Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε η Ευρώπη και κατ’ επέκταση η Ελλάδα έχει ανάγκη τη βιομηχανία και η βιομηχανία χρειάζεται την Ευρώπη. Η ενιαία ευρωπαϊκή αγορά, με 500 εκατομμύρια καταναλωτές, 230 εκατομμύρια εργαζομένους και 20 εκατομμύρια επιχειρηματίες, είναι βασικό μέσο για την επίτευξη ανταγωνιστικής βιομηχανικής Ευρώπης. Μία στις τέσσερις θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι στη μεταποιητική βιομηχανία και τουλάχιστον μία ακόμα στις τέσσερις είναι σε συνδεόμενες υπηρεσίες που εξαρτώνται από τη βιομηχανία ως προμηθευτές ή ως πελάτες. Το 80 % του συνόλου των προσπαθειών στον τομέα της έρευνας και της ανάπτυξης καταβάλλονται στη βιομηχανία– είναι μοχλός καινοτομίας στις προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες μας. Είναι σημαντικό να αυξηθεί η παραγωγικότητα στη βιομηχανία μεταποίησης και τις συναφείς υπηρεσίες ώστε να υποστηριχθεί η ανάκαμψη της οικονομικής μεγέθυνσης και της απασχόλησης, να αποκατασταθεί η υγεία και η βιωσιμότητα της οικονομίας της ΕΕ και να καταστεί δυνατό να διατηρηθεί το κοινωνικό μοντέλο μας.
Απαιτείται μια γενναία χάραξη πολιτικής με μέτρα όπως σταθερό και απλό φορολογικό πλαίσιο, μείωση της εγγραφοκρατίας και της πολυνομίας-αντιφατικών διατάξεων, εστίαση σε οικονομικές δραστηριότητες με ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και εξαγωγικές επιδόσεις, ανάδειξη τομέων, κλάδων και γεωγραφικών περιοχών της χώρας, με σαφείς εξωστρεφείς προοπτικές προς αγορές – στόχους υψηλής εισοδηματικής στάθμης, αναμόρφωση των μηχανισμών στήριξης και προώθησης της διεθνοποίησης των ελληνικών επιχειρήσεων με εστίαση στη δημιουργία Business Hubs στις κρίσιμες αγορές στόχους που θα παρέχουν ολοκληρωμένες υπηρεσίες στρατηγικής πληροφόρησης, δικτύωσης και επιτόπιας υποστήριξης.
Επίσης, πρέπει να προωθηθεί η διαμόρφωση δεσμευτικού οδικού χάρτη για τα μεγάλα έργα - προτεραιότητες για την ανάπτυξη της βιομηχανίας (Οδικοί Άξονες, επέκταση Φυσικού Αερίου, Λιμενικές εγκαταστάσεις, Σιδηροδρομικό Δίκτυο, υποδομές εφοδιαστικής αλυσίδας, σύγχρονα ευρυζωνικά δίκτυα) στις περιφέρειες της χώρας. Σημαντική προτεραιότητα η ενεργοποίηση του νόμου-πλαισίου για την εφοδιαστική αλυσίδα (ν. 4302) και η σύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Logistics. Ακόμη, πρέπει να δρομολογηθεί ο συμψηφισμός οφειλών κράτους-επιχειρήσεων, η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων (ποσοτικά, κλαδικά, χωροταξικά) που είχε η εφαρμογή των διάφορων αναπτυξιακών νόμων, η άρση των στρεβλώσεων ή και αλλαγή του υφιστάμενου μοντέλου οργάνωσης των εγχώριων αγορών ενέργειας. Παράλληλα, απαραίτητη κρίνεται η συμπλήρωση της υφιστάμενης νομοθεσίας περί ανάπτυξης των Επιχειρηματικών Πάρκων (Ν.3982/2011) στα σημεία όπου παρουσιάζονται προβλήματα. Ενδεικτικά αναφέρονται: οι χρόνοι αδειοδότησης των ΕΠ, η συνεργασία με άλλα Υπουργεία, τα θέματα διαχείρισης των ΕΠ, τα θέματα ανάπτυξης και εξυγίανσης των Άτυπων Βιομηχανικών Συγκεντρώσεων, τα θέματα των ΕΠ Μεγάλων Μεμονωμένων Μονάδων. Επιπρόσθετα, πολυσήμαντη κρίνεται η ίδρυση εθνικού φορέα βιομηχανικής έρευνας και ανάπτυξης, με κύρια αποστολή, το σχεδιασμό νέων προϊόντων, την ορθολογικότερη αξιοποίηση ενεργειακών πόρων, την εμπορική αξιοποίηση βιομηχανικών αποβλήτων, τον προσδιορισμό μεθόδων περιορισμού της μόλυνσης του περιβάλλοντος κ.