Το 2013 ένα άρθρο στο Forbes, υποστήριζε την παραπάνω απαισιόδοξη φράση, και βασίζονταν σε ένα άρθρο του Bloomberg, το οποίο δεν υπάρχει πουθενά στην πραγματικότητα (ούτε υπήρχε σαν υπερσύνδεσμος). Αυτό που παραπλάνησε τον κόσμο, ήταν ακριβώς αυτό το κύρος και η φήμη των πηγών προέλευσης της στατιστικής μελέτης, ενώ το άρθρο συνεχίζει ολοένα και περισσότερο, να κοινοποιείται κάθε χρόνο (με μία μέτρηση που έγινε από το Majestic).
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για έναν μύθο με κανένα ίχνος ακρίβειας. Συνεχείς έρευνες και μελέτες για τους λόγους αποτυχίας των νεοφυών επιχειρήσεων ( π.χ. του Χάρβαρντ, του Αμερικάνικου γραφείου απασχόλησης, του γραφείου μικρών επιχειρήσεων και άλλων πολλών επίσημων φορέων σε διάφορες χώρες), συνεχώς δείχνουν το αντίθετο, σε σημείο που είναι πιο πιθανό, ο αρχικός τίτλος του άρθρου να ήταν «2 στις 10 startups κλείνουν εντός 18 μηνών», και κατά λάθος να αντιστράφηκε. Ο BlakeMasters, στο βιβλίο του «Από το μηδέν στο ένα», αναφέρει πως το ποσοστό αυτό ισχύει σε επιχειρήσεις όπως τα εστιατόρια (που δεν θεωρούνται startups), τα οποία κλείνουν μετά από δύο χρόνια ζωής κατά μέσο όρο, και αμέσως κάποιο άλλο γεμίζει την κενή θέση.
Ποιο συγκεκριμένα, το 50% των startups, εξακολουθούν να υφίστανται μετά από χρόνια, και μάλιστα, κάθε χρόνος αυξάνει τις πιθανότητες να επιβίωσης και επιτυχίας, δείχνοντας πως η εμπειρία και η τεχνογνωσία, θωρακίζει τις επιχειρήσεις.
Άλλα σημαντικά στοιχεία που δείχνουν οι έρευνες, είναι πως ο κυριότερος λόγος αποτυχίας μίαςstartup, είναι η μικρή ανάγκη της αγοράς για το προϊόν της, ο δεύτερος είναι η έλλειψη κεφαλαίου, ενώ ο τρίτος είναι η μη κατάλληλη ομάδα ανθρώπων για την συγκεκριμένη επιχείρηση. Άρα, ακόμα ένας μύθος που καταρρίπτεται εν μέρει, είναι ότι οι startupsδεν αποτυγχάνουν κυρίως, λόγω αργής/πρώιμης εισόδου στην αγορά ούτε εξαιτίας του έντονου ανταγωνισμού ή της κλοπής ιδεών.
Του Γιάννη Γιαλαμά
