Ταξίδεψε από τη Γερμανία ως τα Φιλιατρά με το αυτοκίνητό του. Δεν κατόρθωσε όμως να φτάσει στον προορισμό του παρά στις 12 του μηνός.
Στη διαδρομή το αυτοκίνητο έπαθε βλάβες που τον καθυστέρησαν. Αιτία του ταξιδιού του αυτού στην καρδιά του χειμώνα είναι ένα πραγματικό θαύμα που το έζησε ο ίδιος, σε δύο πτυχές, μία την εποχή που υπηρετούσε στα Φιλιατρά και μία τις πρώτες ημέρες μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων.
Ένα θαύμα χάρη στο οποίο γλίτωσαν τη ζωή τους δεκάδες κάτοικοι των Φιλιατρών. Η ιστορία του θαύματος αυτού έχει ως εξής: Μια μέρα του χειμώνα του 1944 αντάρτες σκότωσαν λίγο έξω από τα Φιλιατρά πέντε Γερμανούς στρατιώτες την ώρα που γύριζαν σούρουπο, από μια τακτική περιπολία. Μόλις αναφέρθηκε το γεγονός στον διοικητή της μικρής μονάδας των Γερμανών, που ήταν εγκατεστημένοι στα Φιλιατρά στο Γερμανό δηλαδή που αφορά η ιστορία του θέματος, ο τελευταίος επικοινώνησε με την ανώτερη διοίκησή του στην Πάτρα από την οποία διατάχθηκε να εκτελεσθούν ως αντίποινα 25 κάτοικοι των Φιλιατρών και να καταστραφούν με φωτιά δεκάδες σπίτια. Του αφέθηκε όμως και πρωτοβουλία ως προς την εκτέλεση ή αναστολή της διαταγής. Αμέσως όπως αφηγήθηκε ο ίδιος αργότερα συνέταξε τη διαταγή των αντιποίνων και την υπέγραψε με σκοπό να την εφαρμόσει την επομένη. Στον ταραγμένο όμως ύπνο του τη βραδιά εκείνη είδε ένα όνειρο πραγματικά συγκλονιστικό.
Σ’ αυτό δέχθηκε στο γραφείο του έναν γέροντα με γλυκύτατη φωνή ο οποίος αφού ακούμπησε τα χέρια του στους ώμους του, του είπε με φωνή σαν ψαλμωδία. «Παιδί μου μην εκτελέσεις τη διαταγή που υπέγραψες. Κι εγώ σου υπόσχομαι να γυρίσεις εσύ και όλοι οι στρατιώτες σου σώοι και αβλαβείς στην πατρίδα σας».
Την ίδια στιγμή ξύπνησε με ταχυπαλμία. Κι αμέσως πήρε απόφαση να μην εκτελέσει τη διαταγή. Του ζητήθηκαν όμως εξηγήσεις από τους ανωτέρους του για την ελαστικότητά του και υποσχέθηκε σ’ αυτούς να επανεξετάσει το ζήτημα. Οπότε το άλλο βράδυ είδε σε όνειρό του τον ίδιο γέροντα και τον άκουσε να του λέει: «Μην παιδί μου μην παρασυρθείς. Δεν πρέπει να χυθεί σταγόνα αίματος. Κι εγώ είμαι ο πρωτοστάτης των στρατιωτών σου».
Την επομένη κάλεσε στο γραφείο του τους τέσσερις ιερείς των Φιλιατρών μαζί του γιατί είχε πεισθεί ότι ο γέροντας των ονείρων του θα ήταν άγιος. Ξεκίνησαν σε επίσκεψη των εκκλησιών του τόπου, βέβαιος ότι θα αναγνώριζε το γέροντα σε κάποιο εικόνισμα.
Πραγματικά είδε στην εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στάθηκε ξαφνικά μπροστά στην εικόνα του Αγίου Χαραλάμπους και με φωνή που έτρεμε από κατάνυξη φώναξε: «Αυτός είναι». Προσευχήθηκε αμέσως και γύρισε στο γραφείο του όπου έσκισε την διαταγή των αντιποίνων.
Και τώρα (1963) μετά από 20 χρόνια ως προσκυνητής του αγίου στα Φιλιατρά για να αποτίσει φόρο τιμής και αναγνώρισης του θαύματός του.
Πραγματικά τότε όσοι υπηρετούσαν υπό τις διαταγές του γύρισαν στη Γερμανία σώοι, επαληθεύοντας την υπόσχεση του θαυματουργού αγίου.
Οι Φιλιατρώτες υποδέχθηκαν τον ευσεβή Γερμανό και τέλεσαν λειτουργία στην εκκλησία και οργάνωσαν εορτή και παρατέθηκε επίσημο γεύμα. Ο ευσεβής Γερμανός διηγήθηκε τις λεπτομέρειες της εμφάνισης του Αγίου Χαραλάμπους και πριν αποφασίσει για το ταξίδι της επιστροφής τον είδε πάλι με μορφή ήρεμη όπως το 1943 σε όνειρο και τον άκουσε να τον παροτρύνει: «Να ‘ρθεις στον τόπου που εξεδήλωσες την πίστη σου στο Θεό. Όλοι θα σε δεχθούν με αγάπη».
Νικόλαος Σισκόπουλος, Α’ ΚΑΠΗ
