Έτσι συνεχίζεται η επιδίωξη κάποιων εμμένοντας σταθερά στον αέναο βιασμό της ιστορικής και ηθικής αλήθειας δίχως να φείδονται μέσων και τεχνασμάτων. Με το παρόν θέλω να απαντήσω στο από 16 Ιουλίου 2017 δημοσίευμα με τίτλο «Η πανωλεθρία των Σουρλικών στο καράβι των Γόννων» του κ. Τάκη Μπάρμπα. Ο επιστολογράφος αναφέρεται σε ένα περιστατικό του Εμφυλίου πολέμου που συνέβη στις 17-7-46 (κατ΄ άλλες πηγές στις 18 ή στις 21 του ίδιου μηνός) το οποίο χαρακτηρίζει ως «ένα αποφασιστικό χτύπημα στο νέο Εθνικό Στρατό». Ουσιαστικά πρόκειται για μία καλοστημένη ενέδρα ένοπλων κομμουνιστών τους οποίους ο κ. Μπάρμπας περίτεχνα χαρακτηρίζει ως «Δημοκρατικούς πολίτες» (!!) της ευρύτερης περιοχής Γόννων στο πλαίσιο της (δήθεν) αυτοάμυνας η οποία είχε ως απολογισμό 42 νεκρούς άνδρες των εθελοντών του αποσπάσματος του Γρηγορίου Σούρλα το οποίο δρούσε σε νόμιμη διατεταγμένη αποστολή με επικεφαλείς 2 Αξιωματικούς της Χωρ/κης όπως και ο ίδιος ο επιστολογράφος αναφέρει. Αναφέρεται σε «Δημοκρατικούς» πολίτες και επεξηγώντας λέει ότι πρόκειται για τους «πρώτους καταδιωκόμενους αγωνιστές της Αντίστασης μετά τη Βάρκιζα» οι οποίοι ενήργησαν στα πλαίσια της «αυτοάμυνας»…
Διευκρινιστικά, για να θεμελιωθεί νομικώς το δικαίωμα της άμυνας (αρθ. 22 Π.Κ.) θα πρέπει να υφίσταται άδικη και παρούσα επίθεση κάτι που εν προκειμένω δεν ίσχυε καθότι οι ένοπλοι κομμουνιστές ήταν αυτοί οι οποίοι επιτέθηκαν πρώτοι στο Σ/Χ του Λιτοχώρου στις 31-3-1946 ημέρα των εκλογών στις οποίες το ΚΚΕ είχε δηλώσει αποχή. Ημερομηνία που αποτελεί τυπικά και την έναρξη του Εμφυλίου πολέμου. Η επίθεση αυτή όπως και αναρίθμητες άλλες που θα ακολουθήσουν ήταν ακόλουθο της γνωστής απόφασης της 2ης Ολομέλειας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. (Φεβρουάριος ΄46) προσχηματικά για την αποχή από τις προαναφερόμενες εκλογές αλλά ουσιαστικά ήταν η εφαρμογή του αδημοσίευτου –τότε- μυστικού εδάφιου (1) της Ολομέλειας το οποίο αναφερόταν στην «ένοπλη λύση της κρίσης» «Ριζοσπάστης» 17/2/1946 σελίδα 1 (αναδημοσίευση Ριζοσπάστης φύλλο 26-11-1996, σελ. 14). Επιπλέον ,σε εφαρμογή των αποφάσεων της 2ης ολομέλειας και συγκεκριμένα της παραγράφου 4 που όριζε την έναρξη του ένοπλου αγώνα, ο Γ.Μπλάνας –«Κίσσαβος» συναντήθηκε στις 16/7/1946 στην Λάρισα, σε οικία στην περιοχή του Αγ.Κωνσταντίνου, με τον Μάρκο Βαφειάδη- κατ’ εντολήν του Ν.Ζαχαριάδη -για να σχεδιάσουν την οργάνωση του 3ου γύρου. Εκεί αναφέρει επίσης ότι στη Θεσσαλία είχαν αποκρύψει 12.000 όπλα! σελ 75,329 Γ.Μπλάνα (Κίσσαβος) Εμφύλιος πόλεμος 1946-1949 «Όπως τα έζησα», Εκδόσεις Καστανιώτη. Συνεπώς ο ισχυρισμός αυτός δεν ευσταθεί σύμφωνα με τη νομική επιστήμη, ίσως όμως να θέλει να ευσταθεί στον μικρόκοσμο που ζει ο καθένας, μέρος πάντως μιας ευρύτερης αντίληψης και διαστρέβλωσης της ιστορίας την οποία πανηγυρικά έχει επιτύχει η ακροαριστερή ιστοριογραφία. Αυτή ακριβώς η κρατούσα αντίληψη έχει θριαμβεύσει με αποτέλεσμα οι κομμουνιστές να θεωρούνται θύματα ακόμα και αν έχουν προβεί σε αμέτρητες ένοπλες επιθέσεις, δολιοφθορές, εμπρησμούς, λεηλασίες, βιοπραγίες, βιασμούς, απαγωγές, ομηρίες, συστηματικές αρπαγές ανηλίκων (παιδομάζωμα) και πλήθος φριχτών δολοφονιών όπως έγινε κατά την επίμαχη περίοδο 1946-49 αλλά και πολύ πιο πριν. Έτσι λοιπόν ο κ. Μπάρμπας βαφτίζει ως «Δημοκρατικούς πολίτες» τους δήθεν καταδιωκόμενους αγωνιστές μετά τη Βάρκιζα οι οποίοι είχαν και το δικαίωμα της «αυτοάμυνας» πράγμα που δεν ισχύει όπως αναφέρω παραπάνω διότι αυτοί ήταν οι επιτιθέμενοι. Ας μιλήσουν όμως τα ντοκουμέντα και ας βγάλει ο αναγνώστης συμπέρασμα ποιοι ήταν οι «καταδιωκόμενοι» και ποια η αιματηρή τους δράση στο Ν. Λαρίσης και την ευρύτερη περιοχή μόνο για 5 μήνες (1-6-46 έως 31-10-46) γεγονότα τα οποία σημειωτέον, για λόγους οικονομίας χώρου, αναδημοσιεύω μόνο τηλεγραφικά και εν συντομία. Πηγές οι επίσημες έγγραφες αναφορές του ίδιου του Δημοκρατικού Στρατού των κομμουνιστών.
