Η Αντιγόνη διακηρύσσει περήφανα ότι « ουτοι συνεχθειν αλλά συμφιλείν έφυν» ότι δηλαδή «δε γεννήθηκε για να μισεί αλλά για να αγαπά». Η άρνηση της Αντιγόνης απέναντι στο μίσος και η κατάφαση απέναντι στην αγάπη εκφράζει τη φύση της «έφυν». Η σημασία που δίνει η ηρωίδα στη φύση της καταδεικνύεται από τη χρήση των σύνθετων ρημάτων «συνεχθειν και συνφιλειν» με την πρόθεση «συν» δίνοντας τη δυνατότητα στην Αντιγόνη να προβάλει την προσωπικότητά της, το χαρακτήρα της, τις επιδιώξεις της. Για την ηρωίδα η αγάπη είναι ο προορισμός του ανθρώπου από τη φύση του. Γι αυτό αποτελεί φυσικό προορισμό των ανθρώπων. Η έλλειψη της αγάπης είναι η πηγή όλων των δεινών για τους ανθρώπους και ο λόγος δυστυχίας των ανθρώπων. Η έχθρα αυξάνεται από το μίσος, οι συνειδήσεις εξαχρειώνονται, ο πόλεμος και η βία κυριαρχεί σύμφωνα με τον μεγάλο τραγικό ποιητή, Σοφοκλή.
Αυτή η έμφυτη, αυθύπαρκτη στον άνθρωπο αγάπη είναι καθολική και αφορά όλους ανεξάρτητα από φυλετικά ή εθνικά χαρακτηριστικά. Κυρίως όμως αφορά τα παιδιά που έζησαν την κυριαρχία του μίσους και τα αποτελέσματα του πολέμου. Τον θάνατο, τον ξεριζωμό και την προσφυγιά. Παιδιά που πηγαίνοντας στο σχολείο θα διδαχθούν την ελευθερία και τον ανθρωπισμό. Αξίες που έχουν ανάγκη οι κοινωνίες για να επιβιώσουν αρχικά και στη συνέχεια να ζήσουν ειρηνικά σε εποχές δύσκολες και καιρούς χαλεπούς. Καιρούς κατά τους οποίους κυριαρχεί το μίσος, ο φόβος, η αμφισβήτηση της δημοκρατίας, οι μεσσιανικές αντιλήψεις για την οργάνωση της κοινωνίας και των κρατών. Κρατών περίκλειστων, φοβικών και απομονωμένων. Όλες αυτές οι αντιλήψεις μόνο με τη γλώσσα της παιδείας που διδάσκει και εμφυσά την αγάπη μπορούν να θεραπευτούν και να πλάσουν ανθρώπους με δυνατή θέληση και αγάπη στους άλλους. Που θεωρεί τον άνθρωπο πρώτη αξία στη ζωή.
Κατακλείδα σε αυτό το μικρό κείμενο μόνο τα λόγια του Γιώργου Σεφέρη στο κλείσιμο της ομιλίας του κατά τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας θα μπορούσε να είναι «Σε αυτό τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου και αν βρίσκεται. Όταν στο δρόμο της Θήβας ο Οιδίποδας συναντά τη Σφίγγα και αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν , ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το Τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να κατασπαράξουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα».
Της Φανής Αγορίτσα φιλολόγου-συγγραφέα
