δεν είναι επικίνδυνα (το πολύ σε μισή ώρα θα υποχωρήσουν).
Αν οδηγούμε αυτοκίνητο σταματάμε δεξιά.
Όταν ένας άνθρωπος σ΄ ένα μήνα έχει 11 κρίσεις και στα μεσοδιαστήματα έχει έντονο φόβο ότι θα έχει νέα κρίση, τότε χρειάζεται να εκπαιδευτεί από τον ψυχίατρο, έτσι ώστε να μπορεί να διαχειρίζεται, να αναγνωρίζει και να εκτιμά τις απειλές και τους κινδύνους. Είν΄η γνωσιακή ψυχοθεραπεία με λόγια κι επιχειρήματα. Ίσως για λίγο να χρειαστεί να παίρνει ένα ήπιο φάρμακο για υποστήριξη.
Έρευνα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών δείχνει ότι το 44% των Ελλήνων σήμερα βιώνει αρνητικά και άσχημα συναισθήματα, όπως ανασφάλεια οικονομική, αγωνία ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, θυμό, φόβο, αγανάκτηση, απογοήτευση, πίκρα, θλίψη, άγχος. Το ποσοστό δυστυχώς ανεβαίνει με γρήγορους ρυθμούς.
Οι πολίτες με εισόδημα κάτω των 600 € σε ποσοστό πάνω από 50% έχουν σοβαρή κατάθλιψη, ιδιαίτερα οι άνεργοι. Η ανεργία από μόνη της δημιουργεί νευροψυχιατρικά προβλήματα. Νιώθουν θλίψη, απελπισία, απογοήτευση, έλλειψη ζωντάνιας, έλλειψη αυτοπεποίθησης, διαταραχές γνωστικές και λειτουργικές, διαταραχές του εγκεφάλου, σοβαρές διαταραχές ύπνου, πόνους, μουδιάσματα, καψίματα, τεντωμένα νεύρα, συνεχή ανησυχία, κρίσεις πανικού, φοβίες, αυτοκτονικές σκέψεις, οδύνη, απόγνωση και αίσθημα αδιεξόδου.
Αυτή η κοινωνική δυσφορία ονομάζεται "εθνική κατάθλιψη". Η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται ένεκα κακής διατροφής, υποσιτισμού, κακών συνθηκών κατοικίας, ενδοοικογενειακών συγκρούσεων, αυξήσεων διαζυγίων, αποχωρισμών λόγω μετανάστευσης κλπ.
Σε μελέτη στο Λανκασάιρ της Σκωτίας τη δεκαετία του 1930, βρέθηκε ότι ομάδα ανθρώπων με χρόνια σχιζοφρένεια, των οποίων τα συμπτώματα είναι παρόμοια με αυτά των μακροχρόνιων ανέργων - είναι αυτό που λέμε "δεν έχω καθόλου δουλειά, τρελαίνομαι", οι σχιζοφρενείς εξέφρασαν λιγότερο αρνητισμό και περισσότερη αισιοδοξία από την αντίστοιχη ομάδα των ανέργων.
Oλόκληρη κοινωνία, ζει μια κατάσταση διαρκούς σοκ και δέους, σ' ένα συνεχές ηλεκτροσόκ. Συνήθη ενοχλήματα που λένε οι πάσχοντες είναι: Τα βλέπω όλα μαύρα, αισθάνομαι άχρηστος, ένοχος - να η συλλογική ενοχοποίηση του "όλοι μαζί τα φάγαμε" - έχω κρίσεις πανικού, δεν θέλω να βγω απ΄ το σπίτι, να πάω πουθενά, να δω κανένα, ν΄ ακούω κανένα, δεν τα βγάζω πέρα με τίποτα, απειλούμαι από παντού, απειλούμαι από χρέη, χρέη, χρέη...
Ένας διαρκώς αυξανόμενος ψυχικός πόνος, που ισοδυναμεί με τα άλγεα του Προμηθέα Δεσμώτη, ένας ανελέητος και ανείπωτος πόνος. Διαμελισμός της ψυχής, του νου και του σώματος. Άνθρωποι, ανθρώπινα θρύψαλα. Πολλοί καταλαμβάνονται από κρίση πανικού, τρέχουν στους καρδιολόγους, διότι νομίζουν ότι έχουν υποστεί έμφραγμα.