Σύμφωνα με τα αρχεία Εμφυλίου πολέμου εκδόσεις ΓΕΣ/Δ.Ι.Σ., Αθήνα 1988, τόμος 3ος, σελ. 376-383-εκδοθέντα επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ- όπου δημοσιεύεται επίσημη έκθεση του ΔΣΕ, Αρχηγείο Θεσσαλίας από το 3ο Επιτελικό γραφείο των κομμουνιστών –Ανταρτών και συγκεκριμένα το δελτίο επιχειρήσεων υπ΄αριθμ. 1 στις περιοχές του Αρχηγείου Κισσάβου-Ολύμπου-Χασίων και Αγράφων από 1-6-1946 έως 31-10-1946 όπου οι…»καταδιωκόμενοι Δημοκρατικοί πολίτες» κατά τον κ. Μπάρμπα προέβησαν στις εξής επιχειρήσεις «αυτοάμυνας». B΄ δεκαήμερο 1946 στα στενά Διάβας 11 νεκροί Χωροφύλακες, 14-6-46 στο Βελέτσι Καρδίτσας 1 νεκρός, 20-6-46 στην περιοχή Αγράφων 1 νεκρός, 4 τραυματίες, γ΄ δεκαήμερο ΄46 επίθεση στο χωριό Πούλια 9 νεκροί, 26-6-46 στο Βουνέσι Καρίτσας 2 τραυματίες, 30-6-46 στο Σταθμό Χωροφυλακής (Σ/Χ) Καστανιάς Καρδίτσας 1 νεκρός, 10-7-46 στο Παλιόκαστρο Καρδίτσας 1 νεκρός, 13-7-46 στο Σ/Χ Καρυάς Ελασσώνος 9 νεκροί, 14-7-46 επίθεση στη Βερδικούσια 5 νεκροί, την ίδια ημέρα επίθεση στο Σ/Χ Καλλιπεύκης Ραψάνης 7 νεκροί, 17-7-46 ενέδρα στο πέρασμα του Πηνειού με δυνάμεις των Αρχηγείων Ολύμπου και Κισσάβου άνω των 80 ενόπλων συνεργαζόμενες με αυτοαμυνίτες των χωριών Μακρυχωρίου και του Μπαξλάρ (είναι η ενέδρα στην οποία αναφέρεται ο κ. Μπάρμπας όπου δίνουν 74 νεκρούς, σημ. ο αριθμός είναι εξαιρετικά διογκωμένος ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία που έχω εγώ οι φονευθέντες είναι 42 εκ των οποίων 35 στην ενέδρα, 3 οι οποίοι κάηκαν ζωντανοί στο σχολείο των Γόννων και 4 τραυματίες που σκοτώθηκαν διά λιθοβολισμού από «άμαχους» κομμουνιστές της ευρύτερης περιοχής Γόννων και Μακρυχωρίου, 18-7-46 στο Βουνέσι Καρδίτσας 2 αιχμάλωτοι, 19-7-46 διάλυση του Σ/Χ Αμπελακίων με μη αναφερόμενο αριθμό νεκρών και 6 αιχμαλώτους, 20-7-46 καταστροφή Σ/Χ Ραψάνης μη αναφερόμενος αριθμός νεκρών, 6 αιχμάλωτοι, 24-7-46 ενέδρα σε όχημα του στρατού στον Άι Νικόλαο Φονιά έξω από την Αγιά 6 νεκροί στρατιώτες και 1 λοχαγός (σύμφωνα με έρευνα μου και δημοσιεύματα εφημερίδων της εποχής υπήρξε βασανισμός των τραυματιών) 31-7-46 καταστροφή Σ/Χ Αργυροπουλίου (Καρατζόλι) 6 νεκροί και 1 αιχμάλωτος, 3-8-46 στο Μεσενικόλας Καρδίτσης 2 τραυματίες, 26-7-46 στο Φανάρι Καρδίτσας 4 Χωρ/κες αιxμάλωτοι, 10-8-46 περιοχή Αμπελακίων 10 νεκροί, την ίδια ημέρα βραδινή εισβολή στην Αγιά με μη αναφερόμενες απώλειες, την ίδια ημέρα στο Μπαϊρακτάρι Κάτω Ολύμπου 4 νεκροί, την ίδια ημέρα επίθεση στα στενά Διάβας 4 νεκροί, 12 τραυματίες και 10 αιχμάλωτοι, α΄ δεκαήμερο Αυγούστου ΄46 ενέδρα σε στρατιωτικό αυτοκίνητο στο Σαραντάπορο Ελασσόνας 3 νεκροί, 4 τραυματίες, 14 αιχμάλωτοι, 11-8-46 στο χωριό Τριφύλα Ευρυτανίας 8 νεκροί, 2 τραυματίες, 12-8-46 μεταξύ Καρίτσας και Αθανάτης 1 νεκρός, 6 τραυματίες, 14-8-46 επίθεση στην Καρυά Ελασσόνας 2 νεκροί, 5 βαριά τραυματίες, 13 ελαφρά, 15-8-46 υψώματα Βουλγαρινής Καμπάνας 50 νεκροί και τραυματίες χωρίς ακριβή διαχωρισμό, 16-9-46 επίθεση στο Δίστρατο Γρεβενών 2 νεκροί, 