Η Διαχείριση των Απορριμμάτων ως Δείκτης Πολιτισμού

Για πολλά συναπτά χρόνια η πόλη μας διακρίνεται σαν μία από τις πλέον καθαρές πόλεις της χώρας.

Είναι ασφαλώς μία διάκριση πολύ τιμητική, την πατρότητα της οποίας δίκαια διεκδικεί τόσο η προηγούμενη όσο και η σημερινή δημοτική αρχή. Μία επιτυχία που προϋποθέτει οργάνωση, κόπο, έξοδα αλλά και καταβολή μεγάλης προσπάθειας από τους εργαζόμενους στον καίριο αυτό τομέα, για τη γενική λειτουργία της πόλης.
Όταν πριν λίγες ημέρες οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ στα πλαίσια άσκησης των συνταγματικών τους δικαιωμάτων κήρυξαν απεργία, η Δημοτική Αρχή με ανακοίνωσή της παρακάλεσε τους πολίτες να μην κατεβάζουν τα απορρίμματα στους κάδους, καθότι η περισυλλογή δεν θα εκτελούνταν από το αρμόδιο προς τούτο προσωπικό.
Δεν χρειάσθηκαν παρά μόνο λίγες ημέρες, όχι μόνο για την απόλυτη ανατροπή του να θεωρείται η πόλη μας από τις πιο καθαρές, αλλά ίσως και να θεωρείται από τις πιο ακάθαρτες. Μια πόλη στην οποία η κίνηση στους δρόμους παρακωλύεται από τους σωρούς των σκουπιδιών αλλά και η αναπνοή γίνεται μια δυσάρεστη διαδικασία καθότι απαράδεκτες οσμές κυριαρχούν στο περιβάλλον.
Κύριο αίτιο δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί η συμπεριφορά του κάθε πολίτη. Η συμπεριφορά που κινείται ακριβώς στον αντίποδα της παρότρυνσης της Δημοτικής Αρχής. Φαίνεται αγνοούμε πως η λειτουργία και το μέλλον κάθε πόλης είναι σε συνάρτηση με τον σεβασμό και την τήρηση των οδηγιών των τοπικών αρχών αλλά και την εκδήλωση σεβασμού στον συμπολίτη.
Αγνοούμε το δικαίωμα του συμπολίτη να βαδίζει στους δρόμους της πόλης του και να μην αναπνέει τη δυσωδία των απορριμμάτων. Αγνοούμε το δικαίωμά του να αρνείται την εικόνα μιας πόλης που οι δρόμοι της είναι γεμάτοι από σωρούς σκουπιδιών.
Λησμονούμε φαίνεται πως πολιτισμένος λέγεται εκείνος ο οποίος είναι ενταγμένος ως πολίτης σε μία πόλη στην οποία έχει δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις και διακρίνεται από ανάλογο βαθμό ανάπτυξης των πνευματικών συνθηκών της κοινωνικής ζωής. Και όλοι ασφαλώς γνωρίζουμε τον τρόπο να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας αλλά σε ό,τι αφορά στις υποχρεώσεις μας αυτό αμφισβητείται.
Θεωρείται βέβαιο πως όλοι μας κρίνουμε ως υπέρτερο αγαθό την καθαριότητα του δικού μας χώρου, από την υποχρέωσή μας να διατηρούμε καθαρό τον κοινόχρηστο. Για άλλη μια φορά το ατομικό συμφέρον υπερέχει του κοινού καλού. Υπερέχει ξανά το εγώ από το εμείς
Αγνοούμε πως όσο σημαντική είναι η διαχείριση των υδάτινων πόρων, των τροφών, των ρύπων εξ ίσου σπουδαία είναι και η διαχείριση των απορριμμάτων.
Όμως αν πραγματικά δεν θέλουμε να ζούμε σε μια πόλη σκουπιδότοπο, απαιτείται να διαχειριστούμε ορθολογιστικά τα ατομικά μας σκουπίδια. Είναι θέμα πολιτισμού. Είναι στο χέρι μας.
Θανάσης Μπρισίμης
σμήναρχος ε.α.