Γυμνασιάρχης Ιταλός.
Φιλόλογος - Ιστορικός Ιταλός.
Ο Valerio Polonio. Όλοι οι "ταραξίες" καθήσαμε στο τελευταίο θρανίο, εκτός από τον Στέφανο που κάθε μέρα άλλαζε θέση για να μπερδεύει τον Valerio. Ο Στέφανος γνώριζε καλά την Ιταλική γλώσσα και υποκαθιστούσε και άλλους μαθητές.
Έτσι, όταν ο Valerio φώναζε κάποιο όνομα, ο Στέφανος απαντούσε: "Presente (παρών). Ο Valerio απορούσε πώς μάθαμε τόσο γρήγορα Ιταλικά. Οι μαθητές του ultima pago (τελευταίου θρανίου) οργανωθήκαμε για να συντονίζουμε την αντίδραση. Είχαμε κάποια πείρα από την Ε.Ο.Ν. του Μεταξά. "Ουδέν κακό αμιγές καλού". Το πρώτο βήμα αντίδρασης ήταν που πέσαμε όλοι του θανατά... Όταν ο Valerio στην πρωινή παρουσία, εκφωνούσε τα ονόματα, ο Στέφανος εξ ονόματος μερικών μαθητών απαντούσε: Absent - malato (απών, ασθενής).
Η πιο αξιόλογη πράξη αντίστασης ήταν που κατεβάσαμε την ιταλική σημαία και αφού την σκατώσαμε, την ξανακρεμάσαμε. Τελικά το Γυμνάσιο έκλεισε το Πάσχα του '42. Οι καθηγητές οργανώθηκαν σε δύο ομάδες και άνοιξαν δύο ιδιωτικά σχολεία. Το ένα οργανώθηκε στις αρχές "Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια" και το άλλο στις αρχές του Διαφωτισμού "Ελευθερία, Ισότητα, Δικαιοσύνη".
Οι καθηγητές του δεύτερου σχολείου δεν απέβλεπαν να μας διδάξουν τα τυπικά "Κολυβογράμματα" και την παπαγαλία. Ο στόχος ήταν να ενδυναμώσουν την κριτική σκέψη, τη συνθετική και αναλυτική μέθοδο, τον διαλογισμό, με συντεταγμένες ιδεολογικούς και πολιτικούς προσανατολισμούς.
Καθηγητές και μαθητές ήμασταν μια φιλική συντροφιά. Δουλεύαμε σε αμφίδρομες πορείες με έπαθλο τη σωστή μάθηση. Ο ανταγωνισμός των δύο σχολείων ήταν ευγενής και πολύ ωφέλιμος.
Χρόνια δύσκολα μα και νοσταλγικά, αξέχαστα.
Πώς να ξεχαστεί ο καθηγητής της Κοσμογραφίας που μας δίδασκε με μαυροπίνακα τον έναστρο ουρανό στην παραλία.
Πώς να ξεχαστεί ο νεαρός καθηγητής της Ιστορίας, που οι πρώτες του οδηγίες ήταν πως αν θέλουμε να μάθουμε Ιστορία θα πρέπει να κάψουμε τα Σχολικά Βιβλία Ιστορίας του Ο.Ε.Σ.Β.!
Το Σχολείο τελείωσε τη σχολική χρονιά ψυχορραγώντας. "Χορεύει το νηστικό Αρκούδι;".
Μόνο αγροτόπαιδα είχαν τη δυνατότητα να προσφέρουν λίγη μπομπότα, λάδι και κηπευτικά.
Σαν έφυγαν οι Ιταλοί, με τη Συνθήκη του Μπαντόλιο, ήλθαν οι Γερμανοί 18-9-'43.
Τα σχολεία έκλεισαν οριστικά και τους μεγάλους μαθητές τους παραμάζεψε η Ε.Π.Ο.Ν.
Σπύρος Χαλικιάς