ά., η ολοκλήρωση του θεσμικού πλαισίου για την Εποπτεία και τον Έλεγχο της Αγοράς των προϊόντων, των εγκαταστάσεων, των υπηρεσιών ποιότητας και των υποδομών στην τυποποίηση, διαπίστευση, μετρολογία, πιστοποίηση, εργαστηριακές δοκιμές και διακριβώσεις. Συμπληρωματικά θα βοηθήσει η αναθεώρηση του πλαισίου παροχής επενδυτικών κινήτρων (Αναπτυξιακός Νόμος) μετά από ολοκληρωμένη αξιολόγηση της αποτελεσματικότητάς του, η κατάρτιση χρηματοδοτικών εργαλείων εμπροσθοβαρούς χαρακτήρα τα οποία θα κατευθυνθούν στην Έρευνα & Ανάπτυξη, ο σχεδιασμός δέσμης κινήτρων για την κινητικότητα εργατικού και επιστημονικού προσωπικού, η θέσπιση αυξημένων αποσβέσεων, η θέσπιση φορολογικών κινήτρων για τους μισθούς του ερευνητικού προσωπικού, ο σχεδιασμός εθνικών προγραμμάτων τα οποία θα δεσμεύουν πανεπιστημιακά ιδρύματα και ερευνητικά κέντρα να συνεργάζονται με τις επιχειρήσεις. εκ παραλλήλου η διασυνοριακή διακίνηση τεχνογνωσίας με χώρες – ηγέτες στην καινοτομία, η κινητροδότηση για επενδύσεις σε ΑΠΕ για την μείωση του ενεργειακού κόστους και τη σταδιακή απεξάρτηση της χώρας από το πετρέλαιο, ο εκσυγχρονισμός της τριτοβάθμιας τεχνολογικής εκπαίδευσης, απομάκρυνση από τα μαθήματα παρωχημένων τεχνολογιών και εισαγωγή νέων και σύγχρονων, ο σχεδιασμός προγραμμάτων κατάρτισης και επιμόρφωσης τεχνιτών, μηχανικών και διοικητικών στελεχών, προσαρμοσμένα στις σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις παραγωγής και διοίκησης θα τονώσει τον ισχνό βιομηχανικό μας τομέα.
Μεταξύ των άλλων, για παραγωγή νέων προϊόντων ή δημιουργία νέων βιομηχανικών μονάδων να δίδεται πλήρης φορολογική απαλλαγή στα κέρδη από την εξαγωγή αυτών των προϊόντων, ενδεικτικά για περίοδο 3 χρόνων, να αναβαθμιστούν οι υφιστάμενες ΒΙΟΠΑ, σε δίκτυα (οπτικές ίνες, ψηφιακές υποδομές, κ.λπ.), καθώς και σε αλλαγή του χωροταξικού και πολεοδομικού νομοθετικού πλαισίου, ώστε να επιτρέπει ευνοϊκότερους και πιο ευέλικτους όρους δόμησης σε σχέση με τον οικιστικό τομέα, να απεμπλακεί το τραπεζικό σύστημα από τα συσσωρευμένα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (NPL's) με τη ρύθμιση αυτών και την αποκατάσταση της ρευστότητας και να ιδρυθεί Τράπεζα Βιομηχανικών Επενδύσεων με σκοπό την αποκλειστική χρηματοδότηση βιομηχανικών και μεταποιητικών μονάδων. Εν κατακλείδι άμεση θεωρείται η μείωση των τιμών στα τιμολόγια της ενέργειας, με:
α) Εξορθολογισμό των τιμολογίων της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ,
β) Μείωση ειδικών φόρων και τελών,
γ) Δυνατότητα υπογραφής εξατομικευμένων συμβάσεων μεταξύ ΔΕΗ και βιομηχανίας,
δ) Μείωση του επιπέδου ΕΦΚ που επιβάλλεται στο Φυσικό Αέριο που προορίζεται για βιομηχανική χρήση και για ηλεκτροπαραγωγήκαι
ε) Ενσωμάτωση στο Εθνικό Δίκαιο των κατευθυντηρίων γραμμών (EEAG) για κρατικές ενισχύσεις στους τομείς του περιβάλλοντος και της ενέργειας για την περίοδο 2014-2020.
Η πολιτική ατολμία, τα συμφέροντα, η κατασπατάληση ευρωπαϊκών πόρων, η παραγωγική αδρανοποίηση μέσω των αθρόων επιδοτήσεων, η δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας και ο παρασιτικός συνδικαλισμός οδήγησαν στην αποβιομηχάνιση και το ξήλωμα του παραγωγικού ιστού της χώρας. Τα οφέλη για την πολύπαθη και ασθμαίνουσα ελληνική οικονομία θα είναι πολλαπλασιαστικά με την εισαγωγή ξένου συναλλάγματος, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας από τις διαπεριφερειακές γεωπολιτικές και γεωοικονομικές εξελίξεις, τη μείωση φυγής διανοητικού κεφαλαίου, την αύξηση του ΑΕΠ, την αύξηση της απασχόλησης και την ενδυνάμωση της ανταγωνιστικότητας.
Του Στυλιανού -Ειρηναίου Μακρή
οικονομολόγου-συμβούλου επιχειρήσεων
