Που φτάνουν μέχρι κι αυτό ακόμα το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Προσβάλλοντας την καρδιά της εθνικής μας ταυτότητας. Την Παιδεία. Με τις ιστορικές ανακρίβειες και την απαξίωση των ιστορικών γεγονότων.
Και όλα αυτά για να μη θίξουμε τους γείτονές μας. Που στα σχολικά τους βιβλία παρουσιάζουν τον Έλληνα, ως εχθρό του τουρκικού έθνους. Γεμάτο ωμότητα και απανθρωπιά. Ενώ την Ελλάδα την εμφανίζουν σαν ιμπεριαλιστική χώρα που συνεχώς επιβουλεύεται τα τουρκικά εδάφη και διαρκώς ηττάται...
Στις 9-9-1922 -γράφουν στα βιβλία τους- στη Σμύρνη οι έλληνες ρίχτηκαν στη θάλασσα. Σε αντίθεση με το δικό μας βιβλίο ιστορίας που είχε γραφεί προ ετών και όπου ως γνωστόν έκανε αναφορά για «συνωστισμό προσφύγων» στον προβλήτα της Σμύρνης. Και δεν είναι μόνο αυτά. Αλλά μια σειρά από ιστορικές ανακρίβειες και σκόπιμη παραπληροφόρηση της πολιτικής ηγεσίας της γείτονος, που εμφανίζει και αυτά ακόμα τα νησιά του Αιγαίου, ως ευρισκόμενα υπό ελληνική κατοχή. Κι αυτήν την ιταμή ρητορική την έχει μετατρέψει σε διαρκή απειλή. Με τις καθημερινές και μόνιμες παραβιάσεις των ανατολικών εναέριων και θαλάσσιων συνόρων μας.
Βέβαια η Τουρκία σήμερα είναι μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη. Με μια γεωγραφική έκταση υπερδιπλάσια της Γερμανίας και έναν πληθυσμό που αγγίζει τα 80 εκατομμύρια κατοίκους. Στο ενεργητικό της ακόμα έχει την οικονομική ανάπτυξη και το ισχυρό της οπλοστάσιο. Έχει όμως και πολύ σοβαρά προβλήματα στα ανατολικά της σύνορα, αλλά και στην εξωτερική της πολιτική...
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εμείς ως μικρότερος πληθυσμιακά λαός πρέπει ν` ασκούμε μια χαλαρή έως και υποχωρητική πολιτική. Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε περαιτέρω συρρίκνωση των εθνικών μας συμφερόντων. Απεναντίας πρέπει να ενισχύουμε τη θέλησή μας για περισσότερη δουλειά στην εξωτερική και αμυντική μας πολιτική. Ν` αναλάβουμε δράσεις και πρωτοβουλίες που και το κύρος της χώρας ν` αναβαθμίζουν και να κατοχυρώνουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα μέχρι και το τελευταίο σημείο της επικράτειας. Δημιουργώντας προς το σκοπό αυτό τις διεθνείς εκείνες συμμαχίες που θα σταθούν αλληλέγγυες στο πλευρό της πατρίδας μας.
Ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να ενισχύουμε το αμυντικό μας οπλοστάσιο και να το κάνουμε δυνατότερο ακόμα με την άρτια και διαρκή εκπαίδευση των εθνικών μας φρουρών. Για ν` απαντούμε άμεσα, δυναμικά κι αποτελεσματικά σε κάθε προκλητική ενέργεια των Τούρκων. Που μας έχουν γίνει καθημερινός εφιάλτης...
Μια τέτοια πολιτική θα καταστήσει τη χώρα μας σταθερή κι άκαμπτη σε οτιδήποτεελληνικό αμφισβητείται. Σε οτιδήποτε πολεμά την ιστορική μας πραγματικότητα. Την αντικειμενικότητα των γεγονότων. Που δυστυχώς περνούν και στην Παιδεία μας. Την εκπαίδευση. Από κάποιους «εκσυγχρονιστές» της εθνικής μας ιστορίας. Που τραυματίζουν την εκπαίδευση των νέων μας. Καθιστώντας τους αδιάφορους και με μειωμένο και ευάλωτο εθνικό φρόνημα.
Επομένως, μαζί με τη βάρβαρη τουρκική προκλητικότητα πρέπει ν` αντιμετωπίσουμε και την ιστορική και εθνική κρίση. Που είναι χειρότερη της οικονομικής. Και προέρχεται από μας τους ίδιους. Από την έλλειψη πατριωτισμού και γενναιότητας. Που εκδηλώνονται με τη γλωσσική και ιστορική μας υποχώρηση. Με την τουρκοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των μουσουλμάνων της Θράκης. Με τη μη λήψη διαχρονικών μέτρων εξυγίανσης και προόδου των ευαίσθητων ακριτικών περιοχών, ώστε σήμερα να μην υπάρχει απόκλιση αυτών από τα εθνικά μας ιδεώδη...
Τελειώνοντας αυτό το άρθρο, θα ήθελα να επισημάνω για άλλη μια φορά τη βαρύτητα που πρέπει να ρίξουμε στην παιδεία. Αυτή δεν πρέπει να διακατέχεται από φοβικό χαρακτήρα. Να μην μας νοιάζει τι θα πουν ή τι γνώμη θα σχηματίσουν για μας οι γείτονές μας. Εμείς θα λέμε και θα γράφουμε τα ιστορικά μας γεγονότα με τη γλώσσα της αλήθειας. Όπως ακριβώς έγιναν και όπως καταγράφηκαν από την ιστορία. Για να έχουν το διεθνές κύρος. Και το σημαντικότερο να μην αποχρωματίζουμε εθνικά τη νεολαία μας, που αποτελεί το μέλλον της πατρίδας μας.
Γι αυτό λοιπόν κ. Υπουργέ σε θέσεις κλειδιά του υπουργείου Παιδείας να βάζετε όχι μόνο καλούς επιστήμονες, αλλά και καλούς πατριώτες. Για να μην θολώνουμε ιστορικά τη νεολαία μας. Με την παραποίηση των γεγονότων και τη δημιουργία κλίματος εθνικού εφησυχασμού, ο οποίος μπορεί ν` αποβεί βλαπτικός στην αντιμετώπιση των εσωτερικών και εξωτερικών κινδύνων.
Όχι, επομένως στην υποχώρηση των ιστορικών και εθνικών μας ζητημάτων. Ναι, στον αγώνα προάσπισης των δικαίων της πατρίδας και του έθνους.
Του Κων/νου Τσιρονίκου
