Ανάμεσα στους φίλους μου ήταν και ο άνθρωπος που η στάση του στην ώρα της λειτουργίας με εντυπωσίασε. Διαπίστωσα ότι ήταν ένας συμμαθητής μου, που μετά τις σπουδές του πήγε στο Βελγικό Κογκό.
Δυο πράγματα με έκαναν εντύπωση. Πρώτον: θυμήθηκα ότι πριν φύγει για το Κογκό δεν είχε πολύ καλές σχέσεις με τη θρησκεία και δεύτερο: Πρόσεξα ότι κούτσαινε και όπως μου εξήγησε αργότερα το αριστερό του πόδι ήταν τεχνικό. Φαίνεται πως ο παλιός συμμαθητής μου αντιλήφθηκε τις απορίες μου και προσπάθησε να μου δώσει τις απαντήσεις στις απορίες μου.
Όπως μου είπε: «Μια μέρα βρέθηκε λίγο μακριά από τις φυτείες του θείου του, όταν διαπίστωσε ότι σε μια απόσταση περίπου 100 μέτρων να εμφανίζεται ένα λιοντάρι (μάλλον νεαρό λιοντάρι, γνωστό με το όνομα αζαντεσικό), μόνο του.
Φαίνεται πως είχε απομακρυνθεί από την αγέλη του και έδινε την εντύπωση ότι έψαχνε κάτι. Όταν το είδα, ήμουν σχετικά μικρός, τρόμαξα και άρχισα να τρέχω. Τότε θυμήθηκα αυτά που μου είχε πει η μητέρα μου και ενώ έτρεχα, πάνω από 10 φορές πρόλαβα να επικαλεσθώ τη βοήθεια της Παναγίας, του Χριστού και του Αγίου Νικολάου.
Τις προσευχές αυτές θυμάμαι ότι τις έβγαλα μέσα από την ψυχή μου, που την ένοιωσα να ανασταίνεται. Θυμάμαι ότι έβλεπα ανοικτό μπροστά μου το δρόμο, που υπολόγιζα να ακολουθήσω, για να φτάσω κοντά σε εργάτες, όταν μέσα στις προσευχές μου ένοιωσα κάτι να με τραβάει από την αρχική πορεία μου και να στρίβω προς τα αριστερά.
Δεν πρόλαβα να κάνω δυο βήματα και βρέθηκα μέσα σε μια παγίδα βάθους περίπου 3 μέτρων. Πριν λιποθυμήσω πρόλαβα να διαπιστώσω ότι το λιοντάρι σταμάτησε και άρχισε να γυρίζει γύρω από την παγίδα. Όταν συνήλθα διαπίστωσα ότι ήμουν ξαπλωμένος σε κρεβάτι του νοσοκομείου, με τον γιατρό πάνω από το κεφάλι μου.
Αργότερα διαπίστωσα ότι είχα χάσει από το πέσιμο την αριστερή γάμπα μου. Είμαι από τότε ανάπηρος με τεχνητή γάμπα. Όμως ζω! Δεν μπορώ να ξεχάσω την απόφαση να παρεκκλίνω από το δρόμο μου και να πέσω στην …σωτήρια παγίδα. Ακόμα και σήμερα, ύστερα από 30 χρόνια, νοιώθω πως ένα χέρι να με έχει τραβήξει και να είμαι ακόμα στη ζωή.
Αυτό το γεγονός μου άλλαξε την θρησκευτική κοσμοθεωρία μου. Έγινα πιστός. Και σας βεβαιώνω με την προσευχή μου νοιώθω την παρουσία του Θεού σε κάθε βήμα μου. Ότι και να λένε οι ….επιστημονικά πεφωτισμένοι (sic), ο Θεός υπάρχει και πάντα βρίσκεται δίπλα μας, έτοιμος να βοηθήσει τον άνθρωπο, που θα τείνει το χέρι του να ζητήσει βοήθεια. Γιατί ο Θεός μας είναι αγάπη και στον κρούοντα ανοίγει και στον αιτούμενο δίδει».
Του Αλεξ. Ν. Λαζαρίδη (*)
(*) Ο κ. Αλεξ. Ν. Λαζαρίδης είναι τέως καθηγητής ΤΕΙ, a.lazaridi@yahoo.fr
