Αυταπατώνται, ωστόσο, για άλλη μια φορά, αν πιστεύουν, ότι μπορούν να καταφέρουν κάτι τέτοιο, και αυτό γιατί:
Πρώτα – πρώτα, με βάση την πρακτική, που ακολουθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και αντιλαμβάνεται, τί σημαίνει η έξοδός της απ’ αυτή• γι’ αυτό άλλωστε, και οι κωλοτούμπες του κ. Τσίπρα. Όσο, λοιπόν, καλύπτεται η χώρα μας απ’ την ευρωπαϊκή ομπρέλα και τις ευρωπαϊκές πολιτικές και αξίες, ο μονομερής έλεγχος του κράτους από το ΣΥΡΙΖΑ είναι, σχεδόν, αδύνατος, αφού, αρέσει – δεν αρέσει, ως μέλος της Ευρωπαϊκής και νομισματικής ένωσης έχουμε εκχωρήσει με τη θέλησή μας στα όργανά της ένα κομμάτι εξουσίας και ελέγχου συνάμα της χώρας μας.
Πέραν τούτου, δεν πρέπει να ξεχνούν οι Συριζαίοι, ότι δεν κυβερνούν μόνοι τους αλλά με τη βοήθεια ενός ακροδεξιού εταίρου, που λέγεται ΑΝ.ΕΛ, ο οποίος, μάλιστα, όχι μόνο είναι σε θέση να τους τραβήξει, απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, το χαλί της εξουσίας κάτω απ’ τα πόδια τους, αλλά απέδειξε και με πράξεις ότι στέκεται εμπόδιο στην άσκηση πολιτικής, όπως την αντιλαμβάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, πχ η κόντρα με την Εκκλησία.
Κοντά σ’ όλα αυτά αξίζει να σημειωθεί ότι επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ν’ αναλάβει το θώκο στην προεδρία της Δημοκρατίας ένας δεδηλωμένος κεντροδεξιός, πρώην υπουργός της ΝΔ και δη συνταγματολόγος, ο οποίος παρά τις περιορισμένες αρμοδιότητές του είναι ικανός, πιστεύω, να πράξει το καθήκον του, αν οι περιστάσεις το απαιτήσουν.
Αλλά και η Δικαιοσύνη, ο τρίτος πόλος εξουσίας και θεματοφύλακας της συνταγματικής νομιμότητας, παρά τα προβλήματά της αποδεικνύει καθημερινά με τις αποφάσεις της, ότι αποτελεί εγγύηση σε περίπτωση εκτροπής και μη εφαρμογής των συνταγματικών κανόνων, που διέπουν το κράτος και το Δημοκρατικό μας πολίτευμα.
Δεν πρέπει ακόμη να ξεχνάμε ότι το 3ο μνημόνιο, που φέρει την υπογραφή του κ. Τσίπρα, η δράση της Χρυσής Αυγής καθώς και οι συγκυβερνήσεις μίκρυναν τις αποστάσεις, που χώριζαν τα κόμματα του Δημοκρατικού Τόξου, οπότε είναι πιο εύκολο να συνεννοηθούν και ν' αποτελέσουν εγγύηση για ομαλή πορεία της χώρας χωρίς εκτροπές και ολοκληρωτισμούς.
Και επειδή υπάρχει ένας ακόμη πυλώνας, που λέγεται Εκκλησία, η οποία, χωρισμένη ή όχι απ’ το κράτος, είναι σε θέση να επηρεάζει ποικιλότροπα ένα πάρα πολύ μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, αντιλαμβάνεται κανείς, πόσο δύσκολο είναι να κάνει πράξη ο ΣΥΡΙΖΑ τις επιδιώξεις του και να μην τις εκλάβει σαν μια ακόμη αυταπάτη του.
Άφησα τελευταίο το λαό, απ’ τη στάση του οποίου και την ψήφο του εξαρτάται στα δημοκρατικά καθεστώτα η μακροημέρευση και το ανεβοκατέβασμα κυβερνήσεων , ο οποίος, ήδη και σύμφωνα με τα δεδομένα των μέχρι τώρα δημοσκοπήσεων, εμποδίζει και αποδυναμώνει ακόμη περισσότερο τη συγκυβέρνηση των Τσίπρα – Καμμένου, καθιστά επισφαλή τη θέση της για το εγγύς μέλλον και εφήμερες τις προσπάθειες για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Όσο, λοιπόν, ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο ισχύουν οι βασικές αρχές του Συντάγματος, όσο η κρατική εξουσία ασκείται από διάφορους πυλώνες μεταξύ των οποίων και η τοπική αυτοδιοίκηση και δεν μονοπωλείται απ' την εκτελεστική εξουσία, αλλά και όσο ο λαός επαναγρυπνεί και στέκεται στο ύψος των περιστάσεων χάριν της ισονομίας, της αξιοκρατίας και της ελεύθερης έκφρασης , καμία κομματική δύναμη και δη δημοκρατική, όσες μεθόδους κι αν μεταχειρισθεί, όσες απλές αναλογικές κι αν εφαρμόσει, όσους διορισμούς κι αν κάνει, δεν είναι σε θέση να ελέγξει ολοκληρωτικά το κράτος και να επιβάλλει τις επιδιώξεις του.
Ως εκ τούτου, όλα όσα λέγονται περί του αντιθέτου, μπορούν να εκληφθούν μόνο ως δικαιολογίες και προφάσεις εν αμαρτίαις.
Από τον Κώστα Γιαννούλα
