Είναι αναγκαίο να υφίσταται και να δρα με πολιτικές θέσεις έξω και μακριά από την εύκολη οδό των πολώσεων και ακόμη μακρύτερα από πρόσωπα που διέπρεψαν κατά το παρελθόν στις σκοτεινές κάμαρες των μηχανισμών. Να λειτουργεί μακριά και πέρα από τους μηχανισμούς ακόμη και των κομμάτων που την δημιουργούν.
Ακόμη και αν δεν υπήρχε η έννοια της Κεντροαριστεράς θα έπρεπε-γράψαμε παλαιότερα- να την επινοήσουμε ως πολιτική έκφραση του μέτρου και της σωφροσύνης με την έννοια της Αριστοτελικής μεσότητας. Αφενός γιατί το μεταπολιτευτικό πολιτικό μας σύστημα χρειάζεται ακόμη σημαντικές μεταρρυθμίσεις για να είναι συμβατό με το πιο προηγμένο αντίστοιχο ευρωπαϊκό και αφετέρου για να γεφυρωθεί το διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας υπαρκτών σκανδάλων αλλά και σκανδαλολογίας. Αλλά και για αυτονόητους ιδεολογικο-πολιτικούς λόγους.
Αρχίζει, λοιπόν, να λαμβάνει σάρκα και οστά η επανίδρυση της ΕΝΚΑ με πρωτοβουλία των ηγεσιών κομμάτων και κινήσεων του λεγόμενου «ενδιάμεσου χώρου» ως συνέχεια του αποτυχόντος πειράματος της Κίνησης των «58» και ως συνέπεια των ισχνών ποσοστών που στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις έλαβε το καθένα από αυτά μόνο του και που επιβεβαιώνονται στον παρόντα χρόνο από τα δημοσκοπικά ευρήματα. Προφανώς, η προσπάθεια αυτή υπερβαίνει ως προτεραιότητα και το ψευτοδίλημμα: με τον Αλέξη ή με τον Κυριάκο;
Εξάλλου η προσπάθεια αυτή ευνοείται και από το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως «κυβερνώσα αριστερά» υφίσταται διαρκή φθορά καθώς απώλεσε την ευκαιρία να λειτουργήσει ως σύγχρονη και πρωτοπόρος δύναμη εκσυγχρονισμού με κοινωνικό πρόσωπο. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε, πλέον, οριστικώς και αμετακλήτως, την οδό της «ενσωμάτωσης» και αρκείται στο να διαχειρίζεται επικοινωνιακά και μόνο τους (αναγκαστικούς) συμβιβασμούς του στο εξωτερικό μέτωπο απέναντι στους δανειστές και τους (αχρείαστους) συμβιβασμούς του με τους ντόπιους μετα-κοτζαμπάσηδες στο εσωτερικό μέτωπο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, θα αντιδράσει και θα ισχυρισθεί ότι «εμείς είμαστε η Κεντροαριστερά» πράγμα που επιβεβαιώνεται και από την πρόσφατη αρθρογραφία του Αλέξη Τσίπρα με το γνωστό ερώτημα: «Ήταν ο Ανδρέας ψεύτης»; Γίνεται σαφές, δηλαδή, ότι ο Πρωθυπουργός επιδιώκει με αυτό το ερώτημα από τη μια μεριά να αντικρούσει ή τουλάχιστον να αμβλύνει τις μομφές που του αποδίδονται περί μη τήρησης των υποσχέσεών του στο εκλογικό σώμα και από την άλλη να «ταυτιστεί» με την κατά πολύ πιο σημαντική πολιτική προσωπικότητα που άλλαξε τον πολιτικό χάρτη της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Άλλωστε το εγχείρημα της λεηλασίας του ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε, ως γνωστόν, για πρώτη φορά, στη διαβόητη περίοδο του «βρώμικου ΄89» όταν ετερόκλητα πολιτικά μέτωπα συνέκλιναν με στόχο να διαμοιράσουν τα «ιμάτιά» του μέσω την πολιτικής εξόντωσης του ηγέτη του. Ο στόχος αυτός (της διάσπασης) επιτεύχθηκε αρκετά χρόνια αργότερα όταν η «κληρονομηθείσα» ηγεσία του Κινήματος υπέπεσε σε αστοχίες και λάθη που οδήγησαν στον κατακερματισμό του. Σήμερα, αυτό επαναλαμβάνεται από το κυβερνητικό κόμμα της αριστεράς, μέσω της προσπάθειας «ταύτισης» του Α. Τσίπρα με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, ώστε να μην επανακάμψουν οι ψηφοφόροι της κεντροαριστεράς στον αρχικό τους χώρο. Μάλλον θα αποτύχει.
Για αυτή, ακριβώς, τη φιλοδοξία του ΣΥΡΙΖΑ γράφαμε ένα μήνα μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2015 («Μύθοι και αλήθειες, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 25 Φεβ ΄15»): «…Το πλαίσιο αυτό είναι που ενεργοποιεί τις φιλοδοξίες του Α. Τσίπρα και του δημιουργεί την πεποίθηση ότι μπορεί να καταστεί κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού στα επόμενα χρόνια καθώς με τις κινήσεις του στο εσωτερικό μέτωπο επιχειρεί να επικαλύψει μεγάλο τμήμα της Κεντροαριστεράς. Έτσι ώστε να φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ στα κοινωνικά και πολιτικά όρια του Ανδρεοπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ δηλαδή πλησιέστερα στο μετασχηματισμό του σε παραδοσιακό σοσιαλδημοκρατικό κυβερνητικό κόμμα…».