2 τραυματίες, 19-8-46 στο Παληόκαστρο Καρδίτσας 2 νεκροί, 2 τραυματίες, 20-8-46 στα υψώματα Σίνας-Κερασιάς-Καλαμπάκας 2 νεκροί, 3 τραυματίες, την ίδια ημέρα στο Φλωρέσι Καρδίτσας 1 νεκρός, 3 τραυματίες, 5 αιχμάλωτοι, την ίδια ημέρα στους Κουβανάδες Καρδίτσας 3 αιχμάλωτοι, 21-8-46 μεταξύ Λάρισας-Μακρυχωρίου επίθεση σε φάλαγγα με μη αναφερόμενες απώλειες, την ίδια ημέρα επίθεση στο Μπουραζάνι 7 νεκροί, την ίδια ημέρα επίθεση στη φρουρά Νιζερού Τυρνάβου 14 νεκροί, 8 τραυματίες, 22-8-46 επιθέσεις στη θέση Παλιοχώρι Αγράφων και άλλη επίθεση σε Σ/Χ Κέδρος Καρδίτσας με μη αναφερόμενες απώλειες, 23-8-46, επίθεση στο Τουρκοχώρι Αγιάς 6 αιχμάλωτοι, 25-8-46 επίθεση στο χωριό Σαρτζιλάρ με μη αναφερόμενο αριθμό απωλειών, 26-8-46 επίθεση σε φάλαγγα έξω από το Μακρυχώρι 30 νεκροί και τραυματίες χωρίς να αναφέρεται διαχωρισμός νεκρών-τραυματιών, 27-8-46 επίθεση στη θέση Τεπέ-Τσαρδάκι 30 νεκροί και τραυματίες, την ίδια ημέρα στο χωριό Ζούλιανη 1 νεκρός, την ίδια ημέρα στο Γριζάνο Τρικάλων 1 νεκρός, 1 τραυματίας, 28-8-46 επίθεση στη φρουρά Κρανιάς Δεσκάτης 7 νεκροί, 30 αιχμάλωτοι, 21-8-46 επίθεση στην περιοχή Καλαμακίου μη αναφερόμενες απώλειες, την ίδια ημέρα ενέδρα σε στρατιωτικό αυτοκίνητο κινούμενο από Λάρισα προς Αγιά 11 αιχμάλωτοι, το βράδυ της ίδιας ημέρας επίθεση στον Πλατύκαμπο 23 αιχμάλωτοι και άγνωστος αριθμός νεκρών οι οποίοι κάηκαν μέσα στα σπίτια τα οποία υπερασπίζονταν στα οποία οι αντάρτες προκάλεσαν εμπρησμό με μη αναφερόμενο αριθμό απανθρακωμένων, 31-8-46 ενέδρα σε στρατιωτική φάλαγγα στη Τσιούξανη 4 νεκροί, 1-9-46 επίθεση στην Αγία Μαρίνα Ελασσόνας-Τσαριτσάνης 2 νεκροί, 1 τραυματίας, την ίδια ημέρα ανατίναξη στρατιωτικού αυτοκινήτου έξω από τα Αραδοσίβια Ελασσόνας, την ίδια ημέρα επιθέσεις μέσα και έξω από την Ελασσόνα με μη αναφερόμενο αριθμό απωλειών (σε αναφορά της ίδιας ημέρας δίνονται 18 νεκροί, 10 τραυματίες σε γενικές επιχειρήσεις του Αρχηγείου Αγράφων), 3-9-46 καταστροφή στρατιωτικών οχημάτων από ναρκοθέτηση στο χωριό Αραδοσίβια 10 νεκροί, 6 τραυματίες, την ίδια ημέρα επίθεση και διάλυση του Σ/Χ στο Λεοντάρι Καρδίτσας με μη αναφερόμενες απώλειες, 4-9-46 βολές κατά καταδιωκτικού πλοιαρίου με το όνομα «Καλαμπάκα» της ναυτικής βάσεως Βόλου του Π.Ν. στη θέση Μπάρα-Δερματάς, 3 ναύτες νεκροί, 1 τραυματίας, την ίδια ημέρα ανατίναξη στρατιωτικού οχήματος από ναρκοθέτηση κοντά στις Πλακόπετρες, 4 νεκροί, 5-9-46 επιθέσεις σε Ντουραμάνη και Μεγάλο Κεσερλί (Συκούριο) 1 τραυματίας, την ίδια ημέρα επίθεση σε φάλαγγα από Λάρισα προς Αγιά 2 νεκροί, 4 τραυματίες, την ίδια ημέρα επίθεση στη Συκιά Ελασσόνας 5 νεκροί, 35 αιχμάλωτοι, 6-9-46 Μακρυχώρι 40 νεκροί και τραυματίες, 13-9-46 4 νεκροί στο Λιβάδι Ελασσώνος, 15-9-46 στο δρόμο Λάρισας-Τρικάλων, 2 νεκροί, την ίδια μέρα σε άλλη συμπλοκή 1 νεκρός, 2 τραυματίες, 7 αιχμάλωτοι, 16-9-46 στη Βουλγαρινή 6 νεκροί, την ίδια ημέρα στη Δεσκάτη 1 νεκρός εργάτης(!) (…ταξικός αποστάτης) που συνόδευε φάλαγγα τροφίμων, 17-9-46 απόπειρα