σώσουν τον Σαρωνικό! Και έβαλαν μπροστά από τις ευθύνες τους τον μόνο ενδεχομένως άνθρωπο, που έστω και με τα σκούρα κομματικά γυαλιά, βλέπει ίσως καλύτερα από όλους τους υπουργούς της κυβέρνησης. Διότι ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, έξω από τις ιδιαίτερες ικανότητές του ως άτομο, είναι αυτό ακριβώς που αντιπροσωπεύει η γενική κατάσταση. Το απόλυτο σκοτάδι στους κυβερνητικούς (μνημονιακούς) χειρισμούς που θα (ήθελαν να) οδηγήσουν τη χώρα σε έξοδο απο την οικονομική κατρακύλα. Αυτό που λέμε "θέλω μα δεν μπορώ"... • Η καταστροφή των ακτών του Σαρωνικού λοιπόν, μοιάζει τόσο μικρό και ασήμαντο γεγονός μπροστά στην κατεδάφιση της χώρας και τον οικονομικό διασυρμό της στον κόσμο ολόκληρο, αυτή η μεγάλη περιβαλλοντική ζημιά, με το πετρέλαιο στις ακτές της Αττικής, είναι ένα τίποτα μπροστά στην απώλεια της ανεξαρτησίας ενός ολοκλήρου έθνους. Το χειρότερο όλων δε είναι ότι για την τεράστια περιβαλλοντική ζημιά κάποιοι μπορεί και να πληρώσουν, αλλά για την εθνική καταστροφή κανείς δεν πρόκειται να καθίσει στο σκαμνί! ΚΑΝΕΙΣ δεν θα πληρώσει για την καταστροφή όλων των αναπτυξιακών υποδομών της χώρας. Κανείς δεν θα απολογηθεί σε κανονικό δικαστήριο για τη μεγάλη κλοπή των ασφαλιστικών ταμείων των Ελλήνων εργαζομένων και τη ληστρική επιδρομή σε βάρος μισθωτών και συνταξιούχων. Δεν θα πληρώσει κανείς για τον οικονομικό μαρασμό του συνόλου σχεδόν των νοικοκυριών και για την υποβάθμιση της ζωής της νέας γενιάς των Ελλήνων. Κανείς δεν θα δικαστεί για το εθνικό έγκλημα της υπογεννητικότητας που έφεραν τα μνημόνια σωτηρίας (!) στη χώρα, ούτε για την εγκληματική αλλοίωση του πληθυσμού από την ανεξέλεγκτη είσοδο στη χώρα όλων των φυλών της γης!• ΑΥΤΑ έκαναν στην Ελλάδα και στον πληθυσμό και τώρα θέλουν λέει να σώσουν τον Σαρωνικό. Οποία υποκρισία! Το κομματικό τους "μαγαζί" θέλουν να προφυλάξουν και, όπως πάντα συμβαίνει στον άμοιρο πολιτικά τόπο, έστησαν άλλο ένα "κομματικό παιχνίδι εντυπώσεων" γύρω απο τα... πετρέλαια, τα καράβια και τον Σαρωνικό! Τους έπιασε ο πόνος για κάποιες χιλιάδες λουόμενους και μερικούς επιχειρηματίες που υπέστησαν αδικαιολόγητα και στα καλά καθούμενα οικονομική ζημιά και δεν απολογούνται για τα εκατομμύρια των Ελλήνων που εξαιτίας τους και των πολιτικών τους ζουν πλέον στο όριο της φτώχειας. Αλλά, εδώ, με τον Σαρωνικό, είναι πολύ εύκολο το πράγμα. Θα φορτώσουν την ευθύνη σε κάποιον καπετάνιο, μπορεί και σε κανέναν εργάτη φουκαρά, ή και σε κάποιον μηχανικό, θα βγουν μετά να πανηγυρίσουν ότι έκαναν αυτό που έπρεπε για το περιβάλλον, τέλος καλό όλα καλά. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ούτε καν μια, έστω μια, παραίτηση. Ούτε μια απλή συγγνώμη από έναν πολιτικό! ΔΕΝ θέλω να το πιστέψω αλλά περιστατικά σαν αυτό της ρύπανσης των ακτών τόσο κοντά στην πρωτεύουσα, μου φαίνεται ότι προσφέρουν χρόνο και άλλοθι στις κυβερνήσεις. Αποστρέφουν την προσοχή του κόσμου από τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και βοηθούν τις κυβερνήσεις να "χωνεύουν" χωρίς πολύ βοή τα σκληρά μέτρα που ετοιμάζονται κάθε φορά να εφαρμόσουν. Το μέγα ζητούμενο όμως είναι γιατί άραγε ακόμα... βρίσκουν και τα κάνουν;