Ανεξαρτήτως, όμως, των σχεδιασμών και των επιδιώξεων του κ. Τσίπρα η προσπάθεια «επανίδρυσης» της ΕΝΚΑ άρχισε ήδη υπό την επίβλεψη και με την εγγύηση της-όντως αξιόπιστης- υπό τον κ. Ν. Αλιβιζάτο αρμόδιας επιτροπής. Το «πείραμα» για τη αναδημιουργία της ΕΝΚΑ δρομολογήθηκε και οι οιωνοί, αυτή τη φορά, φαίνονται να είναι καλοί. Αρκεί βέβαια να αποφευχθούν τα λάθη που έγιναν με την κίνηση των «58» (π.χ. προσπάθεια καπελώματος των «58» από το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου με τη γνωστή κατάληξη) και αρκεί το εγχείρημα να υπακούει στις αρχές της ΕΝΟΤΗΤΑΣ, της ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ-ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ και της ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ.
Θα πρέπει, επίσης, να πείσει η ΕΝΚΑ ότι είναι ικανή να σηκώσει το βάρος της διαχείρισης πολύπλοκων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων και ότι έχει σχέδιο και προτάσεις που αξιοποιούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας και των Ελλήνων. Ότι οι ευρωπαϊκοί και οι όποιοι άλλοι πόροι θα διατίθενται μόνο σε έργα που θα φέρουν απασχόληση και προοπτική. Ότι, ως Έλληνες, θα συλλειτουργούμε στο ευρύτερο πολιτικό και πολιτισμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως ισότιμοι εταίροι και όχι ως παρασιτικοί οργανισμοί. Ότι θα εκφέρει πολιτικό λόγο ειλικρινή, ευθύ και ουσιαστικό υπερασπιζόμενη την αξιοκρατία παντού και μαχόμενη για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της κοινωνίας και της χώρας. Ότι θα είναι εχθρική σε κάθε μορφή λαϊκισμού, πελατειασμού και ευνοιοκρατίας.
Προς τούτο χρειάζεται τη γνώση και την εμπειρία που προέκυψε ακόμη και μέσα από τις αποτυχίες. Απαιτεί το κουράγιο της υπέρβασης από την πεπατημένη και τη σύνδεσή της με τα σύγχρονα ρεύματα σκέψης ώστε να έχει τη συνδρομή των δυνάμεων της επιστήμης και της τεχνολογίας για την διασφάλιση της εις βάθος επεξεργασίας των προβλημάτων. Είναι, τέλος, απαραίτητη η συμμετοχή σ΄ αυτή την προσπάθεια κάθε δημιουργικής δύναμης και γι΄ αυτό οφείλει να συνδεθεί με σταθερούς αλλά διαφανείς δεσμούς με τον κόσμο της παραγωγής και του επιχειρείν, με τον κόσμο της αριστείας και της καινοτομίας.
Οφείλει όμως ταυτόχρονα να μιλήσει καθαρά και για κοινωνική δικαιοσύνη, να καταρτίσει προγράμματα για την ανεργία, για την προστασία των αδύναμων και να επαναδιατυπώσει ένα πλαίσιο θέσεων για ανάπτυξη κοινωνικού κράτους που θα παρέχει υποστήριξη στους «απολωλότες» της παγκοσμιοποίησης και στην τρίτη ηλικία. Να ξαναπιάσει, δηλαδή, το νήμα της επαφής με τις λαϊκές κοινωνικές δυνάμεις. Ο δρόμος για την υπό ίδρυση Παράταξη είναι βέβαιο, πως θα είναι δύσκολος σε μια δύσβατη πορεία προς το μέλλον στην οποία θα πρέπει οι πολίτες να πεισθούν ότι είναι αναγκαίο να ξεπεραστούν οι νοοτροπίες του παρελθόντος όπως είναι π.χ. οι συντεχνιακές λογικές.
Οι εκδηλωθείσες υποψηφιότητες για την ηγεσία της ΕΝΚΑ διαθέτουν ποιοτικά χαρακτηριστικά που δεν συναντά εύκολα κανείς σε ολόκληρη την πολιτική μας σκηνή. Πρώην και νυν επιτυχημένοι Δήμαρχοι ή Υπουργοί που καινοτόμησαν κατά τη θητεία τους και παρήγαγαν σημαντικό έργο ή βουλευτές που ανεδείχθησαν χαλκέντεροι στην περίοδο των μνημονίων ή εξαίρετοι επιστήμονες είναι κάποιοι από τους υποψηφίους. Η νέα ηγετική ομάδα, ανεξαρτήτως του ποιος θα είναι ο επικεφαλής, μπορεί να αναστήσει το χώρο και να αναδειχθεί σε εγγυήτρια δύναμη της πολιτικής ομαλότητας και της πολιτικής σταθερότητας για τη χώρα. Είναι εφικτό δε να ανανεώσει και την εμπιστοσύνη των συμπατριωτών μας στην Πολιτική.
Του Δημήτρη Νούλα*
Δημήτρης Νούλας, Χημικός
