«Σε αυτό το πλαίσιο, δεν πρόκειται να δεχθούμε de Facto καταστάσεις που, θα επιχειρήσει να δημιουργήσει η Ελλάδα, πάνω σε γεωγραφικούς σχηματισμούς με αμφισβητούμενο καθεστώς», πρόσθεσε. Πηγές του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών έκαναν λόγο για «έωλες και αβάσιμες απόψεις. «Και θαλάσσια σύνορα υπάρχουν και διεθνείς συνθήκες, οι οποίες ορίζουν νομικά και τελεσίδικα όλα αυτά τα ζητήματα», δήλωσε με κάθε σαφήνεια, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, κ. Δημήτρης Τζανακόπουλος.
Η Τουρκία όλα αυτά τα χρόνια με αφετηρία το 1974, όπως έχω ξαναγράψει πολλές φορές, επειδή το υφιστάμενο status quo στο Αιγαίο (Συνθήκη Λωζάνης 1923, Πρωτόκολλο Ειρήνης Παρισίων 1947, Ιταλοτουρκικής Συμφωνία 1932, για τα Δωδεκάνησα που, κατείχαν τότε οι Ιταλοί και οι σύμβαση του Δικαίου των Θαλασσών Montego box Τζαμάϊκα 1982) καθορίζουν ξεκάθαρα και πεντακάθαρα και με κάθε σαφήνεια το καθεστώς του Αιγαίου), που, καθόλου και πουθενά δεν την ευνοούν, προσπαθεί να το ανατρέψει όμως, με το γνωστό καθημερινό τροπάριο των ποικίλων και πανταχόθεν που, έχει ως στόχο και σκοπό να αναγκάσει τη χώρα μας, να διαπραγματευθεί μαζί της πακέτο πλέον από μηδενική βάση, όλες τις διαφορές μας στο Αιγαίο όπως, τις ευνοεί και δυναμικά τις προβάλει και τις ερμηνεύει, μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη της, αλλά γράφοντας στην κυριολεξία στα παλιά της τα παπούτσια, τα ανωτέρω γραπτά κείμενα, Διεθνών Συμβάσεων και του Διεθνούς Δικαίου. Επιδιώκει δηλαδή τη διχοτόμηση και τη συνδιαχείρηση του Αιγαίου σαν να μην υπάρχουν καθόλου ενδιάμεσα ελληνικά νησιά. Ισχυρίζεται συνεχώς για γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο ότι, ανήκουν σε αυτή 18 ελληνικά νησιά και για ανυπαρξία θαλασσίων συνόρων, χωρίς να αιτιολογεί συγχρόνως από ποιες διατάξεις, απορρέουν όλες αυτές οι απαιτήσεις. Και γι’ αυτό εξάλλου αρνείται πεισματικά να υπογράψει και να επικυρώσει το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών.
Με την ευκαιρία αυτή αξίζει να αναφερθεί ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του Πολεμικού Ναυτικού, η χώρα μας διαθέτει 9.835 θαλάσσια νησιωτικά εδάφη και ολίγα λιμναία και ποτάμια. Κατά το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών και ο «Βράχος» αρκεί να έχει έκταση άνω του ενός στρέμματος (1000 τμ.) είναι νησί και έστω ακατοίκητο χωρίς οικονομική δραστηριότητα και ζωή, κατά το άρθρο 121 της Σύμβασης του Δικαίου των Θαλασσών του 1982 δικαιούνται και αυτός (Βράχος) αιγιαλίτιδα ζώνη. Δηλαδή χωρικά ύδατα και συνορεύουσας ζώνης (Θαλάσσια Σύνορα). Τα χωρικά μας ύδατα σήμερα είναι 6 ναυτικά μίλια.
Για την ακρίβεια θαλάσσια σύνορα μεταξύ της Ιταλίας και της Τουρκίας προβλέπονται από την Ιταλοτουρκική Συμφωνία του 1932 για τα Δωδεκάνησα που, κατείχαν τότε οι Ιταλοί και σήμερα έχουν περιέλθει στη χώρα μας, με τη Συνθήκη των Παρισίων του 1947 και επομένως η Ελλάδα ως διάδοχος χώρα απολαμβάνει πλήρως την ισχύ αυτής της Συμφωνίας. Διάταξη συνόρων ακριβής για την θαλάσσια περιοχή Βορείως της Δωδεκανήσου μέχρι του Έβρου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, δεν υπάρχει και ισχύει στην προκειμένη περίπτωση η ανάγνωση των άρθρων 12 και 16 της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923. Εκεί προκύπτει σαφέστατα ότι στην Τουρκική κυριαρχία περιλαμβάνονται η Ίμβρος, η Τένεδος και οι Λαγούσες νήσοι στην είσοδο του Ελλησπόντου και όλα τα νησιά που, βρίσκονται εντός τριών ναυτικών μιλίων δυτικά από τις Τουρκικές Ακτές και δεν έχουν εκχωρηθεί, ρητώς στην Ελλάδα. Η Τουρκία παραιτήθηκε συγχρόνως το 1923 από οποιονδήποτε τίτλο ή δικαίωμα επ’ όλων των άλλων νήσων. Τούτο σημαίνει ότι μόνον η Τουρκία δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι υπάρχουν γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, την στιγμήν μάλιστα που, η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, φέρει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή όχι κάποιου τυχαίου ανθρώπου, αλλά του πιο στενού και πιστού συνεργάτη του Κεμάλ Ατατούρκ, του τότε υπουργού των Εξωτερικών της Τουρκίας Ισμέτ Ινονού και μετέπειτα προέδρου της και Πρωθυπουργού της. Από πλευράς Ελλάδας η Συνθήκη αυτή φέρει την υπογραφή του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Συμπερασματικά αβίαστα πιστεύω προκύπτει ότι, δεν υπάρχει καμία ανυπαρξία καθορισμένων Θαλασσίων συνόρων στο Αιγαίο. Υπάρχει σίγουρα όμως πλήρης ανυπαρξία πολιτικής Βούλησης της Τουρκίας να αποδεχθεί επιτέλους ότι, τα πάντα στο Αιγαίο ρυθμίζονται με απόλυτη σαφήνεια από τα ανωτέρω μνημονευόμενα διεθνή θεσμικά κείμενα (Συνθήκες - Συμφωνίες - Διεθνές Δίκαιο). Στην προκειμένη περίπτωση μπορούμε να πούμε, φωνάζει ο κλέπτης (Τουρκία) για να φοβηθεί ο νοικοκύρης (Ελλάδα). Το νομικό μας πλαίσιο είναι αρκετά ισχυρό και η Χώρα μας, στηριζόμενη και σεβόμενη τη διεθνή νομιμότητα, δεν έχει να φοβηθεί απολύτως κανέναν όσο διεκδικητικός και προκλητικός και αν είναι και όσο και εάν κραυγάζει. Η Χώρα μας είναι έτοιμη να έλθει με την Τουρκία σε έναν ιστορικό συμβιβασμό μαζί της, χωρίς όμως να απεμπολήσει καθόλου τα κυριαρχικά της δικαιώματα όπως, αυτά προσδιορίζονται στις διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις στο Αιγαίο.
Κύριε Τσαβούσογλου τα χωρικά ύδατα είναι συγχρόνως και θαλάσσια σύνορα.
* Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα σμήναρχο ε.α.
