Διαβάστε το:
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ωσάν αυτή που μου ’λαχε δεν είδα
Ρίχνει να πιάσει ψάρια - πιάνει φτερωτά
στήνει στη γη καράβι - κήπο στα νερά
κλαίει φιλεί το χώμα - ξενιτεύεται
μένει στους πέντε δρόμους - αντρειεύεται
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ωσάν αυτή που μου ’λαχε δεν είδα
Κάνει να πάρει πέτρα - τηνε παρατά
κάνει να τη σκαλίσει - βγάνει θάματα
μπαίνει σ’ ένα βαρκάκι - πιάνει ωκεανούς
ξεσηκωμούς γυρεύει - θέλει τύραννους
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ωσάν αυτή που μου ’λαχε δεν είδα
Σ αυτόν, λοιπόν, τον τόπο ζούμε. Είμαστε δημιουργικοί ως άτομα και καταστροφικοί ως σύνολο. Επαληθεύουμε κατά γράμμα τη ρήση του Le Bonne, ότι μεμονωμένα άτομα μπορεί να είναι ευφυή. Τα ίδια όμως μέσα στη μάζα πράττουν πάντοτε ανοήτως. Αυτό συμβαίνει, γιατί αντί της λογικής λειτουργεί το θυμικό των ανθρώπων, που παρασύρονται από ηγετίσκους του «γλυκού νερού», που όλοι αυτοί διαθέτουν ένα μεγάλο προσόν: Είναι καλοί δημαγωγοί. Η μάζα δεν σκέπτεται. Αρέσκεται στην κολακεία, στα κούφια λόγια και στις απραγματοποίητες υποσχέσεις. Αυτή η μαζική αυτοκαταστροφική αντίληψη εφευρίσκει ενόχους εκεί, που δεν υπάρχουν. Ξένες δυνάμεις, που μας επιβουλεύονται, και τοκογλύφους δανειστές. Έστω κι αν οι τελευταίοι εδώ και λίγα χρόνια μας δάνεισαν πακτωλό δισεκατομμυρίων ευρώ και με χαμηλότατο επιτόκιο, με περίοδο χάριτος και πολλές δεκαετίες για την αποπληρωμή τους. Εμείς όμως ανακαλύψαμε δια των ταγών μας, πως τα χρέη της χώρας πρέπει να σβηστούν, αφού η Γερμανία μας οφείλει περισσότερα, έστω και αν δανειστής μας δεν είναι το γερμανικό κράτος.
Αποφασίσαμε με ‘’ζουρνάδες και νταούλια’’ να βάλουμε στον χορό τους ‘’τοκογλύφους δανειστές’’, και να ...εκτινάξουμε την χώρα στην στρατόσφαιρα της ανάπτυξης με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, με το σκίσιμο των μνημονίων, τις 13 συντάξεις, τον ελάχιστο μισθό των 750 ευρώ και άλλα τέτοια. Αντ’ αυτών ήρθε η απόλυτη κατάρρευση ύστερα από την εξάμηνη ροκαμβολική παράσταση του κ. Βαρουφάκη, που κατέληξε στην ουσιαστική δέσμευση των καταθέσεων των Ελλήνων, στην κατάρρευση των ελληνικών τραπεζών και στην πτώση της χρηματιστηριακής τους αξίας κατά 80%.
Στην οφθαλμοφανή πραγματικότητα ενός τεράστιου δανείου για τη διάσωση της χώρας και στην εθελούσια περικοπή του 50% του δημοσίου χρέους προς ιδιώτες (συνολικό όφελος για τη χώρα 106 δις ευρώ – άρθρο 1ο Ν4050/2012) το 2012, πολλοί «ελληναράδες» συνέχισαν να καταπίνουν αμάσητα κάθε λογής παραμύθια για την ανάπτυξη, στη οποία όπου να ναι θα εκτοξευθεί η χώρα. Καθώς αυτό δήλωσε πρόσφατα και υπουργός της κυβέρνησης.
Η τελευταία δεκαετία απέδειξε, πως η πολιτική και κοινωνική μας συμπεριφορά άγγιξε τα όρια της γελοιότητας.
