ΠΟΙΟΣ τους όρισε μωρέ αυτούς τους περίεργους τύπους, ποιος τέλος πάντων τους παρείχε την εξουσιοδότηση να καθορίζουν τη ζωή μας και να καταστρέφουν το μέλλον της νεολαίας μας; Εμείς οι ίδιοι δεν τους επιλέξαμε; Και αφού τους επιλέξαμε, τότε καλά να πάθουμε...
ΔΕΝ είναι όμως μόνο αυτό. Αυτή η κυβέρνηση μοιάζει να έχει νοοτροπία αντιπολίτευσης. Και μάλιστα ασήμαντου σε δυναμική κόμματος που δεν θα πίστευε ποτέ ότι θα μπορούσε να γίνει κάποτε κυβέρνηση. Τούτα δω τα παλικάρια, κάνουν διάφορα πράγματα και συμπεριφέρονται, όπως τότε, στα σπουδαστικά αμφιθέατρα, όταν δεν έφταναν το ποσοστό που απαιτεί ο εκλογικός νόμος για να μπουν στη Βουλή. Ιδεαλιστές, άθεοι, "επαναστάτες" για να κάνουν και μόνο τη διαφορά. Με τους αναρχικούς, μαζί. Με τους μπαχαλάκηδες, μαζί. Με τους γκέι, μαζί. Με τους εξεγερμένους της γης μαζί. Με το κίνημα των κρατουμένων μαζί. Και με τους άλλους μαζί, τους φύλακες. Αρκεί να πράττουν το ...διαφορετικό! Νόμιζαν ότι θα είναι για πάντα έξω από τις παρελάσεις, πίσω από το πλήθος, να πετούν ντομάτες, να βρίζουν επισήμους, να διαφωνούν με όλα. Να μπορούν να χαλούν πολιτικές συγκεντρώσεις. Να γιαουρτώνουν τους αντιπάλους τους. Να κάνουν τους ζόρικους στους Ευρωπαίους και στο τέλος να νομοθετούν ό,τι τους επιτρέπουν οι δανειστές. Δυστυχώς σ´ αυτούς δώσαμε εμπιστοσύνη να διαχειριστούν το τεράστιο πρόβλημα της Ελλάδας. Το υπαρξιακό μας πλέον πρόβλημα. Να διαχειριστούν τα δυσκολότερα χρόνια των Ελλήνων, σε ένα ευρωπαϊκό και διεθνές πολιτικό πεδίο, το οποίο υποδούλωσε τη χώρα προσφέροντάς μας όπως στους επαίτες τις δόσεις των δανείων, για να επιβιώσουμε. Κι εμείς, προοδευτικοί γαρ συμβαδίζουμε χέρι -χέρι με τη διαφορετικότητα. Να δείξουμε την προοδευτικότητα σε ένα πολιτικοοικονομικό περιβάλλον, που μόνο πρόοδο δεν εξασφαλίζει.
ΔΕΝ υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να μην πιστεύει ότι η διαφορετικότητα είναι μικρό μεν, αλλά ένα κομμάτι αυτής της κοινωνίας. Μια κοινωνία που βάλλεται καθημερινά από ξενόφερτα διαφορετικά ήθη και έθιμα που στόχο έχουν την αλλοτρίωση των αξιών της ελληνικής ορθόδοξης οικογένειας. Και ότι θα πρέπει να προσεγγίζει κανείς το θέμα με μεγάλη λεπτότητα και προπάντων επιβεβλημένη, ιδιαίτερη προσοχή. Όχι όμως με την κυβέρνηση να ταυτίζεται με τη διαφορετικότητα και να το δείχνει βροντερά, δίνοντας κραυγαλέα "αγκαλιά" δια του ίδιου του υπουργού Οικονομίας κ. Τσακαλώτου και άλλων πρωτοκλασάτων στελεχών της κυβέρνησης.
ΚΑΙ ενώ μπορεί το μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας να ...ξεροκαταπίνει ανεχόμενο την ιδιαιτερότητα, ακόμα και τις αποκρουστικές πράξεις ορισμένων ανθρώπων, (μας έμεινε η ελεεινή εικόνα της φωτογράφισης των συζύγων των ηγετών) όταν αυτές συμβαίνουν στην κρεβατοκάμαρά τους, όμως στον δρόμο, δημοσίως, εκδηλώσεις σαν αυτή που έγινε στην Αθήνα από τους gay η ελληνική κοινωνία δεν τις σηκώνει. Είναι τραγικό για τα μικρά παιδιά και αντιαισθητικό για τους μεγάλους, να αναγκάζονται να βλέπουν σε κοινή θέα στον δρόμο, σκηνές που υποδηλώνουν όχι απλά διαφορετικότητα αλλά απόλυτο ξεπεσμό. Και είναι εξίσου τραγικό να βλέπεις εκείνους που θα έπρεπε να σε προστατέψουν από τέτοιες καταστάσεις, να τις στηρίζουν συμμετέχοντας κιόλας σε αυτές. Τι μένει; Η απορία που έχει να κάνει με το "τι άλλο ακόμα θα δούμε!".
Του Χρήστου Τσαντήλα
