Κατέβηκε ο Χριστός στη γη για να σώσει τους ανθρώπους και θυσιάστηκε γι’ αυτούς. Κήρυξε την αγάπη και την αλήθεια, κήρυξε τον αλληλοσεβασμό και τη συγχώρεση, κήρυξε την ανεξικακία, τη σωφροσύνη και την εγκαρτέρηση. Πολλοί καταδιώχθηκαν και στο τέλος μαρτύρησαν στ’ όνομα του!
Άλλοι τον πολέμησαν με φοβερό πάθος. Άλλοι το πρόδωσαν για να μείνει ανεξίτηλα γραμμένη στην μνήμη μας και να μεταφέρεται μέσα από τους αιώνες, από γενιά σε γενιά, το μάθημα ιστορίας για την προδοσία και τον προδότη. Η ιστορία του Ιούδα του Ισκαριώτη. Άλλοι τον βασάνισαν, άλλοι τον μαστίγωσαν, άλλοι τον πότισαν με όξος και άλλοι τον ανέβασαν στον Σταυρό χλευάζοντας τον! Την ώρα που δίπλα του μετανοούσαν οι ληστές, που αντικρίζοντας το μεγαλείο του στον Σταυρό του μαρτυρίου πίστεψαν σε αυτόν … Οι βασανιστές και οι δήμιοι είχαν πάντα τις δικές τους πρακτικές και τις δικές τους μεθόδους. Αλλά και η θεϊκή βούληση είχε διαχρονικώς, τις δικές της αδιαπραγμάτευτες προδιαγραφές και τις δικές της ακατάλυτες νομοτέλειες.
Ο ισχυρώς φρουρούμενος τάφος δεν ήταν ο οριστικός επίλογος. Μεταβατικό προς την νίκη στάδιο ήταν! «Ο κατελθών εις Άδην» Ιησούς, συνέτριψε τον θάνατο. Ο Ιησούς Χριστός μας με την Ανάσταση του διακήρυξε τον θάνατο του θανάτου. Εκεί στον Γολγοθά πριν περίπου δύο χιλιάδες χρόνια, από τον Εσταυρωμένο Υιό του Θεού, νικήθηκε ο θάνατος μια για πάντα. Η Ανάσταση του έγινε και του ανθρωπίνου γένους η Ανάσταση.
Προσωρινή η σταύρωση και η ταφή προσωρινή για τον Χριστό μας. Με την Ανάσταση του θα μεταδώσει το Θείο μήνυμα της αιώνιας ζωής. Σείσθηκε η γη και οι ουρανοί και τα καταπετάσματα άνοιξαν! Και οι άπιστοι φοβούμενοι από την Παντοδυναμία του, πίστεψαν αναφωνώντας: «Ούτως αληθώς Θεού υιός εστί». Η Ανάσταση του Κυρίου θα δημιουργήσει «νέα τάξη» μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και θα καθιερώσει νέους συσχετισμούς μεταξύ της ζωής και του θανάτου! Το Πάθος και η Ανάσταση δεν είναι ένας ανακυκλούμενος θρησκευτικός μύθος. Είναι ένα δίδαγμα διαχρονικού διαιώνιου κύρους. Διδάσκει τη νομοτέλεια της ανθρώπινης Λυτρώσεως!
Προηγήθηκε η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα εν μέσω βαΐων και κλάδων. Ανεβασμένος πάνω σε ένα μικρό γαϊδουράκι ο Χριστός έγινε αντικείμενο πραγματικής λατρείας. Οι επί της γης βασιλείς θορυβήθηκαν τα μάλα! Η συνέργεια του προδότη Μαθητή υπήρξε καταλυτική. Λίγο πριν ο Ιησούς Χριστός Θα ταπεινωθεί στους μαθητές του πλένοντας τα πόδια τους. Κάποιοι θα το προδώσουν, κάποιοι θα τον απαρνηθούν και κάποιοι άλλοι δεν θα πιστέψουν στην Ανάσταση του, θέλοντας για να πεισθούν να θέσουν τον δάκτυλον τους επί των τύπων των ήλων. Οι μαθητές του βλέποντας τον στον Σταυρό θα φοβηθούν και μόνο ο Ιωάννης θα μείνει ακοίμητος φρουρός κάτω από τον Σταυρό του μαρτυρίου!
Αιθεροβάμονες εκσυγχρονιστές θα πουν ίσως ότι η αναδρομή στα θεία Πάθη και στην Ανάσταση είναι αναχρονισμός και υπερφίαλη ματαιοδοξία. Κάποιοι κυβερνώντες το λένε εντελώς απροσχημάτιστα και ξεδιάντροπα! Ωστόσο, τί το αληθινό, τι το παραγωγικό και θετικό έφερε ο δικός τους υποτεθειμένος εκσυγχρονιστικός λόγος; Τίποτε απολύτως. Αφού το μόνο που δημιούργησε είναι ανθρώπους δυστυχισμένους, ανθρώπους άβουλους, ασυνείδητους, άφιλους και μοναχικούς, ανθρώπους που διαρκώς βρίσκονται ανάμεσα σε συμπληγάδες και αδιαπέραστα αδιέξοδα.
Μέσα στην ακαταστασία του κόσμου, μέσα στην αβεβαιότητα του μέλλοντος. Στην αγωνία για τη ζωή των αγαπημένων μας και τη δική μας, η Ανάσταση του Σωτήρος Χριστού θα μπορούσε να σπάσει την καθημερινότητα και να καταστεί αφορμή για πραγματική Ανάταση. Αρκεί όλοι να κάνουμε, ο καθένας μας ξεχωριστά τη δική του προσωπική υπέρβαση …
Όλες οι αρετές που διαθέτει ο άνθρωπος είναι δώρα του Θεού. Το πόσο όμως κανείς θα γυμνάσει αυτές τις αρετές επαφίεται στον ίδιο. Ο Θεός στέκεται και κρούει. Αν κανείς ακούσει τη φωνή του και ανοίξει τις διόδους της ψυχής και της καρδιάς του, τότε ο Κύριος θα εισέλθει και θα κατοικήσει εκεί, προσφέροντας του ανεξικακία, σωφροσύνη, εγκαρτέρηση, υπομονή και παρόμοιες μέγιστες και ενάρετες δυνάμεις προκειμένου να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά όλες τις δοκιμασίες και όλες τις προκλήσεις ….. Ας αντικρίσουμε λοιπόν την ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ως μία ευκαιρία, για να ενώσουμε τα χέρια και μαζί να πάρουμε, με ελπίδα και εμπιστοσύνη, το μονοπάτι προς την κορφή ….
Από το Ντίνο Αυγουστή
Ο Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή είναι Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
