1. Εφόσον, όπως ισχυρίζονται, το ΣτΕ απέρριψε πέντε φορές τα Έργα Άνω Αχελώου, άραγε πως η ΔΕΗ «κατάφερε» και έλαβε την περιβαλλοντική αδειοδότηση από τον κ. Φάμελλο ; Η απάντηση είναι απλή: Το ΣτΕ δεν εγκρίνει ούτε απορρίπτει έργα. Το ΣτΕ τοποθετείται όταν του ζητηθεί επί συγκεκριμένων αποφάσεων της Διοίκησης και κρίνει εάν είναι ή όχι σύννομες. Στη Μεσοχώρα έπραξε ακριβώς αυτό και παρότι η απόφασή του (26/2014) ήταν ακυρωτική, επί της ουσίας υπόδειξε στη ΔΕΗ τι πρέπει να κάνει ώστε να αδειοδοτηθεί απρόσκοπτα η Μεσοχώρα. Αυτό και έγινε.
Σχετικά με την ίδια αυτή απόφαση του ΣτΕ, το ίδιο δήλωσε ότι θα πράξει για την αδειοδότηση των έργων Συκιάς-σήραγγας και ο κ. Σπίρτζης, αρμόδιος υπουργός για τα έργα αυτά. Γιατί όμως δεν το προχωράει;Απλούστατα το αφήνει σε εκκρεμότητα για να συμβαδίζει με το κομματικό σύνθημα των ακραίων του ΣΥΡΙΖΑ «κατά της εκτροπής». Ούτε καν νοιάζεται για τη ζημιά που προκαλεί στην εθνική οικονομία από τις απώλειες παραγωγής ενέργειας, από την δέσμευση εκατοντάδων επενδυμένων εκατομμυρίων ευρώ και από τους κινδύνους για τα έργα που προκύπτουν από την εγκατάλειψή τους. Το αδιέξοδο της «γραμμής» αυτής συνεχίζεται χωρίς τέλος, όπως συνέβαινε επί δεκαέξι χρόνια και με τη Μεσοχώρα. Ας ελπίσουμε ότι τώρα θα το ξανασκεφθούν αναζητώντας μια πιο υπεύθυνη στάση.
2. Οι δηλώσεις για την «εκτροπή Αχελώου» δεν αποτελούν παρά μόνο μια αόριστη τοποθέτηση χωρίς αντίκρισμα. Το επίδικο θέμα είναι τι θα κάνουν με τα ημιτελή έργα; Θα τα συνεχίσουν, έστω και μόνο για παραγωγή ενέργειας, έστω χωρίς να μεταφέρονται νερά προς τον κάμπο; Θα τα εγκαταλείψουν ως έχουν; Θα τα κατεδαφίσουν όπως επί πολλά χρόνια απειλούσαν ότι θα κάνουν και με τη Μεσοχώρα;
Ας μας το πουν καθαρά και μάλιστα τα ταχύτερο. Όταν σε λίγες εβδομάδες ίσως έρθει ο κ. Τσίπρας στη Θεσσαλία καλό είναι να έχουν καθαρή θέση. Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να εκτεθεί ο κ. Πρωθυπουργός με δεδομένο ότι το ερώτημα αυτό τίθεται ούτως ή άλλως.
3. Στο θεσσαλικό κάμπο και ειδικότερα στα υδάτινα συστήματα (ποτάμια, υπόγεια νερά κ.λπ.) είναι γνωστό ότι έχει εδώ και δεκαετίες ανατραπεί η οικολογική ισορροπία λόγω του υδατικού ελλείμματος που δημιουργείται από τις αρδευτικές ανάγκες.
Αυτό το αρνητικό ισοζύγιο αμβλύνεται μόνο με την εφαρμογή τολμηρών αποφάσεων και μέτρων. Ενδεικτικά :
• Νέα δημόσια έργα μεταφοράς-διανομής με σύγχρονα δίκτυα για περιορισμό των τεράστιων απωλειών που παρατηρούνται.
• Συνέχιση ενίσχυσης των αγροτικών εκμεταλλεύσεων για σύγχρονα συστήματα άρδευσης (στάγδην κ.α.).
• Σταδιακή διακοπή λειτουργίας – αχρήστευση μεγάλου αριθμού από τις 30-33.000 γεωτρήσεις με παράλληλη υποκατάσταση του νερού των αρδεύσεων από επιφανειακές ταμιεύσεις (π.χ. Μουζάκι, Παλαιοδερλί, Ελασσόνα, Νεοχώρι Τρικάλων, Πύλη κλπ) και φυσικά και από τη Συκιά εάν τα παραπάνω έργα δεν επαρκούν. Σημειωτέον ότι ο ταμιευτήρας Συκιάς θεωρήθηκε από τα ισχύοντα Σ.Δ. ως η βέλτιστη λύση κάλυψης του ελλείμματος από περιβαλλοντική και οικονομοτεχνική σκοπιά καθώς και από άποψη χρόνου εκτέλεσης και όχι «πολυτέλεια».
Και εδώ προκύπτουν ερωτήματα: Τι από όλα αυτά έγινε τα τελευταία δυόμιση χρόνια σχετικά με τα θέματα που περιγράψαμε, πολύ περισσότερο που (υποτίθεται) ότι η σημερινή κυβέρνηση και το Υπουργείο Περιβάλλοντος νοιάζονται πιο πολύ από τους προηγούμενους για το μεγάλο αυτό οικολογικό πρόβλημα της Θεσσαλίας; Πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι με τα «μαγειρέματα» στο ισοζύγιο υδάτων που θα προτείνουν μέσω της αναθεώρησης των Σ.Δ. θα υπάρξει έστω κάποια βελτίωση ή μήπως όταν αυτά εγκριθούν, για πολλές ακόμη δεκαετίες η οικολογική κατάσταση θα παραμείνει σε κώμα ;
Τα σοβαρά ζητήματα αντιμετωπίζονται με σοβαρές εμπεριστα-τωμένες προτάσεις και με διάλογο. Τα συνθήματα, οι χαρακτηρισμοί και οι τουφεκιές στον αέρα προσφέρονται μόνο για επικοινωνία. Και φυσικά η προσπάθεια «στρίβειν δια της …εκτροπής» δεν αποτελεί υπεύθυνη πολιτική, ούτε διαφυγή από τα αδιέξοδα.
Του Κώστα Γκούμα