δολοφονίας του Τ/ρχη Φαληρέα μέσα στον Τύρναβο, 18-9-46 στο Μαυροβούνι 4 νεκροί, 19-9-46 στο Καρατζόλι 9 νεκροί και 10 αιχμάλωτοι, 20-9-46 Θραψίμι Καρδίτσας 3 νεκροί, 21-9-46 Φρουρά Δεσκάτης 25 νεκροί, 22-9-46 υψώματα Σαρίκας 7 νεκροί, 3 τραυματίες, την ίδια ημέρα νέα επίθεση σε ενισχύσεις Δεσκάτης 2 νεκροί, 24-9-46 σε ενέδρα οχημάτων μεταξύ Λάρισας-Αγιάς στο ρέμα Τουρκοχωρίου «πολλοί νεκροί και τραυματίες», την ίδια ημέρα επιθέσεις σε Λεπτοκαρυά και Σκοτίνα 25 νεκροί. Σε αυτούς τους «Δημοκρατικούς» πολίτες αναφέρεται ο επιστολογράφος. Για να βοηθήσουμε τον αναγνώστη αλλά και τον κ. Μπάρμπα έχουμε κάνει εμείς τη αιματηρή πρόσθεση η οποία δίνει το παρακάτω φριχτό άθροισμα. Ήτοι, 447 νεκροί, 97 τραυματίες και 167 αιχμάλωτοι αλλά φυσικά με «Δημοκρατικό τρόπο»(!) Ο αριθμός των τραυματιών είναι δυσανάλογος με τον προφανώς διογκωμένο αντίστοιχο αριθμό των νεκρών όπερ σημαίνει συστηματικές δολοφονίες αιχμαλώτων ή τραυματιών. Μπροστά σε όλα αυτά η καρδιά του Γρηγόρη Σούρλα δεν άντεξε να βλέπει γύρω του τέτοιες φρικαλεότητες. Σε μία εποχή όπου οι κομμουνιστές κυριαρχούσαν και στα μέρη μας, ήταν ο μόνος πρωτοστάτης της Αντίστασης ενάντια στην ερυθρά βία στην περιοχή της Θεσσαλίας ο οποίος και κατάφερε να τους αντιμετωπίσει. Αυτό δεν του το συγχώρησαν μέχρι και σήμερα. Αμέτρητες είναι οι κατηγορίες για βιαιότητες και άλλα παρεμφερή τα οποία του προσάπτουν. Όμως σκληροί ήταν οι καιροί που έζησε, τους καιρούς δεν τους διάλεξε ο ίδιος και οι φταίχτες ήταν αυτοί που πρώτοι σήκωσαν τα όπλα για να καταλάβουν την εξουσία, στην αρχή με το πρόσχημα της απελευθερώσεως και κατόπιν απροκάλυπτα με το σύνθημα της «ταξικής πάλης». Σε έναν εμφύλιο πόλεμο γίνονται εκατέρωθεν αγριότητες, και ιστορικά καλό είναι οι ευθύνες να μοιράζονται αναλογικά και ακριβοδίκαια. Έτσι λοιπόν για να πλήξουν το κύρος του Γρηγόρη Σούρλα μερικοί συγγράφοντας ιστορικές «αλητείες» πάνε πιο πίσω στον χρόνο (ποντάροντας στην πολύχρονη αλαλία της «νικητήριας» πλευράς) και τον χαρακτηρίζουν όργανο-συνεργάτη και πρωτοστάτη, εξοπλισμένο από τους κατακτητές. Αυτό αναπαράγει και ο επιστολογράφος ότι δήθεν ο Γρηγόρης Σούρλας ήταν δοσίλογος και μέλος του εξοπλισμένου από τους Γερμανούς ΕΑΣΑΔ. Έχουμε απαντήσει στο παρελθόν γι αυτό (3). Κανένας δεν προσκόμισε κανένα επίσημο Ελληνικό (3), Γερμανικό (4) ή Συμμαχικό αρχείο (5) από τα χιλιάδες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας έστω για τα μάτια του κόσμου που να αποδεικνύει τους ισχυρισμούς του. Ο κ. Μπάρμπας δημοσιεύει φωτοτυπία από ένα ΑΠΛΟ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΑΝΑΒΟΛΗΣ ΔΙΚΗΣ της από 11-10-1947 συνεδριάσεως του Ειδικού Δικαστηρίου Δοσιλόγων Λάρισας, το υπ΄αριθμ. 269/1947 όπου κατηγορούνται 58 συνολικά άτομα για διάφορες και διαφορετικές μεταξύ τους πράξεις. Δεν έχει όμως την ευαισθησία, την παρρησία, την ειλικρίνεια, το θάρρος, την ιστορική ευθύτητα, το ανάστημα, τον αντρισμό και την φιλαλήθεια να δημοσιεύσει και το υπ΄αριθμ. 