Διαδραματίζονται γύρω μας γεγονότα, σημαδιακά και σημειολογικά της γενικής εθνικής παρακμής στην οποία βρεθήκαμε και τα αφομοιώνουμε ως πολίτες, τόσο εύκολα όσο εύκολα αφήσαμε για δεκαετίες ανεξέλεγκτο το πολιτικό σύστημα να μας καταστρέφει. Απωλέσαμε λοιπόν τη λογική. Χάσαμε κάθε ευκαιρία αντίδρασης και αντίστασης μπροστά στον κίνδυνο της φτωχοποίησης που μας επέβαλαν ξένα πολιτικά και κυρίως οικονομικά συμφέροντα και αντιμετωπίσαμε την εθνική τραγωδία, σαν να θεωρούσαμε εντελώς φυσιολογική την πορεία μας προς την παρακμή και τον κοινωνικοοικονομικό όλεθρο…
ΓΙΑ παράδειγμα, ποια «σφαλιάρα» νομίζετε μας κοστίζει περισσότερο; Η σφαλιάρα του χρυσαυγίτη βουλευτή, σε συνάδελφό του βουλευτή μέσα στο Κοινοβούλιο, ή η σφαλιάρα του... Σπαλιάρα (του survivor ντε) που μεταφράζεται σε …αποχαύνωση της κοινωνίας, η οποία παθητικά παρακολουθεί τέτοιου είδους «ψυχαγωγικές» υποτίθεται τηλεοπτικές παραγωγές;
ΠΩΣ άραγε μπορείς να αφυπνίσεις έναν λαό που με ποσοστό τηλεθέασης 85% (!) παρακολουθεί το συγκεκριμένο τηλεπαιχνίδι, το οποίο αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από τα πραγματικά προβλήματα και το μόνο όφελος που παρέχει, είναι να …γεμίζει τις τσέπες των παραγωγών; Ούτε καν των Ελλήνων, αλλά των αλλοδαπών!
ΠΩΣ να χαρακτηρίσεις τους βουλευτές που ψηφίζουν για το μέλλον σου και το μέλλον των παιδιών σου, μέτρα τέτοια που σου αρπάζουν με το έτσι θέλω, τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής; Μέτρα που υποθηκεύουν την ανάπτυξη της χώρας, και την ομαλή πορεία των ελληνικών νοικοκυριών, για πολλά πολλά χρόνια;
ΠΩΣ μπορείς και καταπίνεις την ...κάμηλο, όταν εκείνοι που νομίζεις ότι σε εκπροσωπούν, στη Βουλή νομοθετούν σε βάρος σου και ταυτόχρονα προς όφελος το δικό τους;
ΠΩΣ μπορείς να χωνέψεις ότι ο μισθός ενός πρώην κλητήρα, του κ. Μπαλαούρα ας πούμε, είναι 14 φορές μεγαλύτερος ενός νέου, ενός επιστήμονα, που αναγκάζεται να προσκυνά ποδιές για μια θέση σερβιτόρου (!) με μισθό ούτε καν πεντακοσίων ευρώ;
ΠΟΙΟΣ πιστεύει ότι μπορούν να μας σώσουν ακόμα οι πεινασμένοι «αριστεροί», ή οι φραγκάτοι δεξιοί; Όσο για τους σοσιαλιστές, εκείνοι (όσοι τέλος πάντων πρέπει), ας δώσουν πρώτα λόγο στην δικαιοσύνη και στην ιστορία και μετά στον λαό που για χρόνια τους πίστεψε και που πέρασε μεν καλά, αλλά δυστυχώς με δανεικά. Έκαναν εκείνοι τότε, ό,τι κάνουν σήμερα οι τωρινοί και ας τους ξεπερνούν σε πολιτικές κωλοτούμπες και ψεύδη - και με διαφορά - οι τελευταίοι…
ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ κανείς αν υπάρχει λογική εξήγηση και αντέχει σε κριτική η περίεργη, πρωτοφανής και απαθής κοινωνική στάση απέναντι στη μεθοδευμένη, καταφανέστατη και ωμή υποδούλωση των απόμαχων της δουλειάς, των συνταξιούχων, οι οποίοι αφού «φόρτωσαν» δεκαετίες τώρα με τις κρατήσεις τους το ασφαλιστικό σύστημα, για να εξασφαλίσουν αξιοπρεπή γεράματα, αντ' αυτού υπέστησαν τη μεγαλύτερη ληστρική επιδρομή του κράτους σε βάρος τους; Ίσως το μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα όλων των εποχών! Πώς γίνεται έναν λαό με ένδοξο παρελθόν που τόσο ψυχρά τον καταληστεύουν να μην αντιδρά σθεναρά και να αγανακτεί περισσότερο με τους Κασιδιάρηδες μέσα στη Βουλή; Πώς θα προκόψουμε αν δεν ασχοληθούμε με τα σοβαρά; Είναι να απορεί κανείς γιατί μας αξίζει η μοίρα μας;
* Του Χρήστου Τσαντήλα
