ΟΙ προηγούμενοι εθνοσωτήρες μας, αλλά και οι πριν απ' αυτούς, όπως και οι προ-προηγούμενοι, όλοι τους βεβαίως, και βέβαια και οι σημερινοί κυβερνώντες, πάντα με τη σύμπραξη των τροϊκανών (που μετονομάσαμε σε «θεσμούς» για να μας έρχεται πιο μαλακό), εγκλημάτησαν με βάναυσο τρόπο, πρώτιστα σε βάρος της ελληνικής οικογένειας. Επτά χρόνια τώρα, διέλυσαν κυριολεκτικά την ελληνική κοινωνία. Σκόρπισαν στον ορίζοντα της αβεβαιότητας και της απελπισίας την έννοια της οικογενειακής θαλπωρής. Ξερίζωσαν εκ θεμελίων την ελληνική Εστία. Διέγραψαν παντελώς την έννοια της κοινωνικής ευημερίας, κατέστρεψαν κυριολεκτικά χώρα και πολίτες της…
ΑΡΧΙΖΟΝΤΑΣ πρώτα από τους εργαζόμενους γονείς. Τους πετσόκοψαν στο μισό (και περισσότερο ίσως) μισθούς και συντάξεις. Τους αύξησαν πολλές φορές τους φόρους σε κινητή και ακίνητη περιουσία, σε τέτοιο βαθμό που οι ιδιοκτήτες να πληρώνουν ενοίκιο ακόμα και για τις περιουσίες τους! Αγόρασαν με τον τρόπο αυτό δυο και τρεις φορές την ίδια τους την κατοικία. Οι Έλληνες υποχρεώθηκαν να γίνουν συνέταιροι με το κράτος, στις οικονομίες τους! Βάλαμε, με απλά λόγια, διαχειριστές στην τσέπη μας! Βάλαμε ξένα αφεντικά στα σπιτικά μας!
ΥΣΤΕΡΑ, έπιασαν τα παιδιά της οικογένειας. Τα βλαστάρια της. Στερώντας τα το δικαίωμα στην εργασία. Εκατομμύρια άνεργοι νέοι (και πτυχιούχοι οι περισσότεροι - που σημαίνει ότι οι οικονομίες των γονιών τους συντήρησαν και συντηρούν ολόκληρες τοπικές κοινωνίες), νέοι, όλο ζωντάνια και δύναμη, να πιάσουν την πέτρα και να τη στύψουν, στριμωγμένοι στα καφέ, απλωμένοι στις πλατείες, απογοητευμένοι στην πιο παραγωγική τους ηλικία, να διάγουν βίο... συνταξιούχων! Αυτό κι αν είναι το μεγαλύτερο απ' όλα τα πολιτικά εγκλήματα που έγιναν στη χώρα. Χωρίς μέχρι τώρα κανείς να πληρώσει για τις ευθύνες...
ΥΣΤΕΡΑ έπιασαν τη γυναίκα. Τη μάνα, τη σύζυγο, τη νοικοκυρά, την άνεργη και την εργαζόμενη. Τη χήρα γυναίκα, η οποία αφού με απίστευτη αφοσίωση και θυσίες μεγάλωσε τα παιδιά της και «έδεσε» με αρχές, φροντίδα και στοργή την ελληνική οικογένεια (πρότυπο δεσμού αγάπης και θυσίας σε ολόκληρο τον κόσμο), ξαφνικά βρέθηκε αδύναμη, χωρίς τη στήριξη της Πολιτείας, χωρίς σύνταξη χηρείας, άνεργη στη δύση της ζωής της και αβοήθητη από ένα απίστευτα σκληρό κράτος. Που όχι μόνο σεβασμό δεν επέδειξε στις γυναίκες, αλλά ούτε καν τις εισφορές των συζύγων τους δεν επέστρεψε. Τα δικά τους λεφτά, τις κρατήσεις μιας ζωής. Ένα κράτος - καταχραστής του ιδρώτα των πολιτών του! Αυτό το κράτος που τιμωρεί τις χήρες και κάνει δύσκολη τη ζωή των πολυτέκνων, δεν είναι κράτος σοβαρό, δεν είναι δημοκρατικό, δεν είναι ένα ελεύθερο κράτος. Είναι κράτος υπό ξένη κατοχή. Αφιλόξενο, διαλυμένο κράτος, με δυστυχισμένους, πολλούς πτωχούς πολίτες και πολύ πλούσιους πολιτικούς!
ΕΝΑ κράτος που δεν δίνει κίνητρα για γεννήσεις στον πληθυσμό. Ούτε ευκαιρίες ανάπτυξης στον πληθυσμό. Θέλει προφανώς λιγότερους Έλληνες στη χώρα! Θέλει λιγότερους ή και καθόλου συνταξιούχους! Θέλει ελάχιστους εργαζόμενους! Και αυτούς να παλεύουν σε ένα καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα. Θέλει αγρότες χρεωμένους και υποχρεωμένους, δεν θέλει παραγωγή. Θέλει να εισάγει τα περισσότερα αγροτικά προϊόντα, δεν προκρίνει τα ελληνικά. Θέλει άβουλο, μουδιασμένο, σχεδόν αποχαυνωμένο πληθυσμό. Θέλει συνδικαλισμό χειραγωγημένο, χορτάτο και ξεπουλημένο, θέλει κόσμο σε κατάσταση ύπνωσης…
ΚΑΝΟΥΜΕ λέει αντίσταση (!) επτά ολόκληρα χρόνια. Με θυσίες απίστευτες, υποταγμένοι σε βαριούς φόρους, νιώθουμε τη ληστρική φοροεπιδρομή διαρκείας των δανειστών μας, με τις ευλογίες της κυβέρνησης, βιώνουμε δύσκολα και σε συνθήκες εθνικού εξευτελισμού. Δεν έχει όμως και τόση σημασία ότι πάντα χάνουμε όλες τις μάχες. Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι δυστυχώς δεν αντιστεκόμαστε! Είναι βέβαιο ότι όταν αλλάξει αυτό, τότε θα φύγει και η βαρυχειμωνιά που σκέπασε την Ελλάδα και τους Έλληνες…
Του Χρήστου Τσαντήλα
