Κάποιοι θα βιαστούν να κάνουν συμψηφισμούς και γενικεύσεις για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Η πραγματικότητα, όμως, τους διαψεύδει. Δείτε για παράδειγμα τα όσα εξωφρενικά λαμβάνουν χώρα στα ελληνικά πανεπιστήμια. Τα συμβάντα είναι απανωτά σε όλη την Ελλάδα, κάτι που καταδεικνύει το βάθος και την έκταση του προβλήματος. Καθηγητής του Παντείου «επικηρύσσεται»(!) με αφίσες στους δρόμους, για τις απόψεις του. Συμπολίτης μας ΑΜΕΑ ξυλοκοπείται από γνωστούς-αγνώστους, και τίθεται σε κίνδυνο η ίδια του η ζωή, γιατί πάει να μιλήσει για τον εθελοντισμό στην ΑΣΟΕΕ. Η πρύτανης και οι πρόεδροι των τμημάτων του Πανεπιστημίου Πατρών προπηλακίζονται από ορδές τραμπούκων. Στο ΑΠΘ άλλη «ομάδα» θέτει υπό τρίωρη ομηρία τα μέλη της συγκλήτου. Καθηγητές προβαίνουν σε καταγγελίες για απειλές, βανδαλισμούς, για καθεστώς φόβου και τρόμου και για απραξία της αστυνομίας, προφανώς με άνωθεν εντολές.
Παράλληλα, ο γνωστός μας «Ρουβίκωνας», που περιβάλλεται πάντοτε από μια περίεργη «στοργή» από την παρούσα κυβέρνηση, «αναβάθμισε» τις παρεμβάσεις του. Μετά τη Βουλή και τα γραφεία του ΚΕΠΥΟ, που τα έκανε γυαλιά καρφιά -ατιμωρητί πάντοτε- τώρα προχώρησε και στη διεθνή πολιτική. Εισέβαλε και στην ισπανική πρεσβεία, όπου υπό τον φόβο του σκανδάλου δόθηκε η εντολή στην αστυνομία να τους μαζέψει. Όσο για τα Εξάρχεια και το ομώνυμο ανεξάρτητο κρατίδιο της ανομίας, στο κέντρο της πρωτεύουσας, συνεχίζει να διοργανώνει «φλογερά πάρτι» με μολότοφ και πετροπόλεμο, ιδίως Παρασκευές και Σάββατα. Και πάντοτε, βεβαίως, με τη διακριτική παρουσία της αστυνομίας, που πρέπει να παίζει, σύμφωνα με τις οδηγίες της πολιτικής ηγεσίας, τον ρόλο του στόχου, για να εκτονώνονται τα «παιδιά».
Την ίδια ώρα, σε όλη τη χώρα, συνεχίζει να εκτυλίσσεται έναν ακήρυχτος πόλεμος, με το μικρό και μεγάλο έγκλημα να απειλεί τους πολίτες, που νιώθουν εγκαταλελειμμένοι από την κρατική προστασία. Το ανησυχητικό είναι, όμως, ότι η συχνότητα αυτών των εγκληματικών πράξεων μειώνει τα κοινωνικά αντανακλαστικά -συνηθίζουμε με το κακό.
Το ερώτημα, επομένως, είναι αν θα καταθέσουμε τα όπλα και θα αποδεχθούμε ως μοιραία αυτήν την κατάσταση, αν θα πούμε και εμείς όπως υποστηρίζει ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του, ότι αυτά τα φαινόμενα δεν είναι το μείζον! Επειδή, ωστόσο, χωρίς ασφάλεια καμία άλλη ελευθερία και κανένα δικαίωμα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο, το αίτημα για την αποκατάστασή της θα είναι πάντα το μείζον. Και επειδή αυτή η κυβέρνηση ούτε μπορεί ούτε και επιθυμεί να το πράξει, η δέσμευσή μας ως ΝΔ είναι ότι εμείς και θα το επιδιώξουμε και θα το πετύχουμε.
Του Μάξιμου Χαρακόπουλου
* Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι αναπληρωτής τομεάρχης Εσωτερικών της Νέας Δημοκρατίας, αρμόδιος για θέματα Προστασίας του Πολίτη, βουλευτής Λαρίσης.
