Και εξακολουθεί να ασκεί την ευεργετική του επιρροή με την ορθόδοξη λατρευτική και ασκητική ζωή, που συνεχίζεται ίδια κι απαράλλακτα πάνω από χίλια χρόνια.
Δεν υπάρχει κανείς, που να επισκέφθηκε το «Περιβόλι της Παναγιάς» όπως προσφυώς ονομάστηκε το Άγιον Όρος, και να μην θαύμασε την εκπληκτική φύση του αλιερκούς Άθωνος με το απαλό πράσινο των λοφοσειρών και την άγρια ομορφιά των απότομων βράχων και των χαραδρών. Ιδιαίτερα δε από την απλή και θυσιαστική ζωή των μοναχών.
Ένθεοι και άθεοι, ορθόδοξοι και ετερόδοξοι, κάθε φυλής και ηλικίας άνθρωποι απ’ όλα τα σημεία του κόσμου επισκέπτονται κάθε τόσο το Άγιον Όρος, την «Πύλη του Ουρανού» και χαίρονται την ορθόδοξη μοναστική ζωή. Την ήρεμη, απροσποίητη και ανεπιτήδευτη με το λιτό φαγητό και τις προϋπνιες και ορθρινές προσευχές των μοναχών προς τον Θεό, τον «δυνάμενον σώζειν». Πυρπολούν τον θρόνο του και με τις πάμπολες ολονύκτιες αγρυπνίες.
Ζώντες οι μοναχοί χωρίς άγχη και αγωνίες που ταλανίζουν και καταρύχουν τον κόσμο μας, αποβλέπουν στο να κερδίσουν το μεγάλο στοίχημα της ζωής, την αιωνιότητα. «Ίνα Χριστόν κερδήσωσιν», όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος. Και ελκύουν τη Χάρη του Χριστού. Λαβαίνουν διάφορα χαρίσματα. Έχουν θείες ελλάμψεις και οπτασίες. Οι φωτεινές μορφές τους εκπέμπουν «ευωδία Χριστού». Ακτινοβολούν τη Χάρη Του. Χαίρεται να τους βλέπει και να τους ακούει καθένας . Ηρεμεί και γαληνεύει κοντά τους .
Όλα αυτά δεν είναι κενά λόγια, αλλά πραγματικότητες που τις χάρηκαν πολύ όσοι γνώρισαν τους μακαριστούς Γέροντες Παϊσιο και Πορφύριο, που τελευταίως αγιοκατετάγησαν. Και ομολογούν, ότι στα πρόσωπά τους είχε εφαρμογή ο λόγος του Γεροντικού :“Αρκεί μοι η θέα του προσώπου σου, Πάτερ’’. Εξακολουθεί, δε και μετά θάνατον η επίδραση αυτή των αγιασμένων τους μορφών, όπως ομολογούν όσοι τους επικαλέστηκαν σε βοήθεια .
Η αγιότητα ελκύει τον κόσμο. Tα πρόσωπα δε των αγίων, ως κατοικητήρια της θείας Χάρης, εκπέμπουν και ακτινοβολούν αυτήν στον κόσμο. Όχι μόνον ενόσω ζούσαν, αλλά και μετά θάνατον. Ακόμη και οι εικόνες των προσώπων τους, οι διάφορες φωτογραφίες και απεικονίσεις, έχουν θετική επίδραση στις ψυχές των ανθρώπων. Για παράδειγμα, ας επιτραπεί να παραθέσουμε κείμενο του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Αργολίδος Νεκταρίου από το τελευταίο βιβλίο του «Αγίων Όρος». Αναφέρεται στην καταληκτική επίδραση που άσκησε πριν λίγα χρόνια στην ψυχή ενός νέου των Θηβών αφίσα με τη μορφή του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Κατουνακιώτου: «Τα παιδιά του Κέντρου Νεότητος Θηβών –γράφει ο Σεβασμιώτατος-οργάνωσαν μια εκδήλωση αφιερωμένη στον μακαριστό παπά Εφραίμ Κατουνακιώτη, που έγινε στις 12 Νοεμβρίου 2014. Είχαν ετοιμάσει και τοιχοκολλήσει αφίσες με μία ωραιότατη φωτογραφία του π. Εφραίμ».
Μια εβδομάδα πριν την εκδήλωση μια παρέα απ’ τα παιδιά που ετοίμαζαν την εκδήλωση, περπατώντας σε κεντρικό δρόμο της πόλης, είδαν ένα νεαρό που είχε σταματήσει με τη μηχανή του και είχε αγκαλιάσει μια κολόνα. Πλησίασαν και είδαν τον νεαρό αυτόν να φιλάει το πρόσωπο του γέροντα στην αφίσα και να του μιλάει κλαίγοντας. Τα παιδιά τον ρώτησαν και αυτός απάντησε πως το βλέμμα αυτού του άγνωστου γέροντα είχε μιλήσει στην καρδιά του, είχε μπει βαθιά στην ψυχή του .
Μέχρι τότε ζούσε μια πολύ άστατη ζωή και είχε πολύ ταλαιπωρηθεί. Είχε φτάσει στα όρια της απελπισίας. Βλέποντας αυτήν την άγνωστη μορφή ένιωσε ένα συγκλονισμό. Θέλησε να αλλάξει ζωή. Ρώτησε τα παιδιά που βρίσκεται αυτός ο άνθρωπος και τα παιδιά του απάντησαν ότι ο γέροντας είχε κοιμηθεί. Σαν το άκουσε αυτό, κάθισε στο πεζοδρόμιο και ξέσπασε σε λυγμούς.
Το μεγάλο θαύμα είχε γίνει στην ψυχή του. Το παιδί αναζήτησε πνευματικό, άλλαξε όλη η ζωή του και πλέον σήμερα ζει συνειδητή πνευματική ζωή. Αιτία της εκπληκτικής στροφής και αλλαγής του ήταν το ζωντανό, ζεστό βλέμμα μιας νεκρής αφίσας».
Τα σχόλια περιττεύουν. Οι αγιασμένες μορφές συγκλονίζουν και προβληματίζουν θετικά τον κόσμο και τον σώζουν. Τόσο εν όσω ζούσαν, όσο και μετά θάνατον. Να έχουμε τις ευχές τους.
Του Βασιλείου Χ. Στεργιούλη
