Η απαξίωση των θεσμών

Του Γιάννη Θεούλη,

επίτιμου δικηγόρου

Ξεκινώ με την εύγλωττη, εντυπωσιακή και εμπνευσμένη σκέψη του Γουίλσον, η οποία μας ερεθίζει ευχάριστα με τον δημοκρατικό της προσανατολισμό και είναι η ακόλουθη: «Πιστεύω στη Δημοκρατία, γιατί απελευθερώνει τη ζωτικότητα κάθε ανθρώπινης ύπαρξης», εν αντιθέσει προς το

αυταρχικό και ανελεύθερο καθεστώς που μαραζώνει τη ζωτικότητα και εκμηδενίζει την προσωπικότητα του ανθρωπίνου πλάσματος».
Η βία προκαλεί φόβο, δισταγμό, απραξία και περιορισμό των πρωτοβουλιών, υποτέλεια, ανασφάλεια και αβεβαιότητα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων και στη διαχείριση της καθημερινότητας.
Τελικά όπως τονίστηκε και παραπάνω η ζωντάνια κάθε ανθρώπινης μορφής υφίσταται απίσχνανση και η ζωή στερείται των ευεργετημάτων της λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών.
Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή ελεύθεροι για να ζήσουν την ευχαρίστηση και τη φυσική γλυκύτητα, όπως φωτισμένα αποφαίνεται ο φιλόσοφος Αριστοτέλης. Με τη λειτουργία της δημοκρατίας εγείρονται και διαμορφώνονται οι ψυχικές πνευματικές δυνάμεις τους. Η σκέψη τους αποκτά ορμητικότητα και γονιμότητα, ωθούνται στην έντονη δραστηριότητα, για να έχουν τα ενεργήματά τους θετικά αποτελέσματα για τους ίδιους και την κοινωνία. Άλλωστε είναι γνωστό, ότι η δημοκρατία είναι μία ατέλειωτη προσπάθεια και αδιάκοπη πορεία προς την πρόοδο, όπως προσφυώς έγραψε ο Σουίγκ.
Το πολιτικό μας σύστημα επιτρέπει και διευκολύνει τις λειτουργίες της Δημοκρατίας για να απελευθερώνεται η ζωτικότητα των ανθρώπων και να οδηγείται ο τόπος στην πρόοδο και την εξύψωση; Η απάντηση είναι έμφορτη με τα αρνητικά αποτελέσματα, που απέφερε η άσκηση της εξουσίας από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Επί 8 συνεχή χρόνια ο τόπος μας υποφέρει από τη θεομηνία της οικονομικής κρίσης και την απογοητευτική παρακμή των ανθρωπίνων αξιών. Οι σημερινοί κρατούντες ισχυρίζονται ότι έχουν το ηθικό πλεονέκτημα, όμως οι πράξεις και οι δραστηριότητές τους επέφεραν την ολοσχερή απώλειά του. Όλα τα ενεργήματά τους κατευθύνονται στην απαξίωση των θεσμών και την καταστρεπτική υπονόμευση των ηθικών αξιών.
Ο κ. πρωθυπουργός χωρίς υπευθυνότητα και περίσκεψη και οξυδέρκεια κατήρτισε το πρόγραμμα Θεσ/νίκης και, μόλις ανήλθε στην εξουσία, το άφησε άδοξα να γίνει μία απογοητευτική και αξιοθρήνητη ανάμνηση. Ο επικεφαλής της παρούσας κυβέρνησης αφού έφθειρε το κύρος του ταλαντευόμενος μεταξύ του ευρώ και της δραχμής, υπετάχθη τελικά στους εταίρους μας, που πάντοτε απέβλεπαν στην εκμετάλλευσή μας, επικαλούμενοι υποκριτικά την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε και δήλωσε πολλές φορές ότι μετά τη δεύτερη αξιολόγηση δεν θα πάρει κανένα μέτρο αξίας έστω και ενός ευρώ σε βάρος του έλληνα πολίτη. Υπονομεύοντας τον θεσμό του πρωθυπουργού συνέβαλε στη φορολογική καταιγίδα και την έντονη κακοκαιρία των ασφαλιστικών εισφορών.
Ο νεαρός πρωθυπουργός έδειξε καταφανή ασέβεια έναντι της τρίτης εξουσίας και εξεδήλωσε με απρέπεια τη δυσαρέσκειά του προς τη Δικαιοσύνη, που εξέδωσε αποφάσεις δυσάρεστες και βλαπτικές για την εκτελεστική εξουσία, που πολιτεύεται με λαϊκίστικη νοοτροπία και άκρατο κομματισμό.
