Αναρωτιούνται, γι’ αυτό, πολλοί ∙ γιατί, τάχα, κι ενώ ο κόσμος δεν είναι ικανοποιημένος απ’ τις εξελίξεις και από τα όσα υφίσταται απ’ τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, συμπεριφέρεται ως ευνουχισμένος ρίχνοντας μόνο κάποιες τουφεκιές στον αέρα και αφήνοντας, αν εξαιρέσουμε τα θεσμικά όργανα, μόνο τους μπαχαλάκηδες του Ρουβίκωνα και τους κουκουλοφόρους των Εξαρχείων να δημιουργούν κάποια προβλήματα στο γκουβέρνο;
Για όσους, βέβαια, παρακολουθούν με το ανάλογο ενδιαφέρον τα πολιτικά δρώμενα, η συμπεριφορά αυτή του λαού είναι ευκολοερμήνευτη και αν αντιδρά, κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι γιατί:
Πρώτα-πρώτα, οι περισσότεροι απ’ αυτούς, που πρωτοστατούσαν, μέχρι πρότινος, στους λαϊκούς αγώνες και σε κάθε είδους ταραχές και αντιδράσεις, είτε παρουσιάζονται από την κυβερνητική προπαγάνδα, άλλοτε, ως γραφικοί και, άλλοτε, ως υπονομευτές της κυβερνητικής προσπάθειας και προδότες των λαϊκών συμφερόντων, είτε, κυρίως κατέλαβαν υπεύθυνα πόστα και στηρίζουν, σήμερα, με νύχια και με δόντια το σύστημα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι, όσοι σέρνουν το χορό των αγώνων, είναι μεν λιγοστοί, αλλά είναι τόσο δυνατές οι καλά οργανωμένες μειοψηφίες, ώστε χωρίς αυτές αποτελεσματικός αγώνας δε γίνεται.
Κατά δεύτερο λόγο, αν εξαιρέσουμε τους οπαδούς του Κ.Κ.Ε, που και αυτοί, σ΄ αυτή τη φάση, παρεμβαίνουν αποδυναμωμένα με τη σκέψη, ότι στην εξουσία βρίσκεται ένα κομμάτι της λεγόμενης αριστεράς, οι άλλοι αντιπολιτευόμενοι και προπάντων αυτοί της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι μαθημένοι, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, να κατεβαίνουν στους δρόμους, αλλά και το αγωνιστικό φρόνημα δεν ταιριάζει στην ψυχοσύνθεσή τους, μ’ αποτέλεσμα να μην είναι διαθέσιμοι για σκληρούς αγώνες, αλλά να περιμένουν τις εκλογές, για να εκφράσουν με την ψήφο τους τα θέλω τους.
Πέραν τούτων, και για να είμαστε ειλικρινείς, οι ευθύνες για το κατάντημα της χώρας και το ξεζούμισμα του λαού δεν ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στους συγκυβερνώντες, που τάραξαν τον κοσμάκη στο ψέμα και στους φόρους, αλλά και σ’ αυτούς, που κυβέρνησαν πριν απ’ αυτούς και η διαπίστωση αυτή λειτουργεί ως αντίβαρο στα έργα και ημέρες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και επειδή υπάρχει μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, την ανάγκην επιθυμίαν ποιούμενος ο λαός τρώει στη μάπα και ανέχεται τη σημερινή κατάσταση, βρισκόμενος σε πλήρες αδιέξοδο. Θέλουν, γι’ αυτό, το χρόνο τους πολλοί απ’ αυτούς, που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, για να παραδεχθούν το λάθος τους και να πεισθούν να συμβάλλουν, ώστε ν’ αλλάξει η κατάσταση και να δρομολογηθεί μια άλλη καλύτερη. Και τέτοια δυνατότητα, μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν τους δόθηκε.
Υπάρχουν, βέβαια, τα δημοσκοπικά ευρήματα. Ωστόσο, επειδή πιό έγκυρα θεωρούνται τα αποτελέσματα της κάλπης, πρέπει να επισημανθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τα κατάφερε έτσι, ώστε μετά την κωλοτούμπα του 2015, που τον έκανε ιδεολογικά αγνώριστο, και μέχρι τη λήξη της κυβερνητικής περιόδου, να μην μεσολαβούν ούτε δημοτικές ούτε περιφερειακές ούτε Ευρωεκλογές, τα αποτελέσματα των οποίων θα έδιναν άλλο τόνο στην πολιτική μας ζωή. Αυτό το ήξερε και το εκμεταλλεύεται ο κ.Τσίπρας και η παρέα του, όπως και ότι η κυβέρνηση Σαμαρά άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα μετά την αποδυνάμωσή της στις Ευρωεκλογές του 2014.
Αντιδρά, όμως, κατ’ αυτόν τον τρόπο η κοινωνία και για δύο άλλους λόγους. Υπάρχει, αφ’ ενός, και ένα ποσοστό Ελλήνων, που θέλει την ολοκλήρωση της θητείας αυτής και κάθε κυβέρνησης και όχι κάθε τρείς και μία εκλογές ∙ την άποψη αυτή την ενισχύει όχι μόνο η αγορά, που για τους δικούς της λόγους επιθυμεί εργασιακή ειρήνη, αλλά και κάποια στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όχι μόνο, μαζί με όσους επηρεάζουν, προκειμένου, τώρα που είναι δικαιωμένοι για την πολιτική τους, να βγάλουν τα κάστανα απ’ τη φωτιά και να τσουρουφλισθούν αυτοί, που, πριν αναλάβουν την εξουσία, θεωρούσαν πολύ εύκολο να βγάλουν τη χώρα απ’ τ’ αδιέξοδά της. Συμβάλλει σ’ αυτό η παρουσία και η φωνή του Προέδρου της Δημοκρατίας, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επηρεάζει το πολιτικό γίγνεσθαι, αλλά και του κ. Καμμένου, απ’ το στόμα το οποίου, εκτός των άλλων, ακούγονται, κατά καιρούς, και τοποθετήσεις, που ικανοποιούν τμήμα του εκλογικού σώματος, με αποτέλεσμα αρκετοί Έλληνες να δίνουν τόπο στην οργή.
Οι δανειστές, αφ’ ετέρου, ξεπέρασαν, εν πολλοίς, την εχθρική στάση και τους αρχικούς υβριστικούς χαρακτηρισμούς των συγκυβερνώντων, μια που με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συμβιβασμένους χάριν της διατήρησης της κυβερνητικής καρέκλας γίνεται, τελικά, το δικό τους και εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα τους μ’ αυτούς παρά με τους προηγούμενους. Γι’ αυτό και στέκονται, πλέον, εμπόδιο στο δρόμο των συγκυβερνώντων μόνο ο κακός εαυτός τους και όχι ο Σόϊμπλε και η παρέα του.
Ας μην αυταπατάται, όμως, για άλλη μια φορά ο κ.Τσίπρας, που σημειωτέον, μετά το κλείσιμο της συμφωνίας και χάριν του νέου αφηγήματός του βλέπει γύρω του, αυτός μόνο, χαρούμενα πρόσωπα Ελλήνων, γιατί η κουφόβραση, που επικρατεί στον τόπο αυτή την εποχή, όσα λίφτινγκ και να γίνουν, οψέ-ποτέ γίνουν οι εκλογές, θα φέρουν τέτοια αποτελέσματα, που πολλοί απ’ τους συγκυβερνώντες και με πρώτο και καλύτερο τον ίδιο θα τρίβουν τα μάτια τους. Απομένει να το δούμε.
Από τον Κώστα Γιαννούλα