Όμως τι γίνεται με τα παιδιά; Εδώ πρόκειται για υγειονομική βόμβα. Τα παιδιά της κρίσης σήμερα είναι 10 έως 11 ετών, μεγαλώνουν μέσα σε αυτή τη ζοφερή ατμόσφαιρα, σ΄ αυτό το αρνητικό κλίμα, χωρίς χαμόγελο, αγάπη, χάδι, παιχνίδι. Η πραγματική γενοκτονία είναι ο θάνατος αυτών των ψυχών. Το στρες στα παιδιά βλάπτει σοβαρότερα το DNA τους και αλλοιώνει την εντερική χλωρίδα, άρα μειώνεται σοβαρά η άμυνα τους σε αρρώστιες και έχουν περισσότερες πιθανότητες αιφνίδιου θανάτου και το προσδόκιμο της επιβίωσης τους μικραίνει.
Τα παιδιά που γεννιούνται και μεγαλώνουν σε αυτό το εφιαλτικό περιβάλλον του στρες, που βιώνουν οι σημερινές οικογένειες, λόγω βλάβης των τελομερών και της τελομεράσης των χρωματοσωμάτων τους, μέλλει να ζήσουν λιγότερο.
Σε επίπεδο κυττάρων έχει αποδειχθεί ότι αν συμβαίνουν οι κάτωθι προϋποθέσεις: 1. Έλλειψη τροφής, 2. Έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας μεταξύ των κυττάρων, 3. Αδυναμία να επιδιορθώσουν τα κύτταρα τις βλάβες τους, τις αρρώστιες τους, τότε ενεργοποιείται μία διαδικασία μέσα στο DNA τους και δίνεται μία εντολή και τα κύτταρα οδηγούνται σε απόπτωση δηλαδή σε αυτοκτονία. Δυστυχώς αυτές οι τρεις προϋποθέσεις υπάρχουν και στον Ελληνικό πληθυσμό σήμερα και γι' αυτό μάλλον οι άνθρωποι οδηγούνται σε κατάθλιψη και αυτοκτονία, διότι έχουν πειστεί ότι δεν αξίζει να ζουν. Η ανεργία και η ανία οδηγεί στην άνοια.
Η ρήση του Αντόνιο Πόρτσια γίνεται επίκαιρη "Ο ένας είναι ένας, όταν βρίσκεται μαζί με άλλους, νιώθει την φιλία, την αλληλεγγύη, όταν είναι μόνος του, είναι κανένας, είναι ένας ζωντανός – νεκρός ".
Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι χαρά ένιωσαν στα πέτρινα χρόνια, μόνο αυτοί που συμμετείχαν σε συλλογικές δράσεις και κινήματα, που δημιουργούν ένα υποστηρικτικό πλαίσιο, καθώς νιώθεις ότι δεν είσαι μόνος.
Κατά Leonardo da Vinci: ο εθελοντισμός, ο αλτρουισμός και ο φυσικός τρόπος ζωής συμβαδίζουν με ψυχική και σωματική υγεία αλλά και μακροζωία. (Παρατείνεται η διάρκεια της ζωής μας κατά 28%). Τον Άγιο Πέτρο τον φιλοτέχνησε σε ηλικία 89 ετών.
Η μαχητική έκφραση σκέψεων, συναισθημάτων, επιθυμιών, μειώνει το άγχος και βελτιώνει την ποιότητα ζωής. Η τιμωρία των ενόχων για τη νοσηρότητα και την κατάντια, θα είναι βάλσαμο, στην κόλαση που ζούμε. Η ανάκτηση των δικαιωμάτων μας, σηματοδοτεί τη φυσιολογική επαναλειτουργία του συστήματος της ανταμοιβής του εγκεφάλου μας, φέρει ευεξία και είν΄ η μόνη θεραπεία, στις παράνομες πολιτικές τους αποφάσεις. Πρέπει να καταλάβουμε, ότι είναι ανήθικο να υπακούμε σε άδικους νόμους (Γκάντι).
Ας τερματίσουμε τις αιμοδίαιτες κυβερνήσεις. Μην αφήσουμε τα παιδιά μας σε νέο μεσαίωνα. Δεν πρέπει με την ψήφο μας, να σημαδέψουμε τη ψυχοσωματική υγεία των παιδιών μας και να δεχτούμε αδιαμαρτύρητα ότι θα ζήσουν λιγότερο και άρρωστα.
Στα δυο μας χέρια κρατάμε σίγουρα το μυστικό της ήττας των τυραννικών εξουσιαστικών ομάδων, που μας εξουθένωσαν. Κι αν τα δικά σου χέρια δε φτάνουν, τότε ένωσε τα με άλλους σ' ένα αδιάσπαστο σύνολο, όπως το ελικοειδές DNA, σε ένα ανίκητο και αρραγές μέτωπο''.
* Γράφει ο Πέτρος Ιωάννου
Ανδρέας Γιαννουλόπουλος
καρδιολόγος-πνευμονολόγος. Μέλος του Πανεπιστημονικού Μετώπου και της επιτροπής διεκδίκησης γερμανικών αποζημιώσεων.
