Του Χρήστου Τσαντήλα
ΔΕΝ ξέρω τι με πιάνει, αλλά έχω μια τάση να γυρνάω στα παλιά... Εκεί με οδηγούν (ευτυχώς ή δυστυχώς), γεγονότα που συμβαίνουν σήμερα, όπως για παράδειγμα αυτό το (αναμενόμενο) «ανακάτεμα» που γίνεται στο εσωτερικό του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τις τελευταίες ημέρες. Μια Νέα Δημοκρατία, που ως αντιπολίτευση από την ίδρυσή της μέχρι τον περασμένο Ιανουάριο, είχε απέναντί της πάντα πράσινη κυβέρνηση, σοσιαλιστική (ο Θεός να την πει έτσι...), διαρκώς ΠΑΣΟΚ δηλαδή. Ενώ τώρα, για πρώτη φορά από τις 25 Ιανουαρίου και μετά, καλείται να αντιπολιτευτεί την πρώτη κυβέρνηση της (απαλής, ανεπαίσθητης, ας πούμε...) Αριστεράς!
ΕΜΕΝΑ μου φαίνεται ότι για να γίνει πλέον κανείς αρχηγός του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας απαραίτητη προϋπόθεση είναι να είχε δημιουργήσει προηγουμένως ένα άλλο, δικό του κόμμα! Μετά τον Σαμαρά, μόνο η Ντόρα, (λιγότερο και ο Αβραμόπουλος), έχουν αυτό το πλεονέκτημα, το ...προδεδικασμένο! Η οποία Ντόρα, είχε, (για να μην ξεχνιόμαστε) ιδρύσει τη ΔΗΣΥ, τη «Δημοκρατική Συμμαχία» δηλαδή, επειδή εκείνη την εποχή νόμιζε ότι θα απορροφούσε το μεγαλύτερο κομμάτι της παράταξης. Κόρη του επίτιμου προέδρου της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αδελφή του βουλευτή Κυριάκου και μητέρα του πολιτικού Κωνσταντίνου Μπακογιάννη, δεν θα άφηνε σε καμία περίπτωση έδαφος χαμένο, απέναντι στον άνθρωπο που έριξε τον πατέρα της από την πρωθυπουργία και την παράταξη (της οποίας αργότερα έγινε και αρχηγός), από την κυβέρνηση.
ΒΕΒΑΙΑ ο άλλος, ο διπλωμάτης καριέρας, με λιγότερες ελπίδες αλλά περισσότερα ίσως προσόντα για να γίνει κάποτε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, είχε ιδρύσει το πιο σύντομο σε ζωή πολιτικό κόμμα, το Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών, το (ξεχασμένο ήδη) ΚΕΠ, το οποίο ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 2001 και διεκόπη τον Ιούνιο του 2002, οπότε και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος εισήλθε στην κεντρική πολιτική σκηνή και από τότε γεύθηκε στο αθόρυβο όλα τα μεγάλα αξιώματα, αφήνοντας και ένα ή δύο, ποιος ξέρει, για αργότερα...
ΤΕΤΟΙΟΥΣ πολιτικούς τύπους, βεβαίως, δεν συναντήσαμε στο διάβα του χρόνου, μόνο στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Βγήκαν από εκεί πολλοί (ΔΗΑΝΑ, «Ένωση για την πατρίδα και το λαό», «Νέα Μέρα» κ.α.) αλλά και από την πράσινη παράταξη ακόμη περισσότεροι. (Τσοβόλας, Αρσένης, Τρίτσης). Όλοι αυτοί οι πολιτικοί στις δύσκολες στιγμές των παρατάξεων στις οποίες ανήκαν όταν μπήκαν στην πολιτική, μιλούσαν για την «ανάγκη επανεκκίνησης» μετά από εκλογικές ήττες, όμως κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να συμβεί με τα ίδια πρόσωπα. Όπως δεν μπορεί να συμβεί και σήμερα με τη Νέα Δημοκρατία...
