Αξίζει να σημειώσουμε ότι αρκετοί παραγωγοί δεν μπόρεσαν να εκθέσουν τα προϊόντα τους λόγω της μη παραχώρησης επί πλέον χώρου από το Γερμανικό φορέα εκθέσεων. Ένας πλούτος και μια μεγάλη ποικιλομορφία των τοπικών τροφίμων- αγαθών ανέδειξε τις δυνατότητες της χώρας. Από το κατσικίσιο γάλα – το πλησιέστερο προς το μητρικό- μέχρι το χαβιάρι από αυγό σαλιγκαριού, και από το καραμελωμένο σκόρδο μέχρι το κριτσίνι με κρίταμο, απ΄ όλες σχεδόν τις περιοχές της χώρας οι Έλληνες παραγωγοί άφησαν το αποτύπωμα τους με ευρηματικότητα, φαντασία και πρωτοτυπία για τα καλούδια αυτής της γης. Είναι αυτή η διαφορετικότητα και η ιδιαιτερότητα της ποιότητας που κάνουν τη διαφορά με το συγκριτικό πλεονέκτημα. Είναι αυτονόητο ότι αυτή η υψηλότερη ποιότητα εξηγεί και δικαιολογεί την διαφορετική τιμή για τη δίκαιη και ηθική αμοιβή. Είναι το ισχυρό μας επιχείρημα έναντι της λογικής – που χωρίς κανένα σύμπλεγμα κατωτερότητας ισχυριζόμαστε- για την έλλειψη ανταγωνιστικότητας των Ελληνικών προϊόντων.
Εξ άλλου δεν είναι τυχαίο ότι σε κορυφαίο επίπεδο της Ελληνικής πολιτείας πλέον ο κλάδος της αγροδιατροφής έχει γίνει κοινή συνείδηση ως πρώτη προτεραιότητα και έχει ανέβει πολύ ψηλά στη ατζέντα στο δημόσιο λόγο. Ωστόσο όμως πέρα από την ολοένα και αυξανόμενη κοινή παραδοχή πλέον – ανά τον κόσμο - για τα ποιοτικά ελληνικά τρόφιμα και τα πλεονεκτήματά τους θα πρέπει πολλά στραβά να ισιώσουμε σε επίπεδο παραγωγών αλλά και σε επίπεδο πολιτείας.
Πρωτίστως η απαλλαγή από το φόβο για ενδεχόμενη αποτυχία, η ανάληψη ρίσκου και η αλλαγή νοοτροπίας είναι βασικά στοιχεία της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Εξ άλλου η ιστορία δεν γράφεται με βεβαιότητες.
Συνέργειες και συνεργασίες μεταξύ των παραγωγών για μια αποδοτική αλυσίδα αξίας ( π.χ. κοινές εμφανίσεις στο ίδιο εκθεσιακό περίπτερο).
Σε συνεργασία με εισαγωγείς ελληνικών τροφίμων στο εξωτερικό είναι δυνατό να γίνουν παρουσιάσεις από μάγειρες και σερβιτόρους –ιδιαίτερα τους μήνες με την εδώ χαμηλή τουριστική κίνηση- της Ελληνικής γαστρονομίας. Μεγαλύτερη ακόμη ώθηση μπορεί να δοθεί με την αξιοποίηση επικαιροποιημένων καταλόγων εισαγωγέων τροφίμων από τις πρεσβείες μας και του εμπορικούς ακολούθους.
Καθώς και η αξιοποίηση του θεσμού Tour’ d Europe και η διασύνδεσή του με τα Επιμελητήρια.
Βελτίωση της συσκευασίας, της εμφάνισης και ανάλογη προβολή του Ελληνικού ποιοτικού τρόφιμου με τη ταυτόχρονη σύνδεσή του με το μύθο και την ιστορία της περιοχής. Στους τουριστικούς οδηγούς ανά προορισμό θα μπορούσε να συμπεριελήφθη και η τοπική παραδοσιακή διατροφή για να συνδεθεί ο τουρισμός με τη γαστρονομία. Στις εκθέσεις τουρισμού έμφαση δόθηκε και στην άλλη Ελλάδα, αυτή της διατροφής. Αυτός ο συνδυασμός εξάπτει τη φαντασία και ανεβάζει την περιέργεια. Ώθηση προς αυτή την κατεύθυνση μπορεί να δοθεί με την ταυτόχρονη εκπαίδευση των εμπλεκομένων στον τουρισμό και τη γαστρονομία.
Από την πολυδιασπορά των πολλών μικρών εκθέσεων είναι ώριμο πλέον να περάσουμε σε άλλο επίπεδο. Έχω τη γνώμη ότι μία ανάλογη έκθεση του παγκόσμιου επιπέδου της ANUGA, η της SIAL, στην κατ΄ εξοχήν χώρα παραγωγής της αγροδιατροφής δεν είναι ανέφικτος στόχος.
Η αυξανόμενη αποδοχή της ελληνικής διατροφής παγκόσμια μπορεί να αποτελέσει τη σύγχρονη διατροφική τάση συνδυασμένη με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την ιστορία του τόπου μας. Εξ άλλου και η γεύση είναι βασικό πολιτιστικό και συστατικό στοιχείο της ύπαρξης ενός λαού εκτός από τη γλώσσα και το χορό.
Είναι κοινή υπόθεση όλων για το άλμα προς το μέλλον .
Μπορούμε.
Από τον Βασίλη Μακατό
* Ο Βασίλης Μακατός είναι μεταποιητής αγροτικών προϊόντων για την παραγωγή τροφίμων, μέλος του forum αγροδιατροφής-τουρισμού του Υπουργείου Ανάπτυξης