310/1947 ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ - το οποίο οφείλει και να γνωρίζει και να αναφέρει – και το οποίο είναι η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ για την ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΑΘΩΩΣΗ του Γρηγορίου Σούρλα. Να σημειωθεί πως στο Δικαστήριο κανείς μάρτυρας δεν ανέφερε το όνομα Γρηγόρης Σούρλας αλλά ούτε και κατέθεσε εναντίον του – τουλάχιστον από τις περιληπτικές καταθέσεις του κ. Σταύρου Παπαγιάννη- έστω και έμμεσα. Δεν τα ξέρει ο κ. Μπάρμπας αυτά; Μιας και αναφέρει τον ΕΑΣΑΔ δεν διάβασε το εξαιρετικό βιβλίο του Σταύρου Παπαγιάννη «ΕΑΣΑΔ, ΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ» έγκριτου ιστορικού, προσκείμενου μάλιστα ανοιχτά στην αριστερά ο οποίος στη σελίδα 299 δημοσιεύει την ΑΘΩΩΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ; (2).
Εάν θέλει επίσης να μάθει περισσότερα για την απομυθοποίηση και πλήρη κατάρρευση της κατασκευασμένης «σχέσεως» Σούρλα και ΕΑΣΑΔ ας διαβάσει το άρτι εκδοθέν βιβλίο (2017) του Θανάση Βογιατζή (στέλεχος του ΠΑΜΕ-Κ.Κ.Ε.) «ΤΑ ΕΑΣΑΔΙΑ’’, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή (επίσημου εκδοτικού οίκου του Κ.Κ.Ε.) (10). Στο βιβλίο αυτό, σε ένα κεφάλαιο που βρίθει από κακότητα, εμπάθεια και μένος για τον Σούρλα ο ερευνητής του καταλογίζει τα χίλια μύρια, αλλά για την «ταμπακιέρα», δηλαδή την «δοσιλογική δράση»… στρίβει επιδέξια την κουβέντα γιατί δεν έχει κανένα στοιχείο και αρκείται να γράψει μόνο τις ακόλουθες γραμμές: «Παράλληλα (ο Σούρλας) έρχεται σε επαφή με τον ΕΑΣΑΔ και τους Γερμανούς και αγωνίζεται να αποσπάσει από τους Γερμανούς όπλα για την ανασυγκρότηση της συμμορίας του, πράγμα όμως που δεν το κατάφερε». Με λίγα λόγια και χωρίς να αναφέρει καμία απολύτως πηγή ΟΥΤΕ για τη συγκεκριμένη φράση, μας λέει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ο Γρηγόρης Σούρλας αν και αγωνίστηκε σκληρά, ούτε ο ΕΑΣΑΔ(!) ούτε οι Γερμανοί(!) καταδέχτηκαν ή ριψοκινδύνεψαν να του δώσουν όπλα. Προφανώς(;) γιατί δεν τον θεωρούσαν υποψήφιο, πειθήνιο και ειλικρινές όργανο τους. Φυσικά και δεν ζήτησε ποτέ όπλα αλλά ο «στρατευμένος» κομμουνιστής συγγραφέας για να σώσει τα προσχήματα δεκαετιών συκοφαντίας – τι άλλο να κάνει και αυτός ο έρμος - αφήνει να επικρέμεται αυτή η (δήθεν) αποτυχούσα προσπάθεια. Έτσι και η πίτα ολόκληρη (δηλαδή η δήθεν αξιοπιστία του βιβλίου) και ο σκύλος χορτάτος (ότι δηλαδή ο Σούρλας ήθελε να γίνει Εασαδίτης αλλά δεν τον ήθελε ούτε ο ίδιος ο ΕΑΣΑΔ, και δεν ήξερε βλέπετε και γερμανικά να επικοινωνήσει με το Βερολίνο). Και όπως ξέρει ο κ. Μπάρμπας ότι βιβλίο βγάζει η «Σύγχρονη Εποχή-Κ.Κ.Ε.» το έχει περάσει από ψιλό βελόνι…