Ονομάζει ο κ. πρωθυπουργός μας το ήθος των δικαστών, την αντικειμενικότητα, την αμεροληψία και τον σεβασμό τους στην τήρηση του Συντάγματος ως θεσμικό εμπόδιο στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής.
Προσωπικά τη Δικαιοσύνη τη σέβομαι και την εκτιμώ ιδιαίτερα γιατί στην εποχή της χούντας με αντίπαλο και αντίδικο το καθεστώς της βίας, το Σ.Τ.Ε. με δικαίωσε και το Πρωτοδικείο και το Εφετείο Αθηνών με δικαίωσαν στους δικαστικούς μου αγώνες. Παράλληλα διατηρώ το δικαίωμα να σχολιάζω και να κρίνω τις αποφάσεις των δικαστηρίων με σεβασμό και βαθειά εκτίμηση, γιατί νομίζω ότι ο δικαστής όταν δικάζει και κρίνει τις υποθέσεις, έχει οδηγούς και βοηθούς τη συνείδηση και τον νόμο. Όταν ο δικαστής τέμνει τις διαφορές και δικάζει τις υποθέσεις και αξιολογεί το αποδεικτικό υλικό είναι θεός.
Γνωρίζει ο κ. Τσίπρας ότι «Δικαιοσύνη είναι να υπακούεις στους αιώνιους νόμους της λογικής» όπως καταθέτει κάποιος μεγάλος συγγραφέας. Επίσης θα αγνοεί οπωσδήποτε τη ρήση του Αριστοτέλη, ότι «η Δικαιοσύνη είναι κοινή πηγή όλων των αρετών». Η άγνοιά του σχετικά με τον θεσμικό ρόλο της Δικαιοσύνης ροκανίζει το γόητρο του πρωθυπουργικού θώκου. Ο ιθύνων νους της τωρινής κυβέρνησης διαπράττει συνεχή λάθη γιατί δεν έχει εκλεπτυσμένη πολιτική σκέψη. Η πρόσληψη της τέως προέδρου του Αρείου Πάγου, κυρίας Θάνου είναι πολιτικό ατόπημα του πρωθυπουργού και ηθικό πλήγμα του προεδρικού αξιώματος λόγω της ιδιοτελούς συμπεριφοράς της. Ίσως να μην γνωρίζει τι συνέβη όταν ο Ελ. Βενιζέλος κάλεσε τον τότε πρόεδρο του Αρείου Πάγου να τον επισκεφτεί στο γραφείο του. Η απάντηση του προέδρου του Α.Π. ήταν, ότι ο πρόεδρος έχει γραφείο και μπορείτε να τον επισκεφθείτε. Απάντηση που έχει τη λάμψη του ηθικού μεγαλείου. Οι σημερινοί υπουργοί κατ` επανάληψη υπέσκαψαν τους θεσμούς και τους έκαναν ανυπόληπτους.
Ο αρμόδιος υπουργός για τα ΜΜΕ με νόμο αντικατέστησε το Ε.Σ.Ρ. και Τηλεόρασης και κρίθηκε αντισυνταγματικός και το κύρος του επλήγη καίρια. Ο υπουργός υγείας με την απόλυση των προέδρων των νοσοκομείων εξετέθη ανεπανόρθωτα γιατί η απόφασή του έπεσε με απόφαση του Σ.Τ.Ε. Ο υπουργός Άμυνας συνομιλούσε με κατάδικο, που καταδικάστηκε για κακουργηματικές πράξεις και κρατείται στις φυλακές. Αυτή η πράξη είναι ηθικά και πολιτικά απαράδεκτη. Η λειτουργία του Κοινοβουλίου με εισαγωγή νομοσχεδίων με επείγοντα και κατεπείγοντα χαρακτήρα και αναρίθμητες τροποποιήσεις εκθέτουν το κύρος της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας.
Η έλευση στη Βουλή των Ελλήνων νομοσχεδίων χωρίς μελέτη και πρόταση για τις δαπάνες από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, που θεμελιώνει την αντισυνταγματικότητα του νόμου.
Οι θεσμοί για να είναι καταξιωμένοι χρειάζονται υπηρέτες αγωνιστές με φρόνηση, περίσκεψη, αποφασιστικότητα, τόλμη, υπευθυνότητα, εντιμότητα και ήθος.
Και κλείνω με τη φωτισμένη και σοφή σκέψη του Πλουτάρχου που είναι η ακόλουθη «Δεν υπάρχει τελειότερο προτέρημα στον άνθρωπο από την αρετή σε σχέση με την πολιτική». Η πιο πάνω ηθική επιταγή έχει την αίγλη του ηθικού μεγαλείου και ισχύει για τους πολιτικούς όλων των χωρών ανά τους αιώνες.