Πλήθη νεοελλήνων λοιπόν τα ‘’έβαλαν’’ με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αν και κάθε στοιχειωδώς μορφωμένος Έλληνας πρέπει να γνωρίζει, ότι τα τελευταία 25 χρόνια η μεγαλύτερη διαφθορά υπάρχει στην τοπική αυτοδιοίκηση. Εκεί όπου αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, αναρχοαυτόνομοι, ακροδεξιοί και κάθε άλλη ελληνική συλλογικότητα συνυπάρχουν και συλλειτουργούν. Και αυτό είναι ένας ακόμη μύθος, που παραγνωρίζει ένα θεμελιώδες γεγονός. Πως η διαφθορά αποτελεί ζήτημα νοοτροπιακό, και πως η εντιμότητα δεν υπάρχει εκεί, όπου δεν μπορεί κανείς να είναι ανέντιμος, αλλά εκεί που είναι έντιμος, όταν έχει την δυνατότητα να μην είναι. Πάντοτε τα οικονομικά εγκλήματα (όπως και κάθε έγκλημα) έχουν συγκεκριμένους υπαίτιους με ονοματεπώνυμο και συγκεκριμένες πολιτικές, που εκπορεύονται από συγκεκριμένα και με ταυτότητα κέντρα αποφάσεων. Κανένας λ.χ. ή ελάχιστοι διερωτήθηκαν, με ποιο ηθικό, συνταγματικό και νομικό δικαίωμα η ελληνική κυβέρνηση μεταξύ των ετών 2007-2009 ‘’τίναξε την μπάγκα στον αέρα’’ και έφτασε το δημόσιο έλλειμμα στο 15,1% του ΑΕΠ. Δηλαδή ξόδεψε 36δις χρήματα περισσότερο μέσα σε ελάχιστο χρόνο απ’ όσα εισέπραξε.
Ιδού ένα μικρού δείγμα του πελατειασμού. Είναι η υπόθεση με τα stages των αρχών του 2009. Με βάση κοινοτικό πρόγραμμα, που προέβλεπε πρόσκαιρη απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα, οι έλληνες πολιτικοί «άνοιξαν» και υλοποίησαν αμέσως πρόγραμμα πρόσληψης είκοσι χιλιάδων νέων παιδιών σε διάφορα υπουργεία και νομαρχίες. Το πρόγραμμα άνοιξε και οι προσλήψεις έγιναν τρείς περίπου μήνες προ των εκλογών. Η απασχόληση προβλέπονταν οκτάμηνη-αν το συγκρατώ καλά-, αλλά στη σχετική απόφαση υπήρχε η ρήτρα της οποτεδήποτε κατάργησης του προγράμματος και της απόλυσης των προσληφθέντων. Η επόμενη κυβέρνηση των εκλογών του Οκτωβρίου του 2009, ένα μόλις μήνα μετά, κατήργησε νόμιμα το πρόγραμμα. Όλοι, λοιπόν, οι συμβασιούχοι έπρεπε ν’ απομακρυνθούν, καθώς δεν μπορούσαν να πληρωθούν. Κανένας, όμως, δεν απομακρύνθηκε. Επειδή μάλιστα δεν μπορούσαν κανονικά να πληρωθούν, προσέφυγαν στα δικαστήρια και έλαβαν τα χρήματά τους με δικαστικές αποφάσεις λόγω παράνομα προσφερθείσης έτσι κι αλλιώς εργασίας. Δυστυχώς όλα αυτά τα χρήματα, που ανέρχονται σε κάποια εκατομμύρια ευρώ, έχουν ήδη καταλογιστεί (μαζί με εκείνο το μισό δις ευρώ του κ. Χατζηγάκη) σε βάρος της χώρας από την Ε.Ε. Επειδή το σχετικό πρόγραμμα ήταν ενωσιακό (Ε.Ε.) , για την δυνατότητα πρόσκαιρης απασχόλησης νέων στον ιδιωτικό τομέα. Όμως η κυβέρνηση προσέλαβε το σύνολο των συμβασιούχων στο Δημόσιο και τις νομαρχίες για προφανείς λόγους.
Ανάλογα παραδείγματα είναι άπειρα. Αναδύουν όλα την οσμή της κακοδαιμονίας και του πελατειακού κράτους.
Ο καθένας μας οφείλει ν’ αναγνωρίσει, πως τα κράτη δεν χρεοκοπούν, επειδή κάποιοι-λίγοι κλέβουν πολλά, αλλά επειδή όλα τα εκατομμύρια του πληθυσμού με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κλέβουν από λίγα. Υπήρξαμε γενικώς αμαρτωλοί. Άλλος πολύ κι άλλος λίγο, ανάλογα με τις δυνατότητές του. Αυτά τα φαινόμενα δεν έχουν σχέση με κόμματα, αλλά με π ρ ό σ ω π α, που στεγάζονται και ενδιαιτώνται παντού. Που «μετακομίζουν» ανάλογα με τα συμφέροντά τους, και που προβάλλουν δυστυχώς έναν απεχθή εαυτό, που έχει ευτελίσει τη χώρα. ¬
* γράφει ο «ΟΜΗΡΟΣ»