Ας περάσουμε τώρα με μεγάλη συντομία στο ιστορικό της ενέδρας και κυρίως στα προηγηθέντα αυτής. Πώς βρέθηκαν εκεί οι άντρες του αποσπάσματος του Σούρλα; Οι κατά κ. Μπάρμπα «Δημοκρατικοί πολίτες» στις 7-7-46 επιτέθηκαν στο Σ/Χ στην Έλαφο (Βουλγαρινή) Αγιάς. Στις 11-7-46 έξω από το Συκούριο δολοφόνησαν τον Σταθμάρχη Χωρ/κης του χωριού και τον Αγροφύλακα Παραθύρα Παναγιώτη. Στις 12-7-46 συγκρούστηκαν με απόσπασμα, απωθήθηκαν και απελευθερώθηκαν οι δύο βιαίως απαχθέντες πολίτες. Στις 13-7-46 επιτέθηκαν στο Σ/Χ Καρυάς Ελασσόνας πήραν αιχμαλώτους και έκαψαν ζωντανό μέσα στο οίκημα τον Αθανασόπουλο Αθανάσιο. Στις 13-7-46 χτύπησαν το Σ/Χ Καλλιπεύκης, έκαψαν ζωντανούς εντός του Σ/Χ όσους δεν βγήκαν, έπιασαν αιχμαλώτους οι οποίοι βρέθηκαν αργότερα σφαγμένοι στην περιοχή του Άνω Ολύμπου. Στις 14-7-46 επιτέθηκαν στο Σ/Χ Βερδικούσιας (6) σκοτώνοντας αδιακρίτως ενόπλους και αόπλους (φονευθέντες επί τόπου Μιχαλές Ιωαν., Αγριοδήμος Ιωάν. και Παλιούρας Γρηγ.) (7). Μετά από αυτές και άλλες προηγούμενες επιθέσεις στα πλαίσια των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του Β΄ Σώματος Στρατού Ιούλιος 1946, επιχειρήσεις «ΖΕΥΣ» και «ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ» οι Αξιωματικοί της Χωρ/κης Χρήστος Χρήστου και Βασίλειος Λιάτσος έχοντας υπό τις επίσημες διαταγές τους άνδρες του αποσπάσματος του Σούρλα προέβησαν σε ανάλογες επιχειρήσεις. Έφτασαν στην Καλλιπεύκη όπου βρήκαν νεκρούς και απανθρακωμένους τους Χωρ/κες. Επιστρέφοντας για να περάσουν τον Πηνειό και αφού έλαβαν παραπλανητικές και ψευδείς πληροφορίες (9), έπεσαν σε ενέδρα ένοπλων «Δημοκρατικών» πολιτών μη λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα. Πάνω στο αβαθές πλοιάριο του Πηνειού αποτελώντας πανεύκολο στόχο αποτέλεσαν τα θύματα μιας άνετης «νίκης» που ουσιαστικά ήταν μια καλοστημένη ενέδρα και όχι μια κανονική μάχη. Αυτή η μεγάλη βάρκα είχε χωρητικότητα περίπου 50 ατόμων. Εκείνη την ώρα «θερίστηκαν» επί τόπου 35 άτομα. Οι υπόλοιποι υποχώρησαν προς τους Γόννους. Οι «Δημοκρατικοί» πολίτες επιτέθηκαν κατόπιν στο Σ/Χ Γόννων ο οποίος είχε μετασταθμεύσει στο Δημ. Σχολείο(10) όπου είχαν καταφύγει 3 επιζώντες-τραυματίες οι οποίοι αρνήθηκαν να παραδοθούν. Το βράδυ έκαψαν το σχολείο (11) μαζί με τους 3 υπερασπιστές του και μία οικία αντιπάλου τους. Άλλοι 4 τραυματίες κατέφυγαν σε σπίτι των Γόννων και τα ξημερώματα διέφυγαν στο Μακρυχώρι. Εκεί οι κομμουνιστές έδειξαν τα «ανθρωπιστικά» τους αισθήματα έναντι των ανήμπορων τραυματιών. Τους δολοφόνησαν διά λιθοβολισμού δήθεν «άμαχοι» φανατικοί κομμουνιστές της ευρύτερης περιοχής του Μακρυχωρίου και όχι ένοπλοι αντάρτες (12). Ένας διέφυγε με τη βοήθεια βοσκού, έφτασε στο φυλάκιο της Αεροπορίας στη Σκοτίνα, ενημέρωσε και απεβίωσε από τα τραύματα στο Νοσοκομείο. Αυτή είναι η αλήθεια για την περίφημη δήθεν «πανωλεθρία». Αυτή είναι η αλήθεια για την ενέδρα και τη δολοφονία τραυματιών την οποία ο κ. Μπάρμπας χαρακτηρίζει ως «πανωλεθρία» των Σουρλικών επαιρόμενος ότι έκτοτε τα αποσπάσματα δεν ξαναπέρασαν το ποτάμι. Αφού όμως μας αναφέρει στη βιβλιογραφία του το βιβλίο «ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΟΥΡΛΑΣ Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ» ας ανατρέξει στη σελίδα 219 για να διαπιστώσει ότι τις αμέσως επόμενες ημέρες 1260 εθελοντές μεταξύ των οποίων 150 ιππείς από την 1-8-46 επανέλαβαν τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις περνώντας φυσικά με κάθε άνεση το ποτάμι. Επίσης ο κ. Μπάρμπας αποκρύπτει σκόπιμα την υπόλοιπη αφήγηση του Δημητρίου Τσιούρβα (βιβλίο «Οι Γόννοι χτες και σήμερα» Κωνσταντίνος Παναράς, Γόννοι 2000) όπου επίσης επιβεβαιώνεται η φρικτή αλήθεια για τον άνανδρο φόνο των τραυματιών. Το απόσπασμα που δεν τον συμφέρει είναι το εξής: «Φθάνοντας στο καράβι ήταν πολλοί και έπρεπε να περάσουν διαδοχικά, μόλις έφτασε το καράβι στη μέση του Πηνειού, από την απέναντι πλευρά του (χωριού) Παραποτάμου εκεί ήταν πάλι αντάρτες και από την οργάνωση του ΕΑΜ. Τους ρίξαν (πυροβολισμούς) τόσο μέσα στο καράβι όσο και στην απέναντι πλευρά εκείνους που περίμεναν το καράβι και σκότωσαν πολλούς. Όσοι γλύτωσαν έφυγαν προς το χωριό (Μακρυχώρι) τους οποίους περίμεναν άλλοι Εαμίτες. Άλλους σκότωσαν και άλλους σφάξανε ή τους σκότωσαν με το ξύλο…»΄. Μπορώ να γράψω κι άλλα πολλά αλλά σεβόμενος το χώρο της εφημερίδος Ελευθερία σταματάω εδώ. Ώστε λοιπόν η «πανωλεθρία» ήταν ουσιαστικά 35 νεκροί που βλήθηκαν κυρίως μέσα στο ποτάμι, 3 που κάηκαν ζωντανοί στο σχολείο των Γόννων και 4 τραυματίες-αιχμάλωτοι των οποίων τα κρανία συνεθλίβησαν από «Δημοκρατικούς πολίτες».
Όσον αφορά τον ισχυρισμό του κ. Μπάρμπα τον οποίο μάλιστα χρησιμοποίησε ως πηχυαίο τίτλο περί «πανωλεθρίας» και ότι δεν ξαναπέρασαν οι Σουρλικοί το ποτάμι μάλλον δεν θέλει να πείσει τον εαυτό του και να παραδεχτεί ότι ο Σούρλας όχι μόνο πέρασε πολλές φορές ξανά το ποτάμι αφού έκανε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και μάλιστα λίγες μέρες μετά, ήτοι την 1-8-46 με 1260 οργανωμένους εθελοντές εκ των οποίων οι 150 ιππείς. Το περιστατικό αυτό ουσιαστικά τον ενδυνάμωσε και τον γιγάντωσε περαιτέρω αφού ο Ανώτερος της Χωρ/κης και ο Συν/ρχης Βλάχος την επόμενη ημέρα πήγαν στον Σούρλα και τον εξόπλισαν με 1260 τουφέκια και 30 πυροβόλα. Που την είδε συνεπώς την πανωλεθρία ο κ. Μπάρμπας; Στον άφθονο οπλισμό που παρέλαβαν ακριβώς λόγω του περιστατικού οι εθελοντές;
Για τον «δημοκράτη αγωνιστή» Θανάση Μπουροτζίκα «Περινόσπορο» -παρατσούκλι που του δόθηκε «επαξίως» γιατί από όπου περνούσε δεν έμενε τίποτα ζωντανό-είναι ακόμη έντονες οι μνήμες στους κατοίκους της περιοχής Μαυροβουνίου –Κισσάβου από την δράση του. Ένα λαμπρό παράδειγμα της «δημοκρατικής του δράσεως» είναι και το ακόλουθο: στο Σκλήθρο Αγιάς την άνοιξη του 1948, κατά την διάρκεια βίαιης επιστρατεύσεως των νέων του χωριού και βίαια στρατολόγηση των ανήλικων κοριτσιών, υπήρξαν –φυσιολογικά- εντονότατες αντιδράσεις των γονέων τους και προσπάθεια αποτροπής της αρπαγής των παιδιών τους. Συνελήφθησαν 7 γονείς –δύο εκ των οποίων ήταν φίλα προσκείμενοι στο Κ.Κ.Ε- οδηγήθηκαν έξω από το χωριό όπου και δολοφονήθηκαν άνανδρα με εξ’επαφής με πυροβολισμό στο κεφάλι. Σύμφωνα με αναμνήσεις ντόπιων, ο «περινόσπορος» είναι άμεσα εμπλεκόμενος στο φρικτό αυτό έγκλημα.
Όσον αφορά τις αναφορές του κ. Μπάρμπα στον νεαρό Χρήστο Σιαμαλέκα και τις κατηγορίες του περί βασανιστή, βιαστή και αρχιδολοφόνου, επικαλούμαι τις μαρτυρίες του αδερφού του, κ. Γεωργίου Σιαμαλέκα (73) ετών ο οποίος ζει σήμερα στο Βόλο αλλά και του κ. Νικολάου Μπίνα, 93 ετών σήμερα από το Δίλοφο Φαρσάλων (Χαλίτσι) οι οποίοι έκπληκτοι δηλώνουν ότι πρώτη φορά τις ακούνε από τον κ. Μπάρμπα καθότι ουδείς –και αριστερός ακόμη- δεν έχει πει εδώ και 71 χρόνια κάτι τέτοιο και τις διαψεύδουν πλήρως.
Εν κατακλείδι ο Γρηγόρης Σούρλας ήταν ένας Σαρακατσάνος πολεμιστής, γενναίος και αποφασιστικός, ο οποίος εκτελούσε διαταγές της νόμιμης κυβερνήσεως και απολάμβανε του σεβασμού της πλειοψηφίας. Οι κομμουνιστές ακόμη και σήμερα δεν μπορούν να χωνέψουν και να του το συγχωρήσουν ότι υπήρξε ένας διακεκριμένος και αγνός Έλληνας πατριώτης Οπλαρχηγός που τόλμησε να τους αντισταθεί με πείσμα, ανιδιοτέλεια και ευτολμία.
Υ.Γ. Νιώθω βαθιά την υποχρέωση… να ευχαριστήσω τον κ. Μπάρμπα ο οποίος μου έδωσε την ευκαιρία να αναδείξω την αλήθεια αποτινάσσοντας λασπολογίες δεκαετιών στηριζόμενες στο ψέμα και τη συκοφαντία, οι οποίες συντηρούνται επαρκώς από την ακροαριστερή κυρίως βιβλιογραφία αλλά κυρίως από την ατολμία της «νικήτριας» πλευράς η οποία εκ του αποτελέσματος φάνηκε ανεπαρκής – μέχρι σήμερα- να υπερασπιστεί την αλήθεια και κυρίως το αίμα των ηρώων της. Τον διαβεβαιώνω ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει και κάθε κατεργάρης θα μπαίνει στον μπάγκο του…Μία παροιμία λέει «του μάγκα πήρανε κουπί κι αυτός τους παίρνει βάρκα…».
1. Τάκης Βουρνάς «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας», τόμος Εμφύλιος πόλεμος, σελ. 20-21.
2. Σταύρος Αστερίου Παπαγιάννης, Εθνικός Αγροτικός Σύνδεσμος Αντικομμουνιστικής Δράσις, εκδόσεις Σόκολη, Αθήνα 2007, σελ. 290-299, Ιστορικό της δίκης των 58.
3. Χάρις στον Σούρλα δεν έπεσε στα χέρια του η Θεσσαλία, Ελευθερία, 10-04-2016 (και στο διαδίκτυο).
4. Η δίτομη εξειδικευμένη έκδοση στα Γερμανικά με τίτλο «Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΒΕΡΜΑΧΤ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ», Βύρων Τεζαψίδης, Θεσσαλονίκη 2005.
5. Βρετανικά αρχεία Foreign Office, φάκελος 371 (Ελλάδα και Δράση του ΕΑΣΑΔ).
6. Έκθεσις Υπολοχαγού ΠΖ Γιακουμάκη Ελ.επι της επιθέσεως κατά του ΣΧ Βερδικούσης ΓΕΣ/ΔΙΣ ΦΆΚΕΛΟς 12721Γ/12
7. Στο δεύτερο πλατάνι, Δημητρίου Β. Παλιούρα, «Γεγονότα Βερδικούσιας», Εκδόσεις Ερωδιός, Θεσσαλονίκη 2003.
8. «Οι Γόννοι χτες και σήμερα» Κωνσταντίνος Πανάρας, τόμος β΄, Γόννοι 2000, σελ. 59.
9. «Οσα δεν γράφτηκαν για το Μακρυχώρι», Εφημερίδα Ελευθερία, 20-04-2016 (και στο διαδίκτυο).
10. Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ 18/7/1946
11. Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ 19/7/1946
12. Μαρτυρία Δημητρίου Κολτσίδα από Γόννους ότι αποτελεί κοινό μυστικό στο χωριό το όνομα γυναίκας που αποτελείωσε νεαρό εθελοντή ανήμπορο να περπατήσει.
13. ΤΑ ΕΑΣΑΔΙΑ, Θανάσης Βογιατζής, εκδόσεις Σύγχρονη εποχή (επίσημος εκδοτικός οίκος του Κ.Κ.Ε.), Αθήνα 2017.
14. Γ. Μπλάνα (Κίσσαβος) Εμφύλιος πόλεμος 1946-1949 «Όπως τα έζησα»- δεύτερη έκδοση συμπληρωμένη, Εκδόσεις Καστανιώτη
Στυλιανός Παν. Σούρλας, δικηγόρος, πτυχιούχος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ., Msc Ιατρικής Α.Π.Θ.
